Sprookjes

Ik vind dat daar een topic voor moet.

Wat zijn jullie lievelingssprookjes, en waarom? Wat vind je van sprookjes in het algemeen? Wat vind je van, bijvoorbeeld, de rol van de vrouw in sprookjes?

Al reageert niemand, dan stop ik dit topic wel in mijn eentje vol sprookjes.

Mijn lievelingssprookje is deze:

Het sprookje van Marja Zeedochter

Er was eens een prins die Ivan heette. Op een dag besloot Ivan om de Onsterfelijke Kosjtsjej te gaan vermoorden. De Onsterfelijke Kosjtsjej was een gemene reus die met zijn leger de omgeving teisterde. Dus Ivan sprong op zijn paard en ging op pad om de reus te verslaan. Na een paar weken reizen vond hij het leger van de reus, maar niet in vol ornaat; ze zaten verslagen op de grond te jammeren of zwierven wat door de bossen. - Wie heeft jullie verslagen? vroeg Ivan. - Ik! zei iemand achter hem, en dat was Marja Zeedochter, de strijdster-koningin. Prins Ivan was deze Marja zeer erkentelijk. Ze praatten wat over het verslaan van onsterfelijke reuzen, raakten bevriend en uiteindelijk verliefd. Ze trouwden en Ivan verhuisde naar Marja's kasteel, dat veel groter was dan zijn eigen.
Na een paar maanden moest Marja weg om een of andere slechterik te verslaan. - Ivan, zei ze, je mag in alle kamers van het kasteel komen, maar niet in de helemaal linkse van de tweede verdieping. Beloof je me dat? En Ivan beloofde het haar en ze ging weg.
Ivan, die wel aardig maar vooral ook erg sullig was, ging natuurlijk toch naar die kamer. Daar vond hij een vermagerde, zielige oude man die aan een pot met vuur was vastgeketend. De man smeekte Ivan om hem water te geven, want hij had zo'n dorst, zo'n dorst! Ivan, die een goed mens was, spoedde zich naar beneden om een kan water te halen. Hij gaf de man te drinken. Met het water hervond die zijn krachten, en hij brak zich los. Toen begreep Ivan dat hij zojuist had geholpen op de Onsterfelijke Kostsjej te bevrijden. Deze Kosjtsjej ontvoerde Ivan mee op zijn supersnelle paard naar de verte.
Toen Marja thuiskwam, schrok ze verschrikkelijk, en ze wilde haar regendrupje meteen gaan redden. Maar ze was pas net een paar meter onderweg toen wat vrienden van Kosjtsjej haar vermoordden en in stukken sneden. Zo vond Marja Zeedochter haar dood. Gelukkig had ze broers (namelijk een haas, een raaf en een geit) die een reis van een paar duizend kilometer ondernamen om wat levenswater voor haar te halen. Ze besprenkelden de stukjes Marja met het levenswater. Zo groeide ze weer aan elkaar vast en ze leefde weer.
Om Ivan te redden, had ze een paard nodig dat sneller was dan dat van Kosjtsjej. Die ging ze halen bij Baba Jaga, de heks. Daarvoor moest ze eerst over een rivier van vuur. Gelukkig ging dat makkelijk, want Kosjtsjej had zijn magische sjaal in Marja's kasteel laten liggen, en met die sjaal stak ze de rivier over. Ze bereikte het hutje van Baba Jaga. Die zei: - Je mag een paard uitkiezen, als je ze drie dagen lang hoedt en er niet één laat ontsnappen. Dus Marja hoedde drie dagen de paarden en liet er niet één ontsnappen. Toen mocht ze er een kiezen, maar dat was een moeilijke keuze: het ene paard leek nog mooier, groter en sterker dan het andere. Gelukkig landde er een bij op haar schouder. Die zei: - Kies het lelijke veulen dat daar onder de vliegen in de modder rolt! Dus die koos Marja. Daar had Baba Jaga niet op gerekend. Kwaad omdat haar beste paard (vermomd als vies veulen) haar ontstolen was, achtervolgde ze Marja. Maar Baba Jaga had geen magische sjaal, dus die ging dood in de vuurrivier.
Toen ging Marja Ivan redden. (hier zit een rare tijdssprong, ja) Kosjtsjej kwam ze achterna, maar zijn paard struikelde en Kosjtsjej knalde met zijn kop op een steen. Marja pakte hem zijn zwaard af, hakte hem in stukjes, verbrandde de stukjes en strooide de as uit in alle acht winden.
Ze ging met Ivan weer naar huis en vierde een feest waarop de hele wereld was uitgenodigd (behalve Kosjtsjej, want die was dood).

--

Ik vind het echt een geniaal sprookje. Vooral omdat het zo totaal nergens over gaat. In feite kun je de meeste gebeurtenissen er zo uitknippen, ze dragen nauwelijks bij aan het verhaal. Daarom kun je er ook vanalles bij verzinnen. En ik vind het leuk dat de prinses de prins redt, en dat het zo lekker gemeen is.

Karlientjes

Er was eens een vrouw met twee dochtertjes. Die dochtertjes heetten allebei Karlientje. Er was Wit Karlientje, die was prachtig knap, en als ze buiten kwam gingen de vogeltjes fluiten. Er was ook Zwart Karlientje, die zo lelijk was dat de honden voor haar wegrenden. Maar Wit en Zwart Karlientje waren allebei even lief en hielden veel van elkaar. De moeder, echter, haatte Zwart Karlientje omdat ze zo lelijk was, en ze wilde haar vermoorden. Wit Karlientje, daarentegen, werd helemaal vertroeteld.
Op een gegeven moment dacht de moeder: zo gaat dat niet meer. Dus ze zei tegen Wit Karlientje: "Wit Karlientje, als je morgenochtend naar beneden komt, moet je het linkerbord met pap nemen, want in het rechter doe ik gif van de gifbloemen. Dan eet je zusje dat, dan gaat ze dood en dan ben jij voor altijd mama's lieveling." Maar Wit Karlientje zei tegen haar zusje de volgende morgen: "Niet je pap eten lief zusje, mama heeft er gif in gedaan! Kom, we eten samen van mijn pap en dan gaan we naar de tuin om de jouwe te begraven." En dat deden ze.
Die avond, toen Zwart Karlientje nog leefde, zei moeder tegen Wit Karlientje: "Wit Karlientje, je moet aan de linkerkant van het bed slapen, want in het rechterkussen doe ik stekels van de stekelstruik die het hoofd van je zusje doorboren. Dan gaat ze dood en ben jij voor altijd mama's lieveling." Maar Wit Karlientje zei aan haar zusje: "Zusje, mama heeft stekels in je kussen gedaan, want ze wil je dood hebben. We moeten ons maar omdraaien en met ons hoofd aan de andere kant slapen." En dat deden ze.
De volgende dag, toen Zwart Karlientje tot haar moeders verdriet nog leefde, zei moeder tegen Wit Karlientje: "Wit Karlientje, straks moeten jullie graan gaan malen bij de molen. Maar ik zal stokjes van de stokjesboom tussen de molenstenen zetten, en als je zusje dan het graan wil malen, stoot ze die stokjes om. Dan valt de molensteen op haar, verbrijzelt haar en dan gaat ze dood, en dan ben jij altijd mama's lieveling." Maar Wit Karlientje zei bij de molen tegen Zwart Karlientje: "We gaan niet naar binnen! Mama heeft een valstrik gespannen, als je tegen de molensteen duwt, ben je dood. Kom, we vluchten." En hand in hand renden de meisjes weg.
Ze kwamen bij een meer waar geen brug overheen was, alleen een soort smal pad. Toen ze op een kwart waren, hoorden ze gegil.
"Wat is dat?" vroegen ze.
"Dat is jullie moeder, die vergiftigd wordt door de gifbloemen", zei de wind.
Toen ze halverwege waren, hoorden ze nog meer geschreeuw.
"Wat is dat?" vroegen ze.
"Dat is jullie moeder, die gestoken wordt door de stekelstruik", zei de wind.
Op driekwart regende het stukjes vlees.
"Wat is dat?" vroegen ze.
"Dat is jullie moeder, die verbrijzeld wordt door molensteen en stokjesboom", zei de wind.
Wit Karlientje begon te huilen. "Oh zusje", zei ze, "waarom moet jij zo lelijk zijn, en ik zo mooi, waarom doet iedereen zo gemeen tegen je? Dat maakt me zo ongelukkig?"
En de wind luisterde, en ach... ze kregen veren, snavels, zwemflippers. De meisjes veranderden in zwanen op het meertje zonder brug maar met landpad. En daar zwemmen ze nu nog steeds, de een net zo mooi als de ander.

Ik vind de oorspronkelijke, niet 'gedisneyficeerde' sprookjes erg fijn om te lezen. Dus zonder happy endings maar met kapot gedanste voeten, bloed, likdoornen en dergelijke.

Darwin schreef:

Ik vind de oorspronkelijke, niet 'gedisneyficeerde' sprookjes erg fijn om te lezen. Dus zonder happy endings maar met kapot gedanste voeten, bloed, likdoornen en dergelijke.

Eens. Smerigheid en gemeenheid en zo.

Verder ben ik erg slecht in namen. Ik vind die met de zeven vrienden (?) wel erg leuk. KoudWarm, LangKort.. de prins moest vreemde opdrachten doen en die gasten hielpen hem. KoudWarm kon de steen uit het vuur halen want hoe warmer zijn omgeving, hoe kouder hij het had, enzovoorts.

[Geel]

Darwin schreef:

Verder ben ik erg slecht in namen. Ik vind die met de zeven vrienden (?) wel erg leuk. KoudWarm, LangKort.. de prins moest vreemde opdrachten doen en die gasten hielpen hem. KoudWarm kon de steen uit het vuur halen want hoe warmer zijn omgeving, hoe kouder hij het had, enzovoorts.

Omg Ik wil dat sprookje lezen! En sowieso, waar vind ik niet gedisneyficeerde sprookjes?

Geel schreef:

En sowieso, waar vind ik niet gedisneyficeerde sprookjes?

Ik heb geen idee. De meeste niet-gedisneyficeerde sprookjes, met veel bloed en dood en zo, zitten in mijn hoofd. Die zijn me gewoon ooit verteld of voorgelezen - mijn ouders zijn niet zo van het Disney-gedoe. Ik denk dat je in oude sprookjesboeken wel een kans maakt. En bij oude mensen. En bij oude niet-westerse mensen, die willen zo nu en dan nog wel eens in een opwelling iets vertellen over graankorrels die eigenlijk mensen waren en die zichzelf in stukken moesten scheuren om aan jarenlange slavernij te ontkomen. (dat is echt een sprookje, trouwens, maar ik weet niet meer hoe het gaat! Jammerrr )

[Geel]

Etmakas schreef:

Ik heb geen idee. De meeste niet-gedisneyficeerde sprookjes, met veel bloed en dood en zo, zitten in mijn hoofd. Die zijn me gewoon ooit verteld of voorgelezen - mijn ouders zijn niet zo van het Disney-gedoe. Ik denk dat je in oude sprookjesboeken wel een kans maakt. En bij oude mensen. En bij oude niet-westerse mensen, die willen zo nu en dan nog wel eens in een opwelling iets vertellen over graankorrels die eigenlijk mensen waren en die zichzelf in stukken moesten scheuren om aan jarenlange slavernij te ontkomen. (dat is echt een sprookje, trouwens, maar ik weet niet meer hoe het gaat! Jammerrr )

Omg, wat je laatst noemt klinkt als een win-sprookje

Ik ken wel ouder verhalen, maar ik weet niet of je ze sprookjes kunt noemen. En zijn niet echt bloederig, maar wel niet-disneylike.

Darwin naamzoek! Waar kan ik gruwelijke sprookjes vinden?

Geel schreef:

Omg, wat je laatst noemt klinkt als een win-sprookje

Ik ken wel ouder verhalen, maar ik weet niet of je ze sprookjes kunt noemen. En zijn niet echt bloederig, maar wel niet-disneylike.

Darwin naamzoek! Waar kan ik gruwelijke sprookjes vinden?

Ja, het is ook een win-sprookje! Maar ik weet dus niet meer precies hoe het gaat. Ik weet van heel veel sprookjes niet meer precies hoe ze gaan, alleen nog maar half.

Ik vind dat alle verhalen met niet-kunnende dingen erin een soort sprookjes zijn, dus gewoon posten die dingen!

[Neko*]

Speciaal voor Geel: http://www.beleven.org/verhalen/grim..._van_grimm.php

Alle sprookjes van Grimm (en niet gedisneyficeerd; klik maar naar Assepoester om te lezen over bloederige voeten ed.). Ik heb het boek hier ook liggen, als kind heb ik de sprookjes echt allemaal verslonden. Misschien toch eens tijd om ze weer te herlezen.

De Zes Dienaars, van de Grimm broers, zo heet 'ie!

[Geel]

Neko* schreef:

Speciaal voor Geel: http://www.beleven.org/verhalen/grim..._van_grimm.php

Alle sprookjes van Grimm (en niet gedisneyficeerd; klik maar naar Assepoester om te lezen over bloederige voeten ed.). Ik heb het boek hier ook liggen, als kind heb ik de sprookjes echt allemaal verslonden. Misschien toch eens tijd om ze weer te herlezen.

Maar door wie zijn sommige sprookjes vertaald?

Spoiler

De waternimf
Een Duits sprookje over een nimf die op de bodem van een bron woont
Een broertje en zusje speelden eens bij een bron, en terwijl ze zo speelden, plompten ze er allebei in. Beneden was een waternimf, en die zei: "Nou heb ik jullie, nou kun je mooi voor me werken," en ze sleurde hen mee. Het meisje gaf ze verward, lelijk vlas te spinnen, en ze moest water scheppen in een hol vat, en de jongen moest een boom kappen met een stompe bijl, en ze kregen niets te eten dan keiharde meelballen.

Toen werden de kinderen tenslotte zo ongeduldig, dat ze wachtten tot op een zondag de nimf naar de kerk was en toen liepen ze weg. De kerk was uit en nu zag de nimf dat de vogels gevlogen waren en ze zetten hen na met grote sprongen. De kinderen zagen haar al uit de verte, en het meisje gooide een borstel achter zich, en dat werd een grote borstelberg, met duizenden en nog eens duizenden stekels, waar de nimf met grote woede overheen moest klimmen, maar eindelijk kwam ze toch aan de andere kant.

Toen de kinderen dat zagen, gooide de jongen een kam achter zich, dat werd een grote kamberg met duizendmaal duizend tanden, maar de nimf wist er zich aan vast te houden en kwam er tenslotte toch overheen.

Eindelijk gooide het meisje een spiegel naar achteren, en die werd een spiegelberg, zo glad, zo glad, dat ze er onmogelijk over kon. Toen dacht ze: "Ik zal gauw naar huis gaan en mijn bijl halen en de spiegelberg in stukken hakken." Maar terwijl ze terug kwam en de spiegelberg in stukken hakte, waren de kinderen al lang ver weg, en de waternimf moest haar toevlucht weer tot de bron zoeken.

Want het bovenstaande sprookje is een beetje... raar vertaald lijkt het wel.

[fizzle-fluffy]

The Storyteller kan ik ook erg aanraden. Dat zijn films, ik geloof waarin John Hurt de storyteller is, en hij vertelt nog echte sprookjes en die worden vergezeld van prachtige filmbeelden. Een versie van Assepoester waarbij ze gedwongen wordt met haar eigen vader te trouwen, een reus wiens hart voor zijn ogen wordt fijngeknepen, etc. Heel mooi.

Mijn lievelingssprookje is de Soldaat en de Dood.

Er was eens een soldaat, die terugkwam van het front en voor de lange weg naar huis niets op zak had dan drie droge koekjes. Maar hij had een opperbest humeur, want hij was klaar met de oorlog en ging weer naar zijn lieve vrouw.
Op een gegeven moment zag hij langs de weg een oude bedelaar zitten, met een viool. Deze speelde een vrolijk deuntje, en de soldaat vond dat zo gezellig dat hij mee begon te fluiten. Zo maakten ze een tijdje vreselijk slechte en valse muziek, maar ze hadden veel plezier. Toen het liedje uit was, bedankte de soldaat de man voor de fijne muziek, en de oude man vroeg of het een stuiver waard was. Maar de soldaat had geen geld op zak, alleen de koekjes. Dus hij gaf de bedelaar een van zijn koekjes. De bedelaar was heel blij, en zei: 'je bent een goed mens. Jij verdient een beter fluittalent.' Toen ging de soldaat fluitend weer op stap. Maar hij kon nu prachtig fluiten, dat de vogels er stil van werden!
Toen kwam hij een tweede bedelaar tegen, die op een trommel een horlepiep sloeg. De soldaat kreeg er kriebelbenen van en begon te dansen. Het was maar een stomme huppel maar ze hadden veel plezier. Toen het liedje uit was, vroeg de oude man of het een stuiver waard was. Een stuiver had de soldaat niet, maar met plezier gaf hij zijn eennalaatste koekje weg. De oude man bedankte hem en zei: 'jij bent een goede man. Je verdient een betere dans'. En de soldaat danste weg, een prachtige hoempapa en horlepiep met een sprong en een pirouette en wat al niet.
Het duurde niet lang of hij zag weer een bedelaar langs de weg zitten. Deze was een kaartspel aan het spelen en de soldaat keek hoe de man de ene na de andere winnende hand voor zich legde. De oude man zag hem kijken en vroeg of het indrukwekkend genoeg was voor een stuiver. Dat had de soldaat niet, maar hij had nog één koekje. Hij had nog een lange weg te gaan tot huis, dus hij brak het koekje in twee en gaf de oude man een helft. Maar toen voelde hij zich schuldig omdat hij dan minder gaf dan de eerste twee keer, dus toen gaf hij de andere helft ook. De oude man zei: 'je bent een goed mens. Je verdient meer geluk, dan aan je laatste koekje toe te zijn. Neem dit kaartspel: je zult er nooit mee verliezen. Neem bovendien deze magische zak. Als je iets ziet, wat je graag wil vangen, hoef je maar te zeggen: kom in de zak! en je hebt het al.'
De soldaat vind een stel ganzen, ging naar een herberg, kreeg daar eten en een bed in ruil voor de ganzen en danste de hele avond en sliep heel goed. Toen hij na drie dagen wakker werd, keek hij uit zijn raam en zag hij een kasteel dat helemaal vervallen was. Hij vroeg de herbergier wie daar woonde, en de herbergier zei: daar moet je niet heengaan! Dat kasteel is bezeten door duivels! Die kaarten daar elke avond en maken heel veel herrie!
Dat vond de soldaat wel okee klinken, dus hij ging naar het kasteel en wachtte de hele dag, tot het donker werd. Toen kwamen opeens overal duivels vandaan. Hij daagde ze uit voor een kaartspel. Dat wilden ze wel. De duivels zetten tien kisten met goud in, tegen de ziel, de tanden en de voeten van de soldaat. Maar de soldaat won spel na spel. "hij speelt vals!" riep een van de duivels. Maar een ander riep: "Ik speel ook vals, en toch verlies ik!" andere duivels beaamden dit. En toen het ochtend was, waren alle kisten met goud van de soldaat. Maar de duivels wilden hem dat natuurlijk niet geven. Dus toen legde de duivel de zak op tafel. En hij zei: 'wat is dit?' 'een zak..?' zeiden de duivels. 'Nou, als dit een zak is, ga er dan maar in zitten!' en de duivels werden als door een magische hand allemaal de zak ingetrokken.
Snel bond de soldaat de zak dicht en stompte en sloeg erop en zwaaide hem boven zijn hoofd en ging erop zitten en smeet hem tegen de muren, tot de duivels niet meer wisten waar boven eindigde en onder begon. Toen liet hij ze eruit. Maar één duivel greep hij bij zijn voet. Deze riep: genade! Laat me gaan! Maar de soldaat liet hem zweren, zijn trouwe dienaar te zijn en te komen waar de soldaat hem ook riep. De duivel wilde dat niet, en worstelde om los te komen. Maar omdat de soldaat zijn voet zo stevig vasthad, brak deze af. 'Mijn voet!' riep de duivel. 'Onthou maar goed, wie hem heeft.' zei de soldaat.
Toen ging de soldaat naar zijn vrouw en kinderen thuis. Jarenlang leefden ze heel gelukkig. Maar op een dag werd hun jongste zoon ernstig ziek. Dokters werden geroepen, maar konden niets doen, en langzaamaan kwamen er minder dokters, en meer geestelijken, om de jongen voor te bereiden op zijn weg naar het hiernamaals. Maar op een dag bedacht de soldaat, dat hij iemand kende die kon helpen. En hij riep zijn dienaar, het duveltje. Deze kwam onmiddelijk. En de soldaat vroeg hem, of hij zijn zoon kon genezen.
De duivel liet hem een glas zien. Als hij hierdoor naar de zieke keek, kon hij de dood zien. Stond deze aan het voeteneinde, dan zou de zieke weer beter worden als hij water uit het glas op de zieke sprenkelde. Stond de dood echter aan het hoofdeinde, dan was de tijd gekomen en kon de soldaat niets doen. Gelukkig kon zijn zoon genezen worden.
De soldaat beloofde de duivel dat, als hij het glas mocht houden, hij de duivel zou verlossen van zijn eed. De duivel kreeg zijn voet terug, liet het glas achter en vertrok.
De soldaat besloot nu carrière te maken als geneesheer. Algauw werd hij beroemd met zijn magische glas dat bijna iedereen beter kon maken. En als hij iemand niet kon genezen, vonden de mensen het spijtig dat hij te laat was gekomen en betaalden ze hem toch.
Tot op een dag de tsaar van het land ziek werd. Meteen werd de soldaat geroepen, maar deze zag dat de dood aan het hoofdeinde van het koninklijke ziekenbed stond. De tsaar accepteerde echter geen nee. Toen bedacht de soldaat een plan: hij pakte zijn zak, en hield hem voor het glas. Hij zei: 'dood, kun je dit zien?' de dood knikte. 'Wat is het dan?' 'een zak..?' zei de dood. 'Als het een zak is,' antwoordde de soldaat, 'ga er dan maar in!' En zo vind hij de dood. En hij hing de zak in de hoogste boom.
Toen kon niemand meer sterven. Het was heel verwarrend: oorlogen werden gevochten tot de soldaten omvielen van vermoeidheid, maar niemand kon winnen, want niemand ging dood. Er kwamen steeds meer mensen bij, en er gingen geen meer weg. Eerst vonden de mensen het nog heel leuk, maar de tuinen rondom het kasteel van de soldaat, die inmiddels heel rijk was, stroomden langzaamaan vol met oude mensen, niet meer dan schaduwen, voor wie de dood een verlossing was, en die niets meer zochten in dit leven en verlangden naar rust.
De soldaat besloot toen, om zelf de dood weer te bevrijden. Hij zou dan de eerste zijn om te sterven, maar hij vond dat offer het waard.
Maar toen hij de zak haalde, en openmaakte, vloog de dood snel weg. Die was doodsbang voor de oude soldaat! En de soldaat zag iedereen die hij liefhad om zich heen sterven, en zelf werd hij steeds ouder, maar hij ging niet dood.
Hij besloot om naar het einde van de wereld te lopen, helemaal tot aan de poort van de hel. Hij klopte aan en vroeg of hij erin mocht. Maar één van de duivels deed open, herkende hem, en deed perdoes de deur weer dicht. 'GA WEG!' schreeuwde hij.
'Kun je me dan vertellen hoe ik bij de hemel kom?' vroeg de soldaat. 'NEE!' Toen pakte de soldaat zijn zak. 'Weet je wat ik hier heb?' 'NEE! NEE! GOED! WAT WIL JE VAN ME!' riep de duivel, en deed de deur weer op een kier.
De soldaat vroeg om 200 zielen en de weg naar de hemel. Even later kwamen 200 zielen naar buiten, en vertelde de duivel hoe hij naar de hemel moest lopen. En dat deed hij, met zijn zielen, en hij kwam bij de hemelpoort en zei tegen Petrus: 'ik heb hier 200 zielen die hun tijd in de hel hebben uitgeboet. Mogen we de hemel in?' En Petrus zei: 'de zielen zijn welkom, maar jij mag niet naar binnen.' en hij liet de zielen binnen. De soldaat gaf echter één van de zielen zijn zak, en zei: 'als je binnen bent, roep me dan in de zak!' en de ziel beloofde dat.
Hij wachtte en wachtte, voor de hemelpoort, maar de ziel riep hem nooit, want in de hemel is geen geheugen. Dus de soldaat liep uiteindelijk helemaal eenzaam terug naar de aarde. En de dood wilde niets met hem te maken hebben, en zelfs de hel wilde men niet. Daarom doolt hij nog altijd ergens op deze aarde rond.

fizzle-fluffy schreef:

*lang verhaal*

<3333!

[Issun]

Mooi verhaal Fizzle-fluffy! We zouden hier op Letteren zelf dit soort dingen moeten gaan schrijven.

[fizzle-fluffy]

Dankjewel

[Uice]

Neko* schreef:

Speciaal voor Geel: http://www.beleven.org/verhalen/grim..._van_grimm.php

Alle sprookjes van Grimm (en niet gedisneyficeerd; klik maar naar Assepoester om te lezen over bloederige voeten ed.)

Maar de Grimms pasten zelf ook disneyficatie toe, want de verhalen zijn allemaal natuurlijk veel ouder. Omdat het meestal volksvertellingen waren, kun je niet echt spreken van 'originele' versies, maar hier staan een paar oudere versies van bekende sprookjes.