Plaatje van de golfvergelijking is veranderd zo te zien...
Hier is ie nog eens:

Of in 1 dimensie:

N.B. het "driehoekje op z'n kop" moet je zien als een afgeleide-operator (net als d/dx), maar nu in 3 dimensies.
N.B. 2: v staat voor de snelheid van de golf. In het geval van de Maxwellvergelijkingen komt daar epsilon
0*mu
0. En dat is weer gelijk aan c, de constante van de lichtsnelheid.
Waar het in feite op neerkomt is dat de maxwellvergelijkingen (welke elektromagnetische verschijnselen beschrijft) door een wiskundig trucje om zijn te schrijven naar de golfvergelijkingen: 1 voor het elektrisch veld, 1 voor het magnetisch veld. De golfvergelijking is op zijn beurt weer een algemene vergelijking die, jawel, golven beschrijft. Dat houdt in dat de oplossing van de golfvergelijking een golf is. In dit geval gaat het dus om een elektrische en magnetische golf. Omdat die twee weer aan elkaar zijn gekoppeld (zie maxwell weer), krijg je dus wat je noemt een elektromagnetische golf.
Om maar even concreet te zijn:
Een oplossing van de golfvergelijking is de zogeheten vlakke golf:

Hierbij is omega gelijk aan de hoekfrequentie van de golf, t de tijd, k het golfgetal (bepaalt golflengte), r de plaatsvector en psi een fasefactor. Bovendien moet er gelden: omega/k = v = golfsnelheid. Merk op dat de golf zich tot in het oneindige uitstrekt; het ding is niet gelokaliseerd in de ruimte. Je kan meerdere vlakke golven bij elkaar optellen, die vervolgens met elkaar interferen tot een golfpakket. En zoiets is weer wel gelokaliseerd.
Voor een elektromagnetische golf geldt een precies gelijke beschrijving van het elektrisch en magnetisch veld. Enige restrictie die erbij komt kijken is dat het elektrisch en magnetisch veld loodrect op elkaar staan, en bovendien beide loodrecht op de propagatierichting staan. Je krijgt uiteindelijk iets als dit:

Wat dus een elektromagnetische golf voorstelt.
Een erg technisch verhaal misschien. Maar je wou weten hoe het zit