Vallende sterren in het maanwater
zwemmend door het licht van de zee
Schimmen dwalen door het duister
en twee elfjes zingen, verscholen in een blad
elkaars klaagzang treurig mee
Schaduwen suizen langs ritselende bladeren
vallend in de angstaanjagende nacht
Een eenhoorn schrikt wakker
door een ijzige gil in de verte, zeer kort
maar volledig onverwacht
Geheimen van het bos lossen op in het niets
ze gaan rakelings langs je leven, je bestaan
De mensen worden blind voor fantasie...
Prachtige beelden, dromen, gedachten, zullen hierdoor
wellicht nooit meer kunnen bestaan
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|