Een fijne kleine schoonheid, daar midden in het gras,
net niet zoals die anderen, precies zoals ze was
Genietend van haar liefde, of dat wat zij bezielde,
verviel ik in het diepe, terwijl ik voor haar knielde
Als een bloem tussen de bomen, als een druppel op het glas,
blijf ik spelen met verlangens, in het diepe, in het gras
Bezeten door begeerte, verloren in haar wonden,
geniet ik van de weelde, en voel; we zijn verbonden
Heel even zonder adem, daarna een diepe zucht,
met de hoop dat haar verlangens, ooit verdwijnen met de lucht
Vooral de vierde regel zit me dwars...
__________________
Dat heb je soms...
Laatst gewijzigd op 25-09-2003 om 07:56.
|