Eigenlijk niet willen stoppen

[Moonlight fairy]

Ik weet dat wat ik doe niet goed is. Af en toe heb ik periodes van niks eten, van snijden.
Ik zie het niet als mega probleem gedrag omdat ik het niet langere periodes achter elkaar doe...

Ookal zie ik het niet als erg problematisch weet ik dat het niet goed voor me is en ik weet dat ik er mee moet stoppen. Maar hoe ik ook helemaal rationeel kan bedenken dat het niet goed is (studeer zelfs psychologie). Ik wil eigenlijk niet stoppen.... Dan neem ik me voor te stoppen maar dat vind ik maar beangstigend. Ik vind het eigenlijk te eng om het op te geven, wil het niet opgeven.

Ik weet als ik wat meer zelfvertrouwen krijg dat het vanzelf zal stoppen dat ik er geen behoefte aan heb... En ik heb er wel aan gedacht om boeken voor meer zelfvertrouwen te kopen ofzo... Maar dan durf ik dat toch eigenlijk niet omdat ik het niet wil opgeven...
Ja ik vind ook dat ik erg stom denk, maar ik denk wel zo...
Herkend iemand dit? Of ben ik echt te absurd voor woorden?

[Vogelvrij]

Tuurlijk ben je niet absurd of raar of zo, maar ik denk niet dat het echt vanzelf over gaat... Het moet er op een bepaalde manier worden ingehamerd dat het echt slecht is. Want dat wéét je natuurlijk wel, maar jij weet het alleen op de rationele manier, je gevoel zegt iets heel anders. Of klopt dat niet?
Ik denk inderdaad dat het vanzelf stopt als je meer zelfvertrouwen krijgt en zo, maar ja, dan moet je wel meer zelfvertrouwen krijgen Dat gaat niet vanzelf, daar moet je voor werken. En dat is lastig, ik weet eigenlijk ook niet precies hoe je dat voor elkaar kunt krijgen. Bij mij heeft counselor (schoolpsycholoog) redelijk geholpen, maar het was toch belangrijker om erover te praten en gewoon logisch na te denken. Want je weet dat het slecht is

[phensicske]

Je doet dit waarschijnlijk al een poosje, daardoor zal het ook wel een 'gewoonte' zijn. Gewoontes zijn misschien niet altijd positief, maar wel vertrouwd. Dat maakt ook dat het zo moeilijk is om dat los te laten.

Iets wat je gewend bent geeft je op de één of andere manier een veilig gevoel. Zelfs al is het een onveilige situatie (neem bijvoorbeeld mishandeling, drugsverslaving...).
Je weet wat er je te wachten staat, terwijl nieuwe situaties veel onbekende zaken inhouden en dat kan je angst inboezemen.

Misschien wil je aan de ene kant écht wel stoppen, maar aan de andere kant heb je jezelf nog niet helemaal overtuigd. 'k Zal je dan ook maar voorspellen dat het geen zin heeft stoppogingen te ondernemen tot je wél echt overtuigd bent. Anders bereik je enkel een negatieve associatie met stoppogingen en wordt de drempel nog hoger.

Veel succes.

[Daboman]

waar ben je dan zo bang voor, wat kan er gebeuren als het stopt?

[McMotion]

dat is bij de meeste verslavingen zo denk ik roken, TV kijken, s.com'en.. je kunt goed rationalizeren en je verstand weet wel dat het slecht is maar je gevoel vindt van niet... misschien dat het je lukt om er een tijdje mee te stoppen in de zin van "een experiment"? dan merkt "je gevoel" misschien op het einde ook dat je eigenlijk wel zonder kunt... als je het ziet als "een experiment" is het misschien makkelijker om een tijdje te stoppen omdat je dan niet het gevoel hebt dat je er voor de rest van je leven mee hoeft te stoppen, en dat je het alleen doet om voor jezelf aan te tonen wat nou écht het beste voor je is

[Eend]

Je moet niet proberen te stoppen, je moet het proberen te verplaatsen. In plaats van snijden moet je gaan douchen of gaan tekenen.
Je geest associeert een bepaald gevoel met snijden, dat gevoel moet je dus gaan verplaatsen.

[Moonlight fairy]

IIg bedankt al voor de vele tips.
dat experiment van een tijdje niet stoppen weet ik niet of dat ga werken omdat ik het ook namelijk niet continu doe... Er zitten vaak periodes van een paar maanden tussendoor dat ik niks doe. En daarna begin ik toch weer.

Het is eigenlijk ik wil het wel, ik wil het niet tegelijkertijd....
Als ik wil stoppen moet ik het voor mezelf doen en op dit moment ben ik er niet van overtuigd dat ik mezelf heel veel aandoe. Dus heb ik ook geen grote motivatie om te stoppen.
Wat ik bij roken wel had aangezien ik astmatische bronchtitis heb en er dus wel echt benauwd van werd.

Ik weet niet echt waar ik bang voor ben... Maar misschien dat ik als ik stop een soort van controle verlies... Want ik heb wel het gevoel dat ik (en alleen ik) er controle overheb.

[Daboman]

als je niet weet waar je bang voor bent is er eigenlijk niet echt een reden om bang te zijn toch?!

Vaak snijden mensen om hun emotionele pijn te "overschreeuwen". Een langere periode niet of minder eten is ook vaak het gevolg van emotionele chaos (kan ook positief zijn trouwens, ik heb het wel s gehad toen ik verliefd was). Misschien heb jij dat ook; misschien is er iets gebeurd. Dan moet je daar eerst iets aan veranderen voor je in staat bent om te stoppen. Dus is er misschien iets ergs gebeurd dat je niet goed verwerkt hebt? Als dat niet zo is, dan kun je ook denken aan een verslaving, zoals al eerder genoemd.

Dat is misschien ook waar je bang voor bent. Dat je geconfronteerd wordt met je problemen. Toch moet je jezelf ermee confronteren. Want als je ervoor wegloopt, dan kan het alleen maar erger worden. Het probleem oplossen is beter. En dat kun jij ook best, want mensen zijn tot veel in staat.

[phensicske]

Moonlight fairy schreef op 04-01-2005 @ 22:06 :
...
Ik weet niet echt waar ik bang voor ben... Maar misschien dat ik als ik stop een soort van controle verlies... Want ik heb wel het gevoel dat ik (en alleen ik) er controle overheb.

Daar zeg je het net, het is die controle die je verliest.

'k Heb ook iets, een soort 'dwangmatig trekje' en hoewel ik rationeel perfect weet dat het eigenlijk belachelijk is, kan ik het toch niet laten.

Controle verliezen is nooit leuk, maar de manier waarop jij nu controle houdt is allesbehalve positief. Misschien kan je (heeft iemand hier al gezegd, denk ik) je controle verplaatsen naar iets 'ongevaarlijks'?

Zoals dus even met een potlood over een blad krassen, beetje je hoofdkussen als boksbal gebruiken, wat gaan lopen, een douche nemen... iets waar jij je prettig bij voelt.

Of probeer het uit te stellen. Misschien wordt het uitstel uiteindelijk zo lang dat de drempel om het te doen verhoogd?

[zus]

phensicske schreef op 05-01-2005 @ 15:47 :
Zoals dus even met een potlood over een blad krassen

Inderdaad, als ik weer de drang krijg om het te doen, pak ik een potlood en ga heel hard over een blad heen krassen. Vaak helpt het, soms ook niet, maar goed..

[Moonlight fairy]

Ik las een artikel in het psychologie magazine van deze maand (het artikel staat ook op hun site www.psychologiemagazine.nl) dat ging over veranderen. Daar stond veel in dat ik vond dat op me sleog. En ook van hoe destructief een gewoonte ook is, het geeft een gevoel van veiligheid. En verandering is onzeker dus dan blijf je liever in de veiligheid dan de onzekerheid.


Als ik een dag niet of nauwelijks heb gegeten (ontbijt sla ik bijna nooit over) dan ben ik zoo trots op mezelf... Echt waar ik kan glimlachend in mn bed liggen omdat het me gelukt is. Met snijden net zoiets van dat ik best veel fysieke pijn kan verdragen.

Ik heb niet echt iets meegemaakt ofzo... Heb eigenlijk een hele goede jeugd gehad, wel hard moeten blokken omdat ik de jongste van 5 ben en al mn broers en zussen (behalve 1) VWO zag doen, en dat moest ik van mezelf dus kunnen (is ook gelukt).
Het is meer een probleem dat ik met mezelf heb denkik... en ik kan mezelf, mn karakter en intelligentie niet veranderen...

ik ben wel bang dat mensen zien wie ik echt ben. En mijn vriend die is er langzaam echt goed aan het achterkomen... Laatst had hij een paar opmerkingen over mij die precies klopten. Maar ik ben boos geworden, zei dat ze niet klopten dat ie het terug moest nemen. Want ik wilde niet dat ze klopten... Ik wil een sterk persoon zijn, die veel kan, intelligent is, sociaal vaardig enzovoort. Dus ik wil niet dat mensen dat beeld van dat het niet zo is naar beneden halen...
En het na zo'n dag niet eten voel ik me goed, dat ik iets ben.

goh ben ik me nou hierzelf aan het analyseren...

[Quiana]

Heel herkenbaar; de "veiligheid" en de vertrouwdheid van een
oude en bekende situatie is iets wat voor mij heel vaak een erg
hoge drempel gevormd heeft om te veranderen, zelfs als dat zou
betekenen dat ik in een erg negatieve/destructieve situatie zou
blijven.

De vraag is dan; wegen die "veiligheid" en de vertrouwdheid op
tegen de nadelen ervan? Zijn die "veiligheid", vertrouwdheid en
voordelen van die situatie/handelingen waardevol genoeg om te
behouden, in vergelijking met de voordelen van een verandering?

Wat ik vaak heb moeten doen, is de balans opmaken; kijken of
dat oude vertrouwde 'veilige' ook echt zo veilig is.

* Wat zijn de voordelen van je problemen, wat levert het je op?
(bijv; "niet eten geeft het gevoel dat ik iets ben, maakt dat ik me
goed voel")

* Wat zijn de nadelen van je problemen, waar beperkt het je in,
waar schaadt het je? (bijv; littekens die je overhoudt, dingen
moeten verbergen, niet lekker (of verdergaande gevolgen)
voelen door niet eten, enz)

Geef elk punt wat je op kan schrijven een cijfer op de schaal van
één tot tien; hoe zwaar weegt wat voor jou?

Daarna is het een kwestie van optellen; wat heeft de meeste
punten, en wat doe je met dat resultaat?

Zo kan je het ook doen met de voor- en nadelen van het blijven
in een oude situatie, het veranderen van een situatie, het wel of
niet vragen om hulp, enzovoort, enzovoort...

Belangrijk is wel dat je hierbij ook eerlijk tov jezelf durft te zijn;
op een gegeven moment moet je het ook kunnen/leren erkennen
dat "veilig" misschien niet zo veilig is als je dacht ed..

Wie weet kan je hier iets mee. En als je er zelf niet uitkomt; zet
dan alsjeblieft tóch die stap om hulp te vragen (of er iig openheid
aan te geven door er met iemand over te praten), zelfs al is de
angst om te veranderen, voor onzekerheid enz nog zo groot.

Veranderen (en de onzekerheid mbt nieuwe situaties) hoeft niet
per definitie verkeerd uit te pakken nl. (!)

Hoop dat het niet al te onduidelijk omschreven is ed; ben een beetje warrig op dit moment. Maar anders gooi ik er later nog wel een edit tegenaan oid, mocht het wél zo zijn.

[phensicske]

Moonlight fairy schreef op 05-01-2005 @ 16:19 :
... En ook van hoe destructief een gewoonte ook is, het geeft een gevoel van veiligheid. En verandering is onzeker dus dan blijf je liever in de veiligheid dan de onzekerheid.


...

Zei ik ook al .

(zie eerste reply)

[Moonlight fairy]

phensicske schreef op 06-01-2005 @ 00:57 :
Zei ik ook al .

(zie eerste reply)

Jup I know...

[~~dolce~~]

Ik heb echt precies hetzelfde! Ik ben dr alleen gister achter gekomen dat ik het nu wel MOET veranderen..

Ik heb ff niet de puf om meer te typen maar je mag me altijd PM'en met vragen..

xxx us

[J3s]

"En verandering is onzeker dus dan blijf je liever in de veiligheid dan de onzekerheid" Bedenk dat als je wél in staat bent om die verandering te ondergaan en je van het snijden af bent, je ook erg trots kan zijn op jezelf. Heeft bij mij ook een jaar geduurt, maar op een gegeven moment dacht ik: "Zo kan 't niet langer."

Tuurlijk, het ís heel gemakkelijk om niet te veranderen, en je als het ware te verschuilen achter 'het ongelukkig zijn'. Ook zo met eten. Een hele dag niets eten lijkt het hoogst haalbare om jezelf tevreden te stellen. Maar bekijk het ook eens van de andere kant. Voor mij is het momenteel een hele opgave om goed & gezond te eten. Dat is voor mij nog moeilijker dan een hele dag niet eten, of iig erg weinig & ongezond. Voor mij is gezond eten momenteel een grotere uitdaging.

Ik weet dat het heel moeilijk is om de knop om te kunnen én wíllen zetten. Bij mij kwam die verandering tot stand toen ik eindelijk wou inzien hoe ik er aan toe was en wat voor beeld andere mensen van mij hadden. Het was heel confronterend hoe onbekende mensen mij leerden kennen en ik kreeg het gevoel dat ik anders wou én kón zijn. Vanaf dat moment heb ik mezelf bij elkaar geraapt en ben ik me ook steeds beter gaan voelen. Ik kon weer met mensen lachen en zij ook met mij en dat straal ik nu ook uit (geloof ik ). Het eten gaat ook steeds beter en ik ben trots op mezelf dat ik de knop om heb kunnen zetten en mezelf weer op de been heb geholpen. Hopelijk lukt dit jou -en verder iedereen die dat ook nodig heeft- ook. Veel succes