lieve mensen,
soms heb ik wel eens het gevoel dat ik opeens kan verdwijnen van de wereld, als een loos blaadje aan de herfsthemel. Want het komt vaak voor dat wanneer de open lucht tezamen komt met de innerlijke ziel men zich gaat voordoen als een geest. Niet zomaar een geest, maar een geest die zich psychologisch uit, door middel van een rein lichaam en een sobere non-verbale houding.
Het zal voor mij altijd een raadsel blijven wat er zich aan de andere kant van de spreekwoordelijke heuvel bevind, maar zelfs god zal het antwoord op de vraag of ook hij van mening is dat de kwaliteit van de nederlandse taal steeds vaker acher wegen word gelaten en men simpel in hun taalverwoording is geworden, beantwoorden met een simpel 'mwoahh'.
Ik hoop, en dat is niet alleen voor mijzelf, dat voortaan de spiritualiteit van de geest met een wat gemoedelijkere omgang in contact komt met de innerlijke ziel.
Moge ik u danken voor u tijd.
|