Rose

[Ming-Xia]

Rose

Thorns of darkness piercing my soul,
Leaves have fallen and met their doom,
And I will forever be in this forsaken hole,
Where evil nocturnal creatures loom.

This love is agonising and torturing me,
Here is not the place to find any glee,
Only anguish and nuisance shelter here,
Those feelings which love demons so dear.

No resurrecting light shines upon my skin,
The sins of darkness yet to be revealed,
Devouring me into its sinister sins within,
Against the restless wickedness I have no shield.

I’m a withered flower beyond redemption.

Waar haal je het toch allemaal vandaan?
Het is weer een ontzettend mooi gedicht, maar het valt wel op dat het thema van je gedichten niet zo verschillend is. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Mooi detail is dat rose een anagram is van Eros.