Het eerste ietsje van iets dat, als het gaat zoals ik wil dat het gaat, nog veel groter en beter gaat worden.
Soms zie ik overal verbanden.
Soms, sommige tijden, sometimes. Streep een paar letters van die laatste weg en je houdt weer “soms” over. Talen zitten geweldig in elkaar. Je hoeft maar om je heen te kijken om hiervan het bewijs te zijn.
Boek, book, Buch. Als je in het Nederlands een “k” hebt, krijg je in het Duits van een “ch”. Denk maar aan “zoeken,” dat wordt in het Duits “suchen”. Afgezien daarvan zijn de woorden hetzelfde, alleen wordt de “oe-klank” telkens anders geschreven.
Ik ben geen taalkundige, ik ben enkel iemand die om zich heen kijkt. Vaak zie ik de vreselijkste dingen en dan besef ik maar al te goed dat mensen niet meer of minder zijn dan dieren. We leven om te leven en slechts weinig mensen kunnen overtuigend aangeven waarom we dat doen. Het komt uit een soort van oerdrift voort, een geheimzinnige kracht die maakt dat we willen voortleven.
’s Nachts droom ik over geweld en liefde, een fantastische wereld vol met angst. Elke ochtend word ik met weemoed wakker, wat ogenschijnlijk vreemd is omdat op het eerste gezicht het dagelijks leven veel prettiger lijkt. Toch is dat niet zo, maar goed uitleggen wat er in mijn dromen fijner is dan in het dagelijks leven kan ik niet. Waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat er in de nacht enkel gevoelens en woorden bestaan. Ik droom in alle talen en alles klopt perfect. Overdag zoek ik naar diezelfde perfectie en warempel, soms vind ik nog bruikbare dingen ook.
Het verschil tussen mens en dier zit in de taal. Mensen kunnen dromen in woorden, dieren enkel in beelden. Mensen kunnen elkaar duidelijk maken wat ze voelen en ze kunnen verbanden zien.
Zonder verbanden is het leven nutteloos.
Life, vivre, leven, leben.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|