ik ben alles beu, en iedereen..
denk je dat alles weer wel ff goed zal gaan. ow neej, echt niet...mijn levensverhaal, wat een ramp. ik kan er wel een boek overschrijven.
4 jaar geleden, daar begon het mee, mijn moeder kreeg borstkanker. als je daar niet depresief van wordt... dat was ik dan ook, maar niemand die het wist. op school deed ik alsof alles nog nooit zo goed was gegaan, en als ik dan alleen op mijn kamer zat, thuis, brak de hel los. chemokuur na chemokuur, nix hielp. docters begonnen het op te geven. de laatste kans. nog 1 chemokuur te gaan. en ja, die deed het. goh, zo slecht is mijn leven dan toch nog niet? maar depressie over? nee, absoluut niet.
vriendin haar verjaardag. ik had een vriendje, waar ik van hield, echt waar. maar hij was het niet voor me. ik was anders dan hij. ik maakte het uit. op die avond. en had dezelfde avond nog een ander. HOER! ging het in mijn hoofd, en in dat van de andere mensen op het feestje. ik sloot me op in de wc, en krabte, krabte zonder te zien waar. zonder te beseffen wat ik nou aan het doen was. ik wilde pijn. ik verdiende de pijn. dezelfde pijn als die ik het exvriendje had aangedaan. toen kwam ik uit de wc, met mijn polsen open. mensen gilde en probeerde weg te rennen. ik ook. maar ze hielden me tegen. ik wou weg, ik ontsnapte ook, en rende. met de hele zooi mensen achter me aan. ik was niet snel genoeg. het meisje belde haar moeder, en die kwam, en belde mijn moeder. de volgende dag zat ik bij een psychiater. toen is de ellende begonnen. ik bleef snijden, en branden, en ik haatte mezelf voor alles wat ik ooit in mijn leven had gedaan, en zou doen.
vader ging aan de alcohol. en had ieder weekend een orgy.
tot 1 avond, zijn we met zn allen uit huis gegooid. zomaar, op straat. zonder geld, zonder huis, nix. dan maar bij mijn oma wonen. hebben we een jaar gezeten. tsjah, als we een nieuw huisje hebben, dan wordt alles anders. we gaan ervoor, met zn drietjes. samen sterk. 2 maanden later, mijn vader weer over de vloer. iedereen lijkt wel te zijn vergeten wat er is gebeurt. maar ik niet. we hadden toch wat afgesproken? wij met zn drietjes? wij alleen toch? toch?
owneej, echt niet.
willeke? wat heb je aan je arm? wat? ik ben toch gewoon van de trap gevallen? weet je dat niet meer dan? haha, ja, toen ik zo dronken was. ja, niemand die erachter komt dat ik dat zelf met mn nagels heb gedaan.
17, en nu al genoeg van het leven. 17 en nu al verminkt door mijn eigen daden. 17.....
misschien nooit meer 18. school? ach, willeke, dat haal je toch niet!
nee, dat is waar ma... sorry. zat weer te dromen.
willeke, dat kan je toch nooit aan! ben je veel te dik voor!
weet ik mam, zat even te fantaseren over hoe het zou staan als ik het wel aan zou kunnen..
ma, waarom koop je godverdomme de stop gewoon neit voor me? kan ik me meteen ophangen! of vind je dit leuker? zo'n pijnlijke dood? en jij pa. leuk he, dat alles weer goed is tussen ma en jij. ja, we zouden met zn drietjes doorgaan. toch mam? mensen kunnen veranderen? jah, das waar.. netzoals ik. misschien wordt ik ooit nog wel eens beter. toch mam? ooit misschien.. of nooit.....
__________________
The one who fears the darkness, have never seen what the light can do.....
|