Vriend(inn)en..

[Qamra]

Ik probeer me de laatste tijd mezelf beetje uit een dip/depressie te werken en ik probeer veel te lezen over "oplossingen" die "vakkundige" organisaties hebben. En altijd staat daar: "Praat erover met vrienden of vriendinnen." Dan heb ik dus een probleem (nou ja ).

Hoe vanzelfsprekend zijn vrienden nou voor een levend mens? Kan je het dan ECHT niet redden zonder die broodnodige vrienden en hoe achterlijk ben je als je geen vrienden hebt? Ik krijg bijna het gevoel dat ik niet meer besta zo zonder vrienden (vette bull, weet ik ook wel..), dat ik niets meer waard ben of dat ik me strijdje maar op moet geven ofzo.

Ik zou graag wat meningen over vrienden horen (en zoveel vraag ik niet )...

(en sorry voor me raar grappige, vrolijke, onzinnige topic )

ik denk toch dat vrienden een belangrijke rol in je leven spelen, of mensen waar je gewoon goed mee kan praten buiten de famillie enzo...

[Qamra]

[AuC] schreef:
ik denk toch dat vrienden een belangrijke rol in je leven spelen, of mensen waar je gewoon goed mee kan praten buiten de famillie enzo...

Nou niet voor mij, zoals duidelijk..

Maar ben ik dan meteen fout en hopeloos, ofzo?

Evil-Cherry schreef:
Maar ben ik dan meteen fout en hopeloos, ofzo?

Nope .. hoogstens een beetje aso

[Qamra]

******** schreef:
Nope .. hoogstens een beetje aso

Whehe zo bedoelde ik het niet.. Het is zo vanzelfsprekend dat je vrienden hebt..

Ik weet het niet, maar ik raak er een beetje door gedemotiveerd. "Als je geen vrienden hebt om mee te praten, dan wordt je nooit meer beter"

Evil-Cherry schreef:
Ik weet het niet, maar ik raak er een beetje door gedemotiveerd. "Als je geen vrienden hebt om mee te praten, dan wordt je nooit meer beter"

Je 'praat' nu toch ook? Het gaat er enkel om dat je je gevoelens kanaliseert.

[Paige]

Ik heb (door omstandigheden) niet zoveel vrienden en vriendinnen..Ik heb wel veel kennissen, die ik vaak spreek, maar er iets meer ondernemen niet echt..
Hierdoor voel ik me vaak best eenzaam. Ik kan dus concluderen dat ik vrienden nodig heb om mij volmaakt gelukkig te voelen..
Ik vertel sowieso niet mijn (echte) problemen aan de vrienden die ik wel heb. In het verleden is mijn vertrouwen namelijk enkele keren flink geschaad. Nou, het is dan moeilijk om je open te stellen.

[PV]

Vanzelfsprekend zijn vrienden nooit Je kan t ook best zonder redden.

[M@rco]

Wat jij bedoelt, uit een dip/depressie komen... ik denk dat ze vooral bedoelen dat je er met iemand over kan praten die je vertrouwt. Erover praten is nl. vaak de beste oplossing.

En ja... ik denk wel dat ieder mens vrienden of ten minste sociale contacten nodig heeft. Wat volgens mij niet wil zeggen dat je achterlijk bent als je dat niet hebt, misschien heb je wel gewoon moeite met het leggen of vooral houden van contacten. Of ben je zo apart dat mensen vaak niet de moeite nemen om je te begrijpen -> weg contact (is maar een idee, weet niet hoe apart jij bent... ).

't Ligt ook wel eens aan mensen zelf... als je maar tegen jezelf blijft zeggen "ach wat ben ik zielig, ik heb geen vrienden..." dan zal je die ook moeilijker vinden... terwijl je juist vaak ziet dan wanneer die mensen zich daar overheen zetten en gewoon op anderen afstappen, ze snel genoeg contact leggen (weer zo'n vaag idee van mij, vat het niet persoonlijk op..).

Als jij er niet de behoefte aan hebt waarom zou je dan zielig of wat dan ook zijn? Dat 'zielig zijn omdat je geen vrienden hebt' is alleen maar iets dat de maatschappij geschapen heeft (Door mensen met veel vrienden, die hebben dan veel mensen omdat idee over te nemen. Plus dat zij zich dan verheven kunnen voelen ed, naja, vul zelf maar in). Als jij er niet mee zit, dan is er niks aan de hand. Uiteindelijk zul je het zelf moeten doen, vrienden kunnen je steunen, maar je ook nog ongelukkiger maken en het uiteindelijke werk is toch voor jou zelf. Doe wat jij wilt en laat je daar niet van afbrengen door een (onterecht?) maatschappelijk oordeel.