Wie kan me goed advies geven.....????

[** Phoebe **]

Heeey,
Ik weet niet goed hoe ik dit moet gaan brengen, maar ik ga het toch proberen......omdat ik er zelf totaal niet meer uit kom....
Ongeveer een half jaar geleden...ben ik met hulp van een leraares op school gestopt met snijden....maar ik ben sins vrijdag weer begonnen....ik weet niet of ik het haar nu moet vertellen of niet....m´n hart zegt...zeg het haar gewoon...zij is de enige die je kan helpen....maar aan de andere kant ben ik heel bang dat ze me gestoort vindt en me naar een inrichting stuurt ofzo.....
waarom ik weer begonnen ben met snijden...??? Is omdat ik doodsbenauwd ben thuis....bang dat m´n vader binnenkort er niet meer is....m´n moeder wordt heel vaak snel boos en dan gaat ze meteen schuimbekken....en m´n broertje slaat en schopt me...als ik iets terug doe...dan krijg ik een tik van me ouders....omdat hij een zeer groot minderwaardigheids gevoel heeft en ook onzeker is......kortom ik voel me onwijs klote thuis...en blijf dit jaar ook zitten....
Maar mijn grootste vraag is eigelijk...stel ik me aan en moet ik naar m´n leraares gaan of niet.....en ben ik eigelijk niet gewoon gestoort aan het worden????

Alvast heel erg bedankt.....
Phoebe

PS: Me ouders mogen echt niet weten dat ik weer ben begonnen ...m´n moeder heeft gezegt dat ze me dat niet zou kunnen vergeven.....!!!!

ik vind dat je het aan je lerares moet vertellen... alleen om het feit dat je snijdt kunnen ze je niet zomaar in een inrichting stoppen... ze kunnen je alleen verplichten om in een inrichting te gaan leven als je een gevaar voor jezelf of voor anderen bent. maar dan ook echt een groot gevaar.
hoe je moeder over dat automutileren denkt vind ik niet echt goed hoor. ik denk dat het het beste is als je toch vroeg of laat met een deskundige naar je ouders gaat om te vertellen dat dat niet iets is wat je zomaar kunt stoppen en het is zeker geen misdaad!!!
veel sterkte!!!

[Eend]

Je wordt heus niet zomaar in een inrichting gestopt meis...
Zowiezo doen ze in een kliniek maar weinig aan automotuleren, Omdat je eerst het probleem op moet lossen, voordat je er ECHT vanaf bent. Negen van de tien gevallen komt het nmlk terug als je depressief bent.

(En wat is er erg aan een inrichting?! Ik ben juist blij dat ik er heen mag, omdat ik echt van dit kutleven af wil. Als je naar een inrichting mag, moet je juist blij zijn!)

Je kan wel de oorzaak oplossen en wat ik je aanraad, ga naar een psych! Laat haar OOK met je OUDERS praten. Je moeder heeft dat waarschijnlijk gezegd, omdat ze machteloos staat. Ze weet niet hoe ze er mee om moet gaan. Dat hadden mijn ouders ook. Ik had elke dag knallende ruzie met ze, zag mijn moeder huilen, als ze mijn wonden weer had gezien. Maar sinds ze zelf ook bij mijn psych loopt, gaat alles beter. Ik voel me ook veiliger thuis. Ben ondertussen gestopt met snijden en dat gaat heel moeilijk. Laatst had ik nog wel weer een keer gesneden en dat was VEEL te diep in mn bovenarm. Omdat ik het zolang niet meer had gedaan en het zo nodig had. 1 Vriend weet/wist alles van me en had die wonden toen gezien. Hij was er enorm van geschrokken. Ik hoefde hem niet te beloven om er mee te stoppen, maar hij geloofde in me, dat het wel zou lukken en DAT was bij mij ook dit keer weer de doorslag. Weer snij ik niet.
Ook in een aanval weet ik mezelf in 'bedwang' te houden. Maar het is ook wel weer zo, dat als ik uit schiet met een mes, dat ik het totaal geen ramp vind, en mijn moeder, die dan mn wonden weer ziet, dat ze me op dat punt heel erg wantrouwd.

Maar ik ga geholpen worden met alles. Ik sta er ook voor over.
Meis, ik raad je echt aan, zoek hulp! Zorg dat je oorzaak van het snijden opgelost wordt!
Verwacht niet te veel in 1 keer, het zal lang kunnen duren, maar wil je later een leuk leven of zo'n leven als dit? Of erger? Het is jou keuze meis, maar maak jezelf niet verder verrot dan nodig is.

Vergeet niet, dat je ouders machteloos staan en daardoor wel eens uit kunnen vallen... Dat hoort erbij, maar zal ook langzamerhand gaan verdwijnen.

Heb het er voor over meis... Het is je eigen toekomst! Laat je hoofd niet hangen. Vecht voor je toekomst en zorg dat je later veel plezier mag gaan beleven!

Maar nog altijd, het blijft je eigen keuze... Ze kunnen je er niet toe dwingen, tenzij het echt op een ramp af gaat lopen...

*knuffiej*

Succes!

Eendjuh