Sprookjes

[SiemdeCyper]

Sneeuwwitje:

Metaal ketste tegen metaal, glinsterend in de late middagzon die achter zijn rug steeds sneller ter aarde leek te storten. Zweetdruppels maakten het lemmet dusdanig nat dat het ijzer van elkaar afgleed en de jager al vloekend opnieuw moest beginnen met slijpen. Al zijn kracht en woede had hij geuit deze middag, inwendig bevend om het lot waaraan hij op geen enkele manier kon ontkomen.
‘Vandaag!’ Hoorde hij de stem nog nasnerpen. Zijn trommelvliezen klopten als ze op zo’n toon tegen hem sprak.
Toen de messen weer de grip op elkaar verloren gaf hij het op. Hij wist zelf ook wel dat na uren slijpen, hij eerder het mes verkleinde, dan de scherpte zou bijstellen. Een kleine schaduw viel over hem heen. Gespannen en schichtig geworden na al die jaren van ervaring in het woud dat hem toch elke keer weer aanlokte, ondanks de rare geluiden die zelfs hij niet kon verklaren, draaide hij zich vliegensvlug om. Het slanke gestalte van een meisje stond in het late zonlicht. Een aura van onbeschrijfelijke kleuren dansten om haar heen, deden haar voorkomen alsof ze recht uit de hemel was gestapt. De man knipperde even met zijn ogen en richtte zich toen precies genoeg op, om nederig doch groots op haar over te komen.
De jager zijn hart ging sneller kloppen en probeerde haar blik te ontwijken.
‘Wat is er met u jager?’ vroeg Sneeuwwitje na een speels buiginkje gemaakt te hebben. ‘U slijpt slechts uw mes, al uren lang. Kom met mij mee en laten wij een beker goed vocht tot ons nemen.’ Ze dartelde al weer weg, ten teken dat hij haar moest volgen.

Adem stokte in zijn keel, hoe had zij juist hém kunnen uitkiezen? Wist die vrouw van zijn gevoelens af jegens haar stiefdochter, die zij nooit heeft gemogen. Hij had de steelse blikken van haar allang opgemerkt. Nog voordat zij de koning trouwde en onontkoombaar na de dood van haar man. Had de huidige koningin gezien dat zijn blik echter uit ging naar het lieflijk meisje en niet naar de ogen die zoveel jaloezie uitstraalde? Eén keer had hij bed gedeeld met de koningin; toen zij hem had vergiftigd met haar brouwsels, haar hekserij op hem had losgelaten. Hij had op zijn beurt er voor gezorgd dat de groei van het kind op wrede wijzen vroegtijdig werd verstoord.
Was dit zijn straf?

Met ferme kracht wierp hij het mes in de gekapte boomstam die als zitvlak had fungeert. Het mocht niet baten, de woede in zijn lijf bleef. Hij volgde het kind, nam zich voor de schijn op te houden.
Tot de avond viel…

Toen schemerduister het land omhulde als een koude deken en de koele sterren aan de hemel verschenen, wist hij hoe laat het was. Onder het drinken van verscheidene glazen brandnetelwijn had hij Sneeuwwitje al het hof gemaakt en haar uitgenodigd voor een late boswandeling. Zij die altijd binnen de beschermde muren van het paleis en de tuin tot de grenzen van het bos, had geleefd, had met een zekere twijfel in haar ogen toegestemd. De koningin had zich die hele dag niet laten zien, waarschijnlijk had zij zich opgesloten in de kelder, in harmonie met haar toverboek die bijbel voor haar betekende.

---

Ik wilde proberen scénes uit bekende sprookjes te herschrijven op een wat volwassenere manier, ik heb echt ontzettend mijn twijfels bij het bovenstaande. Op de een of andere manier herken ik het niet als mijn stijl en weet ik niet over ik verder moet gaan.
Wat is jullie mening? Moet ik de bosscéne afschrijven?

[duivelaartje]

Zeker een volwassen sprookje. Ik vind het alleen nog niet helemaal vloeiend geschreven. Zoals de tweede alinea: die vind ik niet overal lekker lopen.

Adem stokte in zijn keel, hoe had zij juist hém kunnen uitkiezen? Wist die vrouw van zijn gevoelens af jegens haar stiefdochter, die zij nooit heeft gemogen. Hij had de steelse blikken van haar allang opgemerkt.

Dit vind ik een beetje vaag, eerlijk gezegd snap ik even niet waar 'haar stiefdochter' opeens vandaan komt.

Zij die altijd binnen de beschermde muren van het paleis en de tuin tot de grenzen van het bos, had geleefd, had met een zekere twijfel in haar ogen toegestemd.

Deze zin vind ik niet zo mooi. Hij is een beetje (te) lang en twee keer 'had' staat niet zo mooi.

Verder echt niet slecht hoor Simoen! Heb je al een vervolg erop? Ben benieuwd.

[SiemdeCyper]

Je moet zelf uitzoeken dat het meisje de stiefdochter van de koningin is. Ik neem aan dat je het sprookje wel kent .

[duivelaartje]

Wie is 'die vrouw' dan? Die stiefdochter is de vrouw waarmee de jager wijn drinkt. Toch?

[I C U]

Ik ben niet echt bekend met jou stijl, maar ik vind dit verhaal toch niet slecht! Sommige stukken zijn idd wat minder vloeiend dan andere, maar het stoort me niet. Ik ben benieuwd hoe je de rest gaat 'vertalen'.

[SiemdeCyper]

Sneeuwwitje is de stiefdochter van de boze koningin.

[Changshan]

Hm... niet slecht, maar ik ben toch niet echt enthousiast. Soms komt het iets te moeilijk/geforceerd over, qua schrijfstijl. Ik weet ook niet precies waar dat door komt.

"Zweetdruppels maakten het lemmet dusdanig nat dat het ijzer van elkaar afgleed en de jager al vloekend opnieuw moest beginnen met slijpen."

Ijzer, dat van ELKAAR afglijdt? Als jij het zegt, ok... maar dat bedoel ik dus met die moeilijke schrijfwijze. Het kan zoveel simpeler en vloeiender, afentoe.

Voor de rest echt geen slecht eerste deel, hoor. Het kan me alleen nog niet zo boeien.

Changy

[SiemdeCyper]

Dan zal ik maar braaf verder schrijven en het bovenstaande corrigeren.

[I C U]

Braaf!

[Zut Alors!]

Toen de messen weer de grip op elkaar verloren gaf hij het op. Hij wist zelf ook wel dat na uren slijpen, hij eerder het mes verkleinde, dan de scherpte zou bijstellen.

Het staat niet zo mooi dat je in de laatste bijzin 'dat hij' weglaat. Bovendien is twee messen langs elkaar halen geen manier van slijpen.

Gespannen en schichtig geworden na al die jaren van ervaring in het woud dat hem toch elke keer weer aanlokte, ondanks de rare geluiden die zelfs hij niet kon verklaren, draaide hij zich vliegensvlug om.

Het dikgedrukte deel leidt erg veel af. Bovendien is 'je gespannen, schichtig en vliegensvlug omdraaien' - wel een beetje veel van het goede.

Het slanke gestalte van een meisje stond in het late zonlicht. Een aura van onbeschrijfelijke kleuren dansten om haar heen, deden haar voorkomen alsof ze recht uit de hemel was gestapt. De man knipperde even met zijn ogen en richtte zich toen precies genoeg op, om nederig doch groots op haar over te komen.
De jager zijn hart ging sneller kloppen en probeerde haar blik te ontwijken.

spelfoutje, en daarnaast is het verwarrend dat je een zin begint met 'de man', en de daaropvolgende met 'de jager', terwijl het over een en dezelfde persoon gaat. Laat 'de jager' dan maar weg, zou ik zeggen.

Adem stokte in zijn keel

Zelfstandig naamwoord. Het staat niet mooi als je het lidwoord ervoor (De) weglaat.


Stom hè, dat gezever over kleine dingetjes. Maarja, ik had weer eens niets beters te doen, en ik was toch wel geboeid door je tekst. Ik vind het erg leuk bedacht, alleen de uitwerking is niet helemaal alles. Om het 'volwassen' te maken probeer je er een extra dramatische verhaallijn in te plaatsen; de jager die verliefd is op de (dartele) sneeuwwitje, en de boze koningin die juist een oogje heeft op de jager. Over wie gaat het sprookje nou? Sneeuwwitje of de jager? Je dwaalt te ver af van de 'werkelijkheid'. En waar ik al op zinspeelde is dat je sneeuwwitje ook wel ietsiepietsie volwassener had kunnen maken.

Maar evengoed leuk bedacht, en ondanks mijn bovenstaand gezeur:
want ik vind 'm wel leuk...

Howdy,

Ik heb niet alle commentaren even aandachtig gelezen, daarvoor ben ik te lui, maar ik ben het deels eens met het idee dat het ietwat geforceerd overkomt soms. Ik ben niet goed bekend met hoe je anders schrijft, dus ik denk dat het echt aan het verhaal ligt. Het lijkt soms alsof je teveel probeert te ontworstelen aan clichés die onvermijdelijk met sprookjes verbonden zijn, maar daardoor weer vervalt in moeilijk leesbare onwaarschijnlijkheden. Ik denk dat het een kwestie is van vaker hiermee bezig zijn en dat het vanzelf goed komt, want het steekt verder echt goed in elkaar.

Dat afwijken van het sprookje vind ik op zich wel tof. Iedereen kent het verhaal van Sneeuwwitje, maar iedereen weet ook dat er donkere plekken in dat verhaal zijn die je kan invullen zoals je zelf wilt. In geen enkele versie staat dat de jager niet een oogje had op Sneeuwwitje, dus valt het goed binnen de perken als je dat erin schrijft. Maar ook al zou je het helemaal omgooien zou je er nog mee wegkomen, wat mij betreft.

LUH-3417

[I C U]

Het slanke gestalte van een meisje stond in het late zonlicht

Het is trouwens De slanke gestalte. Viel me ineens op

[SiemdeCyper]

Zut Alors! schreef op 24-01-2005 @ 00:21 :
bla bla (sorry moest ff je tekst skippen

Het is het verhaal van Sneeuwwitje, vanuit het perspectief van de jager. Als ik in deze week nog tijd vind zal ik ff kijken wat ik voor jullie allen kan doen, om jullie zoet te houden .

[Verleden Tijd]

Wel leuk.
Maar misschien moet je toch wat minder aandacht schenken aan 'volwassen' schrijven en wat meer aan spontaan en vloeibaar...

Gewoon verdergaan

Kristoph