Het leven

[I C U]

Zittend op een bankje in een willekeurige straat in een willekeurige stad zie je de wereld, de mensheid aan je voorbij trekken. Gelukkige mensen, gehaaste mensen, slenterende mensen. Mensen met een doel, mensen met een liefde. En jij… Jij kijkt slechts toe vanaf je bankje.
Eigenlijk zit het best goed, dat bankje. Een beetje hard, dat wel, maar het went. De kleur staat je niet aan, je hebt nooit iets gehad met dat harde donkergroen. Maar wat doet het ertoe, je zit tenslotte goed.
Het wordt middag, avond, nacht. De straten worden stiller, leger. Het type mens dat langskomt verandert. Een paar zwervers scharrelt in een prullenbak, een oude verwarde vrouw loopt langs, in zichzelf mompelend en drukke bewegingen makend met haar ene hand. In de andere hand houdt ze een fles. Je verbaast je over het feit dat er geen bruine zak omheen zit. Pas later besef je dat deze mensen niets te verbergen hebben. Niets.
Het zet je aan het denken Verderop in de straat klinken ruziende stemmen, luid en grof. Een autoportier wordt dichtgeslagen, er wordt gas gegeven en de stilte keert weer.
Je vouwt je benen onder je lijf, alsof ze enkel daar, op het bankje, veilig zijn. Een zwerver, oud en grijs besluit zich naast je neer te zetten, bromt wat en begint te snurken. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk je naar de man die zomaar op jouw bankje durfde te gaan zitten. Te bang om iets te zeggen ga je zelf ook maar slapen.
De volgende dag word je wakker doordat je koude voeten hebt. Je schoenen zijn weg, en de zwerver ook. Een ontwakende stad dringt tot je door. Het verkeer wordt drukker, de eerste gehaaste mensen snel wandelen voor je bankje langs. Een vrouw glimlacht naar je, alsof ze zich verontschuldigt voor alles wat zij heeft en wat jij niet hebt. Je voelt spijt, heel even maar. Je gunt jezelf een blik in het verleden, in wat achter je ligt. Eens bestond dit bankje niet voor jou. En nu…
Met grote starende ogen kijk je de vrouw na. Je hand reikt naar je baard, die wat vettig en stug aanvoelt. Je voelt de plooien van je huid, gevormd door de jaren. Plots voel je die jaren als een last, die zwaar op je schouders begint te drukken.
Met onzekere bewegingen zet je je linkervoet op de aarde. Dan, iets zekerder, je rechter. Hijgend van inspanning kijk je om je heen, trots op wat je bereikt hebt. Toch lijkt niemand het te merken. In een soort koppige opstandigheid druk je je lijf op van het bankje. Je staat op en voorzichtig laat je het bankje los.
Terug op beide benen, back in business.
09-04-05

[Zut Alors!]

...en niemand reageert...


...terwijl het toch een heel prettig en fijn verhaaltje is. Het heeft hier en daar nog wat grilligheden, en het werkt niet echt zo heel erg toe naar een climax (bijvoorbeeld omdat het niet duidelijk is of hij/zij nou zwerver of niet is [persoonlijk gokte ik toch meer op het laatste]. Niet dat je dat expliciet moet gaan vermelden, maar het kan iets meer persoonlijkheid krijgen.)

misschien een witregel tussen de middag/avond/ochtend, maar dat is mijn persoonlijke mening.

oja, nu zie ik ook het volgende:

Stomverbaasd kijk je naar de man die zomaar op jouw bankje durfde te gaan zitten. Het gore lef.

als je je als lezer in de ik-persoon wil indentificeren, moet jou als lezer niet teveel gevoel in de schoenen geschoven worden: ik bepaal zelf wel of ik 'stomverbaasd' kijk en of ik 'lef' 'goor' vind!

leuk, gewoon leuk.

[Vogelvrij]

Het gequote stukje van Zut Alors! vond ik inderdaad ook wat minder, ik zou in ieder geval dat "het gore lef" weglaten of zo. Het past niet echt bij de rest.

Een paar zwervers scharrelt in een prullenbak,

scharrelen?

Verder vind ik het, hoewel er niet echt veel gebeurt, een fijn verhaaltje

[Roosje]

Oh, leuk. Ik had alleen vanaf het begin het gevoel dat de hoofdpersoon een vrouw was... kan aan mij liggen.

[I C U]

Bedankt voor de reacties! Het gore lef... Nee, waarschijnlijk past het niet bij de persoon. En ik denk dat ik dat stomverbaasd om zet in 'Met opgetrokken wenkbrauwen'. Ideetje?
Scharrelen vind ik gewoon een cool woord, en ik vond het in dit verband wel gaaf
En ik wilde persé een baard in het verhaaltje voor laten komen, dus...

[Vogelvrij]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 17:22 :
Bedankt voor de reacties! Het gore lef... Nee, waarschijnlijk past het niet bij de persoon. En ik denk dat ik dat stomverbaasd om zet in 'Met opgetrokken wenkbrauwen'. Ideetje?
Scharrelen vind ik gewoon een cool woord, en ik vond het in dit verband wel gaaf
En ik wilde persé een baard in het verhaaltje voor laten komen, dus...

Nee, ik heb het ook niet over het woord scharrelen op zich, dat is helemaal goed, maar het moest daar toch meervoud zijn, of niet?

[I C U]

Vogelvrij schreef op 14-04-2005 @ 19:10 :
Nee, ik heb het ook niet over het woord scharrelen op zich, dat is helemaal goed, maar het moest daar toch meervoud zijn, of niet?

Een paar, dus scharrelt, tenminste, volgens mijn spellingscontrole. Ik wist ook niet of ik het er mee eens was, maar ja. Hoe meer je erover na gaat denken hoe onlogischer het wordt, dus heb maar braaf gedaan wat de spellingsding zei...

[Vogelvrij]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 19:12 :
Een paar, dus scharrelt, tenminste, volgens mijn spellingscontrole. Ik wist ook niet of ik het er mee eens was, maar ja. Hoe meer je erover na gaat denken hoe onlogischer het wordt, dus heb maar braaf gedaan wat de spellingsding zei...

Een paar als het twee is, is enkelvoud, maar ik vatte het op als een aantal, vier of zo en dan is het meervoud en dus scharrelen. Het ligt er maar aan hoe je het leest

[I C U]

Vogelvrij schreef op 14-04-2005 @ 19:21 :
Een paar als het twee is, is enkelvoud, maar ik vatte het op als een aantal, vier of zo en dan is het meervoud en dus scharrelen. Het ligt er maar aan hoe je het leest

Klopt!

[Vogelvrij]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 19:22 :
Klopt!

Wat nou: "klopt"? Ik wil weten hoe jij het opvatte en of je het nu zo laat of het verandert?

[I C U]

Vogelvrij schreef op 14-04-2005 @ 19:23 :
Wat nou: "klopt"? Ik wil weten hoe jij het opvatte en of je het nu zo laat of het verandert?

Een paar als enkelvoud, dus... je zegt toch ook de groep wandelt?

[Vogelvrij]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 19:24 :
Een paar als enkelvoud, dus... je zegt toch ook de groep wandelt?

Ja, maar ik las het als meervoud, ik dacht dat het er een stuk of vier waren en dan klopt het niet. Je zegt toch ook een paar dropjes liggen nog in de trommel?

[I C U]

Vogelvrij schreef op 14-04-2005 @ 19:25 :
Ja, maar ik las het als meervoud, ik dacht dat het er een stuk of vier waren en dan klopt het niet. Je zegt toch ook een paar dropjes liggen nog in de trommel?

Nou, het gaat meer om 2 zwervers... maar het is slechts wat mijn spellingcontrole zegt! Mij maakt het niet uit, als er maar begrepen wordt wat er staat...

[Vogelvrij]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 19:31 :
Nou, het gaat meer om 2 zwervers... maar het is slechts wat mijn spellingcontrole zegt! Mij maakt het niet uit, als er maar begrepen wordt wat er staat...

Dus je bedoelt dat ik me drukker maak om jouw verhaal dan jijzelf

Maar als je twee bedoelt, dan is het goed en moet je het gewoon laten staan. Maar ik ben het er niet mee eens

[I C U]

Vogelvrij schreef op 14-04-2005 @ 19:34 :
Dus je bedoelt dat ik me drukker maak om jouw verhaal dan jijzelf

Maar als je twee bedoelt, dan is het goed en moet je het gewoon laten staan. Maar ik ben het er niet mee eens

Hahaha is goed hoor meis! Ik vind je toch wel lief

[SiemdeCyper]

Ik vond het eigenlijk niet zo. Ik vond het nogal een opsomming gedurende verhaal en de laatste zin in het engels vind ik nogal storend. het kon me niet echt boeien en wachtte een beetje op het einde. Nee, het trok mijn aandacht niet zo.

En ik heb geen baard hoor

[I C U]

Simoen schreef op 14-04-2005 @ 21:33 :
Ik vond het eigenlijk niet zo. Ik vond het nogal een opsomming gedurende verhaal en de laatste zin in het engels vind ik nogal storend. het kon me niet echt boeien en wachtte een beetje op het einde. Nee, het trok mijn aandacht niet zo.

En ik heb geen baard hoor

Jij bent niet de vrouw met de baard?

[SiemdeCyper]

I C U schreef op 14-04-2005 @ 21:41 :
Jij bent niet de vrouw met de baard?

(a)

Over dat scharrelen;
Ik las het ook en toen las ik het nog een keer en toen vond ik het heel erg leuk, omdat je met een paar eerder de interpretatie van Vogelvrij hebt, maar ik vond het leuk dat je met een paar echt twee bedoelt, wat weer kan leiden tot het idee dat het echt een koppel is zeg maar, dat paar : )


Leuk verhaal voor de rest, en ik vond die engelse zin juist leuk !

[Charlottetje]

Even over je titel:
Niet dat ik wel een goede kan bedenken hoor, ik ben een ramp in titels verzinnen, maar ik ben heel goed in het afkraken daarvan ik kies een boek namelijk veelal om haar titel.

'Het leven' dat is te groot, te ruim, te filosofisch, te ehh, melancholishc (schrijf je dat zo?). Ik zou hem dan eerder 'het bankje' genoemd hebben. Dat verraad niet te veel van je verhaal, aangezien je hele verhaal er over gaat en je er gewoon ook mee begint.

Verder, tsja, wel een leuk stukje. Alleen, inderdaad, twijfel ik nog steeds of het over een zwerver gaat of niet. In het begin had ik dat idee totaal niet namelijk, pas helemaal aan het eind (Eens bestond dit bankje niet voor jou. En nu…) kreeg ik het idee dat het om een zwerver kon gaan, maar dat hoeft daar nog steeds niet, ook niet met die baard (hoeveel vrienden van mij laten wel hun baard een aantal dagen staan...) Het doet me meer denken aan een vriend van me die ooit eens twee dagen vermist is geweest en toen in de buitenlucht heeft geslapen. En zoals iemand anders ook al zei, in eerste instantie dacht ik aan een meisje, maar goed....

was wel een prima verhaaltje verder hoor

Charlotte