lachende gezichten
lachende gezichten, en de pijn is niet te zien.
Misschien een paar kilo's lichter, maar ach wat maakt het uit.
Van binnen is ze dood, opgebroken door de pijn.
Wil ze nu alleen nog maar alleen zijn ?
Haar ogen schreeuwen het uit, maar niemand die het ziet.
Ze schrijft, praat en lacht, maar leeft in de leugen.
Ook zij wordt bruin door de zon, maar eigelijk is ze grauw.
Winterskoud in de zomer.. Houd ze nog steeds van jou.
Samen praten en samen dingen doen.
Maar niet zoals altijd, die dank en de zoen.
Ze lacht en kijkt..
Maar eigelijk huilt ze de hele dag.
-----------------------------------------------------------------------------------
__________________
wat moet ik met mij zelf, als ik met andere niet kan omgaan
|