In principe valt een huis dat eigendom is van de man bij het aangaan van een geregistreerd partnerschap in de 'huwelijks'gemeenschap. Het geregistreerd partnerschap heeft namelijk ongeveer dezelfde gevolgen als een huwelijk, behoudens de afstammingsrechtelijke gevolgen, maar daar gaat het nu niet om. Als er geen afwijkende partnerschapsvoorwaarden zijn gemaakt, bij de registratie of daarna bij notariële akte, dan kan de vrouw bij ontbinding van het partnerschap in principe aanspraak maken op de helft van (de vermogenswaarde van) het huis en daarbij behorende nevenrechten zoals het recht van bewoning na scheiding.
Wat betreft de alimentatie voor het kind ben ik minder zeker. Alimentatie is trouwens een nogal onzuivere term hier. De wet spreekt niet met zoveel woorden over 'alimentatie' maar over 'onderhoudsverplichting' en daarmee wordt bij alimentatie gedoeld op betalingen die na ontbinding van het huwelijk worden gedaan door de man aan de vrouw als daaraan behoefte is. Dat bedrag wordt door de rechter vastgesteld. De grond voor alimentatie is gelegen in het feit dat de man verwekker van het kind is. Ik zie niet in waarom de nieuwe geregistreerde partner die alimentatieverplichting zou kunnen hebben. Wel kan hij verplicht zijn bij te dragen in de kosten van levensonderhoud en studie van het kind, maar dan alleen als er tussen hem en het kind een familierechtelijke betrekking bestaat - en dan zal sprake moeten zijn van adoptie.
|