De psyche als direct exponent van de bron van het leven

[Arjan Dokelaar]

Een nieuwe visie op de psyche en haar problemen

Ik zie de psyche als een direct exponent van de bron van het leven en om die reden is het onmogelijk om met de 'wetenschap' te ontdekken wat het is en hoe het funktioneert.

Je kunt als waarnemer namelijk niet het waarnemen waarnemen terwijl je waarneemt.

De hersenen zijn maar gereedschap, de psyche is meer dan de bouwstenen en chemische processen in de hersenen, dat wordt ook bewezen door deze man die een IQ van 126 heeft, een universitaire studie heeft afgerond en een psychisch gezond leven leeft met maar 5% hersenen:

http://www.nature.com/news/2007/070716/ful...s070716-15.html

Ik denk dat het voor het kunnen begrijpen van de psyche belangrijk is om te begrijpen wat de bron van het leven is.

Wanneer je er goed over nadenkt, dan kun je begrijpen dat je de bron van het leven 'als leven zijnde' nooit zal kunnen ontdekken. Je kunt namelijk niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt.

Ongeacht wat we kunnen waarnemen, als we het kunnen waarnemen, dan moeten we onherroepelijk de vraag stellen waarom het is. Theorethisch gezien kunnen we met de wetenschap niet voorbij aan die grens.

En ik denk dat het enorm belangrijk is om dat te erkennen en te begrijpen, omdat de psyche een exponent van dat alles is. De psyche is niet de som van de bouwstenen en chemische processen van de hersenen. De psyche is meer dan we mogelijkerwijs kunnen waarnemen.

Psychiaters zien verschillen in hersenactiviteit, maar ze hebben geen idee waarom die activiteit er is. Dat is het hele probleem, en ik weet dat ze dat ook nooit zullen kunnen weten dus de psychiatrie zal uiteindelijk hoe dan ook verworden tot domme fout uit het verleden.

Wanneer psychiaters stellen dat iemand ziek is, dan gaat dat om een aanname waar geen enkel bewijs voor is. Ze zeggen dat ze activiteit zien in de hersenen, en dat ze 'denken' dat de hersenfunktionaliteiten voortkomen uit vaste hersenstructuren.

Maar weten ze ook wat die processen veroorzaakt? Waarom we leven?

Deze studie bewijst dat psychiaters het bij het verkeerde eind hebben: http://www.physorg.com/news139028746.html

Ik denk dat psychiaters mensen benadelen door ze te leren dat ze ziek zijn, en ze ook zelf als 'zieke' te bekijken.

Het is een perceptie op de realiteit, het is niet dé realiteit. Er is ook geen enkel bewijs om hun stelling dat iemand ziek is te onderbouwen. Ziekte is een storing aan organen, daar is geen bewijs voor dus laten we dat voorop stellen, het gaat om een hypothese.

Gewoon gezond zijn is een mooie doelstelling, maar je kunt het vergelijken met stressen om te kunnen slapen waardoor je niet kunt slapen. Het is mogelijk het beste om als patiënt de perceptie op het persoonlijke gevecht te veranderen, en te begrijpen wat de essentie van het alles is. Vanuit de basis ben je net zo'n natuurlijk wezen als ieder ander levend organisme op aarde. Er is een wil om te leven, en wanneer je begrijpt dat je psyche enkel het doel om 'tot verbetering' te komen, de wil om te leven, dient, dan kun je begrijpen dat de kracht om te bereiken wat je nodig hebt in iedereen aanwezig is.

Het is belangrijk om een doel voor ogen te houden. Wanneer je een doel hebt, dan is het niet meer belangrijk of je pijn hebt of het moeilijk hebt. Een topsporter heeft soortgelijke problemen als iemand met psychische problemen, maar een ander doel. En we zullen zien dat wanneer we op de juiste weg zijn dat we uiteindelijk zullen kunnen begrijpen hoe waardevol de problemen eigenlijk voor ons zijn geweest om tot de 'nodige' verbetering te kunnen komen.

Ik denk dat psychiaters dit niet kunnen begrijpen omdat ze het nodige talent missen, en de farmaceuten profiteren van die gebreken en trekken ze dus (met heel veel geld) aan naar het beroep psychiater waar ze rijkelijk worden beloond voor hun zwakheid omdat ze niet beter kunnen dan pillen. (mijn theorie waarom het is zoals het is in de psychiatrie)

Maar hoe dan ook: ooit zullen we tot het begrip moeten komen dat de psyche meer is dan de bouwstenen en dan zal de psychiatrie verworden tot product van kinderziektes van een ontwikkelende maatschappij.

Mensen worden steeds intelligenter en kunnen beter met elkaar communiceren. De politiek hoeft niet meer zo bang te zijn voor een opstand van boeren.

Naar mate we ons verder ontwikkelen zal het sociale aspect die de psychiatrie vervult niet meer bruikbaar zijn, en zal het wetenschappelijke aspect in het niets opgaan.

We hebben neurologen voor kennis van de hersenen, en voor psychische problemen heb je een psychotherapeut nodig.

De psyche kun je min of meer zien als de hoogst ontwikkelde vorm van de bron van het leven. De bron van het leven is als leven zijnde niet meetbaar. Dus alles dat er in de hersenen gebeurt komt niet door biologisch verklaarbare processen, maar door de 'ziel'.

En ik denk dat je met deze kennis een antwoord zal kunnen vinden op elke vraag en mensen echt beter kan maken en tot prestaties kan helpen komen.

[Arjan Dokelaar]

Wat is de bron van het leven?

Het is iets dat je moet 'begrijpen', want mijn stelling is dat je de bron van het leven onmogelijk kan meten of 'waarnemen'.

Om het te begrijpen kun je de volgende denktest doen: probeer je in te beelden dat je het antwoord op elke vraag vindt, en vraag je af wat de bron van hetgene is dat je hebt ontdekt met als doel de bron van het leven te vinden.

Wanneer we uitkomen bij natuurlijke selectie, vraag je dan af: wat zorgt er voor die selectie. En beeld je in dat je het antwoord vindt, en vraag je dan af wat de bron is voor hetgene dat je hebt ontdekt. En probeer zover mogelijk te komen als je kunt, en stap vervolgens terug en aanschouw je eigen zoektocht zodat je kunt begrijpen dat je als waarnemer het waarnemen onmogelijk kan waarnemen. Dit is omdat het aanschouwen voortkomt uit de bron van het leven.

Dat gesteld hebbende en teruggepakt op de psyche, dan kun je begrijpen dat de wil om te leven en tot verbetering te komen in onze psyche tot uiting komt. De psyche is een direct exponent van dat alles. En daarom kun je nooit meten waarom mensen zijn zoals ze zijn door de hersenen te bestuderen. Gedrag komt dus niet voort uit vaststaande hersenstructuren of stofjes in de hersenen of processen in de hersenen, het komt voort uit de bron van het leven. De waargenomen processen zijn een gevolg, niet de oorzaak.

Als ik een topic sluit omdat je al een topic over dat onderwerp hebt, dan is het niet de bedoeling dat je er met een mooi verhaal erbij er opnieuw een topic over opent. Verder mist dit topic een stelling of wat dan ook, als je je mening wilt verkondingen maak je maar een eigen site aan.