Geschreven in de trein naar Utrecht. Het onbekende verhaal achter dat onbekende jongetje fascineerde me. Zo jong, alleen en mysterieus... maar ja... lees maar gewoon.
-----
klein jongetje. Acht jaar. Alleen, huilend in de trein. Hij zit schuin tegenover me en kijkt niemand in de ogen. Hij staart onafgebroken naar de knieën van een zich steeds ongemakkelijker voelende man die naast mij zit. Eén tas heeft-ie bij zich. Onbekend merk.
Het is een donker jongetje. “Gekleurd”. Of zijn het de blanken die “gebleekt” zijn?
Verlegen en duidelijk verdrietig. In zichzelf gekeerd. Maar het dropje dat ik hem aanbied, slaat hij niet af. Eerlijk oversteken; hij het dropje, ik een lief-verlegen glimlach. Alles is eventjes helemaal goed.
__________________
ik heb een toevalskarakter
|