Lange tijd aanschouwde hij haar in de late uurtjes
vanaf een barkruk, een glas met bier in zijn hand.
Enigzins vertroebeld door zijn alcoholconsumptie
en de rookwalm, die als scheiding tussen hen hangt.
Samen dansend door de nachten.
Zij het ultieme ritme, hij de passen.
Met diepe teugen genoot hij van zijn laatste sigaret,
en ook zijn glas was op dit moment meer leeg dan gevuld.
Geen redenen meer om aan de bar te blijven zitten,
wanneer zijn muze om andere mannen heen krult.
__________________
"Ik ben geen dichter meer", zei hij en hij zweeg voor lange tijd. "Misschien in mijn hart een dichter, maar dan zal niemand het werkelijk weten."
|