Laat ik een ding even voorop stellen. Ik ben niet uit op aandacht of wat dan ook. Ik heb behoefte om mijn verhaal te delen met anderen en als je denkt leuk te zijn, laat je grappendan aub achterwegen.
Het gaat namelijk om het volgende:
Ik ben al ruim 3 jaar lang depressief. Het is in de 3e klas begonnen, ik werd buitengesloten. Ik werd niet geaccepteerd en heb een jaar lang een teruggetrokken en eenzaam bestaan geleden. In de 4e klas veranderde dat, ik werd minder mensenschuw en kreeg meer vertrouwen in de mensen om mij heen. Zodoende kreeg ik meer vrienden. Maar mijn depressie ging niet over. Het ging/gaat met bergen en dalen. De ene keer voel ik me prettig en optimistisch maar het meest voel ik me toch wel ZWAAR depressief.
Ik ben niet iemand die veel praat, ik ben meestal in mijzelf gekeerd. Ik krop mijn problemen op en als ik ze uit komt alles tegelijk. Dan barst ik uit en jank ik alles eruit.
Ik ben niet tevreden met mijzelf, zowel uiterlijk als innerlijk kan ik zo niet verder. Ik word constant direct/indirect geconfronteerd met mensen die mij vernederen. En ze hebben gelijk, ik ben ronduit lelijk. Ik doe me best om knapper te zijn, ben veel afgevallen en draag veel merkkleding. Maar mijn uiterlijk blijft het zelfde, minder kolossaal dat wel, maar lelijk ben ik.
Innerlijk ben ik verrot. Ik ben contactgestoord en heb inmiddels veel van mijn eerdere vrienden weer verloren omdat ik ingerolen werd voor een populairdere groep. Nu zullen jullie zeggen, dat gaat vanzelf over het is tijdelijk. Maar nee dit blijft, die depressie blijft, ik voel me al té lang zo. Daarnaast bewaar ik een groot geheim. Ik ben homo. Niemand ziet het aan me. Natuurlijk krijg ik wel eens opmerkingen maar die zijn nooit serieus. Ik weet zeker dat als ik het openbaar zou maken, niemand mij zou geloven.
Maar waar het op neer komt is dat ik het niet meer zie zitten. Als mijn leven er zo eenzaam en verrot uitziet, dan leef ik liever niet. Is het dan zo fijn om door te gaan met leven als je iedere ochtend met een verdrietig gevoel wakker wordt dat je door moet? Dat je niet gestorven bent aan een hartaanval of iets dergelijks? *knip*
Ik wil weten of meer mensen in het zelfde schuitje zitten. Ik heb namelijk behoefte aan mensen die hetzelfde zijn als mij. Miss kunnen we elkaar helpen. En denk niet dat iemand mij op andere ideeen kan brengen, ik heb hier al een jaar serieus over nagedacht en ik ben vastbesloten.
Laatst gewijzigd op 22-11-2004 om 08:16.
|