Betuttelend gedrag

[M@rco]

Oké, om te beginnen even een situatieschets:

Zus en vriend zijn ongeveer 5 maanden in het buitenland geweest. Relatie gaat naar de knoppen, (inmiddels dus ex-) vriend heeft hier nog wat spullen liggen en komt die ophalen. Voordat hij komt, stormt mijn moeder mijn kamer binnen en vraagt op een poeslieve (not) toon: "Kom jij dadelijk even naar beneden om die man een hand te geven?"

Kijk, dan vlieg ik dus meteen al in de brand, ik ben 19 jaar en ik kan dat soort dingen heel goed zelf verzinnen (los daarvan is het iemand die ik al verschillende keren heb gezien en dan vind ik niet dat ik heel officieel hoef te doen en hem een hand hoef te geven, maar dat terzijde). Maar goed, dit is zomaar een voorbeeld, het is natuurlijk niet alles. Als we naar een verjaardag gaan, dan MOET ik zus en dan MOET ik zo, anders is er een huis vol herrie (en nee, die lichtblauwe spijkerbroek kan echt niet, je moet die zwarte broek aan!). Als ik, gewoon thuis in de huiskamer, het waag om friet met mijn handen te eten dan kan ik meestal een boze blik ontvangen, want: friet (nee, geen patat!) eet je met een vork! Oké, dat je zoiets in een restaurant niet doet dat snap ik, maar ik dacht toch dat je thuis redelijk jezelf kon zijn. Oh, en ik moet nu toch wel eens nieuwe schoenen gaan kopen, want ik heb maar twee paar schoenen en je kunt niet altijd dezelfde aan. Stel je voor zeg. En als ik chips eet dan moet ik wel héél erg oppassen, want stel je voor dat iemand hóórt dat je chips eet, dat is onfatsoenlijk.

Nou ja, hopelijk begrijpen jullie een beetje waar ik naartoe wil: mijn moeder is iemand die constant vasthoudt aan één set stoffige "fatsoensregels", en die worden mij dan ook opgedrongen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heus geen asociale hork die met zijn voeten op tafel boeren en scheten zit te laten, ik weet heus wel hoe ik me fatsoenlijk moet gedragen, als dat moet. Maar ik vind dat mijn moeder in sommige zaken zo enorm overdrijft, en ik word er zo enorm moe van. Als ik naar een verjaardag van kennissen ga dan wíl ik helemaal geen zwarte broek aan, ben ik dan ineens een betere persoon? Wat is er mis met mijn dagelijkse kleren? Ik loop heus niet in een gescheurde broek met verfvlekken, waarom moet dat eeuwige "netjes" nou altijd tot in het extreme worden doorgevoerd? Ik kots er soms van, echt waar, maar met mijn moeder valt er blijkbaar niet over te praten, want er is maar één manier waarop je je "behoort" te gedragen, en wel de hare. Als je je niet gedraagt zoals zij vindt dat het hoort, dan krijg je ruzie. Ik erger me daar nou al zo lang aan, en ik heb het al vaak tegen haar gezegd, maar er verandert helemaal niets omdat zij het gewoon niet wil horen, heb ik het idee. En dan is er nog het feit dat ze mij constant vertelt hoe het hoort, zonder mij ook maar de kans te geven om dat zélf te bedenken. Ik ben verdomme 19, hou toch eens op!

Maar toch... heeft iemand hier iets op te zeggen? Zit ik dan zo enorm fout of wat? En hoe krijg ik haar zover dat ze luistert?

Kinderen blijven vaak kinderen in de ogen van ouders.

Daarnaast zullen er zolang je bij ze in huis woont altijd regels zijn waar je je aan zult moeten houden, hoe jong of oud je ook bent.

Probeer er eens rustig met je moeder over te praten op een moment dat jullie niet al ruzie hebben en/of al geïrriteerd zijn.

idd wat Leonoor al zegt... het enige wat je hier aan kunt doen is met je madre praten. nou weet ik niet hoe (on)redelijk je moeder is, maar stel voor om te laten zien dat je zelf wel weet hoe je je moet gedragen en laat haar maar zien dat je zelf oud en wijs genoeg bent om te weten wat wel en niet kan/moet..

succes dermee!

[M@rco]

slobowicz schreef op 01-03-2005 @ 19:42 :
idd wat Leonoor al zegt... het enige wat je hier aan kunt doen is met je madre praten. nou weet ik niet hoe (on)redelijk je moeder is, maar stel voor om te laten zien dat je zelf wel weet hoe je je moet gedragen en laat haar maar zien dat je zelf oud en wijs genoeg bent om te weten wat wel en niet kan/moet..

Mja, dat is het nou juist. Zij is er gewoon stellig van overtuigd dat ik dat niet zou kunnen, omdat ik me niet exact gedraag zoals zij vindt dat het zou moeten, en dus geeft ze me ook totaal geen kans om het te laten zien.

@Leonoor: ik snap wat je bedoelt, maar ik denk wel dat je een paar dingen door elkaar haalt, nl. huisregels en die zgn. "fatsoensnormen" van mijn moeder. Ik zet met alle liefde mijn vuile bord in de vaatwasser en ik laat fluitend de hond uit, over dat soort regels zul je mij niet horen. Maar mijn moeder hoeft toch niet voor mij te bepalen welke kleren ik aanheb en wie ik al dan niet een hand geef, alleen maar omdat zij zich zgn. zou schamen wanneer ik het níet zou doen?

Ik zal binnenkort wel weer eens proberen om hierover een gesprek met mijn moeder te voeren.

[Tinkiebell]

ik herken het ook wel een beetje.. maar bij mij is het wel iets anders..
bij ging het dat mn moeder ook wel betuttelend is, maar meer dat ze me teveel ziet nog als een kind. (voorbeeldje: dat ze mn tandenborstel kijkt of ie wel nat is, of ik dus wel mn tanden heb gepoetst) Ik wordt er zó boos om!.. maargoed ik heb het gezegt, maar later gebeurde er evengoed weer van zulke vergelijkbare dingen, dus weer en weer...maarja, heeft niet echt geholpen, zal wel in haar genen zitten..

I.i.g hoop ik dat voor je dat het helpt en beter gaat, want ik snap echt precies wat voor woede dat bij je oproept..

Laat je moeder eens naar Desperate Housewives kijken

Grapje . Ontopic: Het is heel lastig en heel vervelend. Er zijn een aantal opties, namelijk heel recalcitrant en rebels worden, zodat ze op een gegeven moment blij is met het feit dat je überhaupt kleren draagt en ergens mee naar toe wilt, of heel fijntjes élke keer uitleggen dat je negentien bent, weet wat kan en wat niet kan, en heus zelf wel je regeltjes en normen en waarden kan bepalen en dat je moeder je los moet laten, etcetera.
En de laatste optie is uit huis gaan, maar daar los je uiteindelijk ook niks mee op natuurlijk...

Succes ermee!

Overigens heeft mijn moeder dat ook een tijdje gedaan, bepalen wat voor kleren ik moest dragen enzo. "Dat doe je toch niet aan he?" en dan met zo'n blik... Ik weigerde dan meestal, of maakte ruzie, of iets dergelijks. En het ging ook over. Ik hoop dat het bij jou ook het geval is, of zal zijn.

[Eend]

M@rco schreef op 01-03-2005 @ 19:10 :
Begrijp me niet verkeerd, ik ben heus geen asociale hork die met zijn voeten op tafel boeren en scheten zit te laten, ik weet heus wel hoe ik me fatsoenlijk moet gedragen, als dat moet.

Maar jouw moeder kan best wel doordraven in bepaalde dingen. Ook dat ze bijvoorbeeld om 11 uur 's avonds gaat stofzuigen en de volgende dag om 9 uur is ze weer bezig. Niemand heeft over die vloer gelopen...

En dta was me al eerder opgevallen, dat je van je moeder persé nette kleding naar verjaardagen aan moet hebben. Ik zie op mijn verjaardag liever iemand in een een licht blauwe spijkerbroek dan in een gebloemde soepjurk.

En dat van die schoenen van je, vind ik ook overdreven. Ik heb dan wel wat meer schoenen, maar ik heb toch echt regelmatig dezelfde schoenen aan en waarom zou dat niet kunnen? Op dat punt reageerd je moeder ook wel erg overdreven. En op het punt van friet met je handen eten ook Kom op zeg, je zit thuis en je bent onder elkaar, wat kan jou dat nou schelen? Zullen we voor de gein eens een keer samen met onze handen gaan eten?

Je weet dat ik het met sommige dingen wel eens ben met je moeder, maar die dingen die jij opnoemt, vind ik overdreven. Maargoed, wat dat betreft ben ik ook wat minder 'netjes' opgevoed. De meeste dingen heb ik toch in de kliniek geleerd

[Merg]

Ik en mijn moeder kijken wel eens TV en dan praat er iemand heel gek en dan zegt mijn moeder: "Praat jij eens zoals die man praat!?"

belachelijk gewoon, alsof ik een of andere handpop ben.

maar eh je moet het 'r gewoon zeggen
gewoon waar het op staat ook
dat je geen idioot bent en dat ze een nieuw kind moet nemen als ze wil betuttelen

[Mr. Pignati]

Eend schreef op 02-03-2005 @ 18:13 :


Maar jouw moeder kan best wel doordraven in bepaalde dingen. Ook dat ze bijvoorbeeld om 11 uur 's avonds gaat stofzuigen en de volgende dag om 9 uur is ze weer bezig. Niemand heeft over die vloer gelopen...

dat doet mijn moeder ook

[Eend]

M@rco schreef op 01-03-2005 @ 22:21 :
Ik zal binnenkort wel weer eens proberen om hierover een gesprek met mijn moeder te voeren.

Waarschuw je me ff? Dan doen we hier even alle ramen en deuren dicht

Zeg wel duidelijk: Ik vind dat ik dat zelf mag bepalen, wat jij er ook van vindt. Ik ben 19 en ik kan dat wheus wel voor mezelf bepalen.

Je moeder is pittig, dus blijf bij je standpunt. Komen jullie het er niet over eens, dan moet je gewoon zeggen: "Ma, ik vind het best dat jij dat vindt, maar ik vind van niet en daar gaat het om. Het zijn mijn kleren en mijn zorgen, dus ik bepaal het zelf wel. Einde discussie."

Mocht ze boos zijn, laat haar maar lekker boos zijn, dat gaat vanzelf wel weer over. Het gaat er meer om, dat jij duidelijk laat zien wat voor jou het beste is.

[Eend]

Mr. Pignati schreef op 02-03-2005 @ 18:17 :
dat doet mijn moeder ook

Ziek
Mijn moeder is best wel het tegenovergestelde van M@rco z'n moeder. Bij mij is het ook zo van: "Mam, er blijft iemand slapen vanacht!"
"Oké, best, als ik er maar geen last van heb." Oké ze wilt wel namen weten, maar het is niet zo dat het eerst in het gezin overlegd moet worden. Wat dat betreft zijn mijn ouders zo simpel. Er zijn natuurlijk wel grenzen, duidelijke grenzen en die heb ik ook zat uit geprobeerd, maar zolang je daarbinnen blijft is het prima.
Als ik zeg dat ik geen zin heb om mee naar opa en oa te gaan, dan moet ik dat zelf weten, maar bij M@rco heb ik wel eens het idee dat daar een enorm probleem over wordt gemaakt.

M@rco z'n moeder is echt een lief mensje, maar soms denk ik echt wel eens van: "Waar kan een mens zich druk om maken!" Een paar hondenharen op de grond, ja, nou ja, dat heb je nou eenmaal met beesten. Nee, die moeten dan gelijk weg.