Iets meer dan een jaar geleden ben ik een hele tijd best derpi geweest. Mja, ik weet het allemaal niet helemaal meer, het is een zwart gat zeg maar. Zat de hele dag op mijn kamer, had nergens zin in. Luisterde muziek, huilde, schreef.
Als ik er nu last van heb doe ik nog precies hetzelfde, al weet ik dan al dat het een stuk minder erg is als dat het toen was, daar klaar ik al een stuk sneller van op

Of ik bel een vriendin en begin dan eerst een serieus gesprek om het dan leuk te laten eindigen. Voel ik me ook weer een stuk beter.
Huilen, tja, soms nog totaal zonder enige reden.. :/