Keb dit jaar wel geen Latijn meer, maar van hetgeen ik mij nog herinner van vorig jaar kan ik je dit zeggen:
Het gerundium kan je ook een verbaalsubstantief noemen en staat dus altijd zelfstandig. Het kan ook eigenlijk maar drie verschillende uitgangen hebben (-um, -i en -o) want het bestaat enkel in de accusatief, genitief, datief en ablatief mannelijk enkelvoud.
Het gerundivum (of verbaaladjectief) gedraagt zich dus als een adjectief en wordt verbogen als bonus. Het heeft dus veel meer vormen dus als het één van die drie uitgangen niet heeft is het zeker een gerundivum. Het kan op verschillende manieren gebruikt worden. Ten eerste kan het als ndng bij esse staan. Dan mag je esse niet met zijn vertalen, maar moet je het vervangen door moeten en worden. Het kan ook gebruikt worden als een congruerende dominant. Het woord heeft dan een ondergeschikte functie grammaticaal, maar inhoudelijk is het het belangrijkste woord. je moet het dan ook zo vertalen, bijvoorbeeld het stichten van de stad. De basisbetekenis is wel 'die moet...' maar dit is niet altijd erg vlot.
Ik denk dat dit het belangrijkste is dat je moet weten en dat alles nu wat duidelijker is!!!
kkan wel nie echt voorbeelden geven want ik ben Belgische en heb dus totaal andere handboeken dan jullie en wij hebben nooit de termen gerundium en gerundivum gebruikt, maar altijd verbaalsubstantief en verbaaladjectief, ik hoop dat het dus klopt en het niet omgekeerd is...