Wat zou je doen...

[Shitonya]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.


Ts start:

- Ik zou het er af en toe wel moeilijk mee hebben, maar hiermee zou ik nog wel kunnen leven
- De fysieke aantrekkingskracht zou denk ik veel minder worden. Maar ik zou nog wel proberen bij hem te blijven, al zal mijn gevoel wel minder worden doordat er weini tot niets meer van zijn gezicht over is. Dan zie ik hem denk wel anders.
- In die laatste paar weken/maanden nog zoveel mogelijke leuke dingen doen. Dingen die we altijd nog samen van plan waren te doen. En ik zou elke nacht flink gaan huilen vrees ik
- Ik zou hem met tegenzin laten sterven...

[kleine_meis]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Dan gaan we vrolijk verder samen en proberen we met zijn beperking te leven en maken we er het beste van.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Heel erg naar, maar het gaat om de persoon die hij van binnen is, om de gedachten die ik met hem kan delen. Uiterlijk is mooi meegenomen, maar zegt vrij weinig zo gauw je een intens diepe band met iemand hebt.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Proberen al zijn wensen die nog open staan te laten uitkomen, samen genieten van de laatste tijd die ons samen rest.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Ik zou het niet kunnen de keuze te moeten maken en zou toch proberne zo lang mogenlijk het vol te houden en zou de hoop houden dat hij weer bijkomt... Ik zou hem zo veel mogenlijk bezoeken en vertellen wat me bezig houd.

[evanescence]

PFFF moeilijk!! jees ik zal t proberen te beantwoorden, we hebben het er wel eens over gehad...

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Ik zou bij hem blijven, het zal allemaal natuurlijk veel moeilijker worden maar die moeite wil ik er echt voor doen, ik hou veel van mn vriendje...de sex zal dan niet meer kunnen als hij verlamd is, ik zou er met hem over praten en daar samen en oplossing voor zoeken...sex is toch wel een beetje belangrijk sorry

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

deze vind ik echt moeilijk hier hebben me vriend en ik over gehad, als zijn lichaam verbrand zou ik hier in het begin natuurlijk wel moeite mee hebben maar toch bij m blijven, maar het gezicht tja dat is toch je visitekaartje en dan zou ik zeer twijfelen of ik bij m zou blijven...echt heel moeilijk..ik wil er niet eens over nadenken

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Dat blijf ik zeker bij hem, je laat daarvoor iemand niet in de steek, de vader van mijn vriendje is 2 jaar geleden aan kanker overleden dus en ik heb gezien dat dit een moeilijke periode is in ieder leven, maar toch zou ik bij hem blijven en zijn laatste paar weken maanden een beetje plezierig laten verlopen..het zou wel mn hart breken

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

ik zou het even willen laten lopen om te kijken of het nog kan verbeteren, als dat na een poosje niet meer zo is, misschien dat ik er voor kies de beademing stop te zetten, wat een moeilijke vraag!

[WolterB]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
Bij haar blijven. Ik ben verliefd geworden op die persoon en met of zonder beperkingen, je kan het geweldig hebben
- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Deze is al moeilijker. Als het karakter niet zal veranderen, denk ik toch wel dat ik niet weg ga. Verandert door het ongeluk het karakter heel erg, zodat ik haar neit meer herken in hoe ze vroeger was, dan denk ik dat het vele moeilijker wordt.
- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
Zo veel mogelijk eruithalen wat nog kan.
- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.
Als ik weet dat zij niet wil doorleven op deze manier, zal ik met pijn en moeite de stekker eruittrekken. Ligt puur aan wat zij wil.

[Chosen]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Ik zou gewoon bij haar blijven. Er zijn al erg veel mensen die gewoon een gelukkig leven hebben, ondanks dat ze in een rolstoel zitten, dus dan moet dat ons ook lukken.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Oef.... een hele lastige. Ik denk dat ik toch bij haar zou blijven. Ik zou haar gezicht wel erg missen, maar ik denk dat de band die ik met haar heb sterk genoeg is. Eigenlijk kan ik hier geen antwoord op geven, zoiets weet je pas als het ook daadwerkelijk gebeurd. Ik zou haar in ieder geval niet zomaar in de steek laten!

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Ik zou mn best doen om al haar dromen uit te laten komen in de tijd die ze nog heeft. En als de tijd dan daar is dan zou ik instorten.


- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Mja iedere dag langsgaan en haar vertellen wat ik zoal beleef enzo. Ik bedoel, niemand weet wanneer ze wakker word, dus dan blijf ik toch gewoon bij d'r tot ze wakker word.

[Cookie]

Shitonya schreef op 09-06-2005 @ 11:42 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Dan zou ik wel bij hem blijven maar zou het er wel moeilijk mee hebben denk ik. (weet ik wel zeker)

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Ik ben bang dat de aantrekkingskracht zou verdwijnen en zou echt mn best moeten doen om niet weg te gaan (dat zeg ik nu ik weet niet hoe het is als het me echt overkomt). Maar ik zou het sowieso proberen eerst.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Bij hem blijven, wat ik niet zou doen is hem beloven dat ik nooit met een ander zal trouwen enz enz. want dat hoor je ook nog wel eens. Ik zou voor zover dat gaat leuke dingen met hem gaan doen en er over praten met hem. Dat is toch wel belangrijk. (niet teveel natuurlijk)

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

O jeetje, je kan ook echt niets meer aan die persoon zien? ooglid bewegen, vinger bewegen enz? Wat moeilijk. Ik zou hem laten leven en als ik zie dat het echt niet meer kan...o jeetje.......ik weet het echt niet.

[Shitonya]

Chosen: Als dokters je zouden vertellen dat ze nooit meer wakker zou worden?
Wolter: Als je niet weet wat zij zou willen?

Rolstoel:
Zonder twijfel hem helpen en steunen, ook al zal het niet makkelijk zijn.

Brandwond in gezicht:
Ik zou het vreselijk vinden, maar ik zou hem er echt niet voor verlaten. Dus wederom helpen en steunen.

Kanker:
Hem steunen tot het einde.

Uitzichtloze coma:
Ik weet dat hij in zo'n uitzichtloze situatie wil dat de stekker eruit wordt getrokken. Dat zal dan dus ook gebeuren.

[Smobbo]

Rolstoel:
Bij haar blijven, steunen aangezien het voor haar toch ook een ingrijpende verandering is. Dit is wel iets waar je samen mee kan leven.

Brandwond in gezicht:
Zelfde als hier boven, nog zekerder dat ik bij haar zou blijven, aangezien het haar (in principe) niet belemmerd in haar doen en laten, naast natuurlijk de psychologische klap.

Kanker:
Leuke dingen doen! Natuurlijk bij haar blijven, en veel huilen als ik niet bij haar ben .

Uitzichtloze coma:
Als het dus echt uitzichtloos is zou ik de stekker er wel uithalen, maar als er hoop op herstel is heb ik die dus ook...

[MTpower]

Smobbo schreef op 09-06-2005 @ 12:38 :
Rolstoel:
Bij haar blijven, steunen aangezien het voor haar toch ook een ingrijpende verandering is. Dit is wel iets waar je samen mee kan leven.

Brandwond in gezicht:
Zelfde als hier boven, nog zekerder dat ik bij haar zou blijven, aangezien het haar (in principe) niet belemmerd in haar doen en laten, naast natuurlijk de psychologische klap.

Kanker:
Leuke dingen doen! Natuurlijk bij haar blijven, en veel huilen als ik niet bij haar ben .

Uitzichtloze coma:
Als het dus echt uitzichtloos is zou ik de stekker er wel uithalen, maar als er hoop op herstel is heb ik die dus ook...

zelfde wel..

[Jules]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

'gewone' rolstoel vind ik helemaal geen probleem, als 'ie alleen nog met zijn ogen zou kunnen knipperen zou ik denk ik geen relatie met hem kunnen blijven houden. Ik weet niet of hij dan zelf uberhaupt nog zou willen leven, maar goed.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

als hij er zelf mee om kan leren gaan en nog iemand blijft waar ik verliefd op kan blijven, blijf ik gewoon bij 'm.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

ik zou al mijn geld uitgeven aan alles wat 'ie nog zou willen doen, heel veel bij hem zijn als hij dat wil. Pff jezus ik moet er niet aan denken

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

ik zou hem in leven laten want wie weet komt 'ie nog bij, dus dan wil ik hem in mijn huis.

[Loezzel]

Shitonya schreef op 09-06-2005 @ 11:42 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven

- Dat zou even moeilijk zijn, maar ik zou mijn vriend daar echt niet voor verlaten. Voor alle problemen is een oplossing te zoeken. Ik denk dat er genoeg leuke dingen te doen zijn met zulke beperkingen. En daarnaast... een relatie draait niet alleen om leuke dingen doen, maar ook om de liefde die je voor elkaar voelt. Wanneer ik nog gewoon kan communiceren met mijn vriend, vind ik het best.
- Als mijn vriend zich zou verbranden, zou dat niets uitmaken voor onze relatie. Op den duur kijk je door die brandwonden heen.
- Ik weet niet wat ik zo'n geval zou doen. Ik denk daar wel eens over na en ben dan altijd bang dat ik me dan al begraaf in mijn eigen verdriet. Maar als ik mijn verstand achterna zou gaan, zou ik allemaal leuke dingen gaan doen met mijn vriend en natuurlijk hoop blijven houden op die eentiende van een procent dat ie er toch door komt. Nooit de moed opgeven!
- Ik zou hem met tegenzin van de beademing afhalen. Wel pas nadat iedereen uitvoerig afscheid van hem heeft kunnen nemen.

[WolterB]

Shitonya schreef op 09-06-2005 @ 12:07 :
Wolter: Als je niet weet wat zij zou willen?

Het lijkt me dat zoiets best wel ter sprake zal komen later, ik weet iig wat ik wil en dat ga ik zeker nog opschrijven (is iets wat ik al een tijdje moet doen) omdat ik dan hoop dat het ook gedaan wordt.

Als ik het niet weet, zou ik de ouders vragen of zij het weten en samen met en een beslissing maken

kleine_meis schreef op 09-06-2005 @ 11:47 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Dan gaan we vrolijk verder samen en proberen we met zijn beperking te leven en maken we er het beste van.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Heel erg naar, maar het gaat om de persoon die hij van binnen is, om de gedachten die ik met hem kan delen. Uiterlijk is mooi meegenomen, maar zegt vrij weinig zo gauw je een intens diepe band met iemand hebt.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Proberen al zijn wensen die nog open staan te laten uitkomen, samen genieten van de laatste tijd die ons samen rest.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Ik zou het niet kunnen de keuze te moeten maken en zou toch proberne zo lang mogenlijk het vol te houden en zou de hoop houden dat hij weer bijkomt... Ik zou hem zo veel mogenlijk bezoeken en vertellen wat me bezig houd.

helemaal mee eens

Geen idee. In alle gevallen.

[waves]

Mephostophilis schreef op 09-06-2005 @ 17:49 :
Geen idee. In alle gevallen.

Mephostophilis schreef op 09-06-2005 @ 17:49 :
Geen idee. In alle gevallen.

Ik kan nu wel verklaren dat ik dan als een soort Florence Nightingale de rest van mijn leven voor 'm zou zorgen maar dat zou hypocriet zijn. Misschien ren ik wel gillend weg.

Mephostophilis: goede signature

[Astraea]

Shitonya schreef op 09-06-2005 @ 11:42 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

De eerste twee gevallen, heb ik sowieso geen antwoord op. Het ligt eraan hoe erg het is en of die persoon er geestelijk ook door is veranderd. Als mijn vriend na een bepaald ongeluk gewoon een ander persoon is geworden (en dan bedoel ik niet lichamelijk), dan lijkt het me vrij logisch dat ik niet met 'em verder ga. Maar ik zou sowieso niet verdergaan met iemand die zo erg verandert dat ik 'em niet meer ken, met of zonder ongeluk.

In het derde geval (kanker), zou ik hem sowieso steunen tot het einde, maar of ik ook de 'liefdesrelatie' kan voortzetten, weet ik niet. Ook dat hangt af van de manier waarop hij er zelf mee omgaat.. Alhoewel iedereen in zo'n geval waarschijnlijk zou veranderen, zou ik zeker wel bij 'em blijven als er in de liefde niets verandert. Ik zou het moeilijk hebben, me iedere nacht in slaap janken, maar hem achterlaten zou ik denk ik niet kunnen..

Op de laatste vraag heb ik een duidelijk antwoord. Ik doe wat hij wil. Ongeacht wat ik zelf liever zou doen op dat moment.

[gurl19]

Het hangt er natuurlijk heel sterk vanaf hoe lang die relatie al duurt! Maar laat ik er vanuit gaan al heeeeeeel lang

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide
benen verlamd of groot deel van het lichaam)
Dan zou ik wel bij hem blijven. Hij blijft dezelfde persoon. Mensen in een rolstoel kunnen ook een redelijk normaal leven lijden.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Dat zou ik heel erg vinden. Erger dan het hele lichaam. Je moet er constant na kijken. Ik kan daar niet zo goed mee omgaan, maar ik hoop dat het dan een beetje went. Ik zou wel proberen om door te gaan met de relatie.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
Super veel leuke dingen. Overal heen waar ik al wel eens heen wilde.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.
Ik ga bij hem huilen, knuffelen, etc etc.. en dan mogen ze hem van de beademing afhalen.

[Jolt]

Mephostophilis schreef op 09-06-2005 @ 17:49 :
Geen idee. In alle gevallen.

Juist, ik kan wel zeggen dat ik bij haar blijf, maar of ik dat doe is een 2e. Of ik kan ook zeggen dat ik weg ga, maar of ik dat doe, ik zou het niet weten, het zou mij gewoon moeten gebeuren en dan zie ik wel.

Kan ik nu dus niet over oordelen.

[Redhair]

IK heb geen zin om op alles te antwoorden, maar als mijn partner in een rolstoel terecht zou komen ben ik pleite. MIjn vader is voor een heel groot deel 'verlamd', mijn moeder gaat daar heel erg aan onder door. Wat zij allemaal meemaakt wil ik niet meemaken.

Redhair schreef op 09-06-2005 @ 21:53 :
IK heb geen zin om op alles te antwoorden, maar als mijn partner in een rolstoel terecht zou komen ben ik pleite. MIjn vader is voor een heel groot deel 'verlamd', mijn moeder gaat daar heel erg aan onder door. Wat zij allemaal meemaakt wil ik niet meemaken.

De moeder van mijn vriend zit ook in een rolstoel, zijn vader vindt het ook niet altijd even makkelijk maar haar verlaten kan hij echt niet. Ze betekent meer voor hem dan die rolstoel verpest.

[Cookie]

Andijvie schreef op 09-06-2005 @ 21:56 :
Ze betekent meer voor hem dan die rolstoel verpest.

Dat vind ik een mooie uitspraak

[Lilything]

Shitonya schreef op 09-06-2005 @ 11:42 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

-Rolstoel, tjsah zwaar klote...t ligt eraan...ligt er echt aan wat er uitgeschakeld is ofzo, en wat er nog wel werkt Ik zou hem niet zo snel verlaten, omdat het toch voor een groot deel dezelfde persoon is. Maar als hij een passief persoon wordt en alleen maar kan focussen op wat hij NIET kan, dan ga ik bij hem weg. Ik kan niet tegen mensen die zwelgen in zelfmedelijden.

-Btje t Volendam idee, zou ik vreselijk vinden. Voelt niet lekker he Maarja t ligt eraan. Ik zou me misschien wat opgelaten in het openbaar, maja t ligt eraan hoe het zelf ziet. Als hij de kracht heeft om verder te gaan en nog steeds naar buiten gaat, en gewoon leuke dingen doet, dan heeft de relatie meer kans van slagen

-Dan JUIST blijf ik bij hem....samen de laatste momenten delen en gewoon intens genieten van de liefde die je hebt voor elkaar En het ziektebed al veel gezien, t is vreselijk maja....samen ijsjes eten in t ziekenhuis...

-Hem het allerliefste verhaal laten horen, hem prijzen voor de mooie dingen die je hebt gedeeld. Hem uitleggen dat hij nooit meer meer zou kunnen dan horen. Dat ik zijn frustratie voel dat hij niks terug kan zeggen en dat ik hem daarom laat inslapen

jammer dat je de 'hersenschade van een motorongeluk e.d.' weglaat.....dat is vaak het meest ingrijpende....mens veranderd totaal......kan niet meer goed praten.....karakterveranderingen...

Karakterveranderingen zijn natuurlijk heel anders dan ziek worden of lichamelijk veranderen. Wanneer het karakter van mijn vriend totaal verandert, dan kan het natuurlijk zo zijn dat we uit elkaar groeien omdat onze persoonlijkheden niet meer bij elkaar passen. Ik denk dat ik dan niet alleen minder voor hem ga voelen, maar hij ook voor mij. Dus ja, dan ligt het anders...

[Mariekje*]

Ervan uitgaande dat het mijn huidige vriend zou overkomen:

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
Dat maakt nog niet dat ik minder van hem hou/minder gek op hem zou zijn. In een dergelijk geval kan ik dan ook wel met zekerheid zeggen dat hij mij er niet mee kwijt zou raken. Tuurlijk het vergt aanpassingen maar dat overleven we vast wel weer.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Dat lijkt me erg moeilijk, juist omdat je er toch vaak mee bezig zal zijn en er naar kijkt. Ik zou proberen de relatie voort te zetten, in de hoop dat het wend. Het zal niets/weinig veranderen aan het houden van denk ik, aangezien ik niet alleen voor uiterlijk ben gevallen. Als we het niet vol zouden houden, zou hij me iig niet kwijtraken als een normale vriendin.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
Een zo'n leuk mogelijk tijd hebben, en zoveel mogelijk dingen doen die hij nog had willen doen, en zoveel mogelijk genieten van de nog aan ons gegunde tijd.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.
Gehele tijd aan zijn bed blijven zitten, hem vasthouden, tegen hem praten, met hem kroelen zoals hij dat altijd noemt, zeggen hoeveel ik van hem hou, iedereen langs laten komen op wie hij gek is of van wie hij houdt (vrienden, familie, kennissen etc.) nog een laatste kus en dan de stekker eruit.

[Konijn]

kleine_meis schreef op 09-06-2005 @ 11:47 :
- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Dan gaan we vrolijk verder samen en proberen we met zijn beperking te leven en maken we er het beste van.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Heel erg naar, maar het gaat om de persoon die hij van binnen is, om de gedachten die ik met hem kan delen. Uiterlijk is mooi meegenomen, maar zegt vrij weinig zo gauw je een intens diepe band met iemand hebt.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Proberen al zijn wensen die nog open staan te laten uitkomen, samen genieten van de laatste tijd die ons samen rest.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Ik zou het niet kunnen de keuze te moeten maken en zou toch proberne zo lang mogenlijk het vol te houden en zou de hoop houden dat hij weer bijkomt... Ik zou hem zo veel mogenlijk bezoeken en vertellen wat me bezig houd.

Mee eens, alleen de laatste weet ik niet.. Als diegene zelf niet zo zou willen leven en ik weet dat, zou ik alles op alles zetten om de stekker er uit te mogen halen (aangezien dat nog niet zo makkelijk is, zelfs in Nederland). En het zou me heel zwaar vallen om iemand te blijven bezoeken etc als het echt heel lang duurt (en dan bedoel ik niet maanden, maar jaren).

Ik heb over dit soort dingen veel nagedacht toen ik zelf chronisch ziek werd (ook al is het dan ME en in feite dus vrij 'onschuldig'). En vind het ook moeilijk om daar over na te denken, stel dat ik later in een rolstoel terecht kom, wat vind mijn partner daar dan van? En wat als hij er niet mee om kan gaan als ik een paar maanden bedlegerig ben? Ik zou het het moeilijkst vinden als iemand me dan zou verlaten, omdat je diegene juist in die periode het hardst nodig hebt..

De eerste twee van deze stellingen zijn eigenlijk uiterlijkgericht (rosltoel zijn tegenwoordig zoveel aanpassingen voor etc dat dat in mijn ogen te verwaarlozen is) en die zijn voor mij heel duidelijk. De derde is denk ik voor bijna iedereen ook wel duidelijk, omdat je iemand van wie je houdt wil steunen, ook al ga je er zelf ook aan onderdoor. De laatste stelling vind ik het moeilijkst.. Verder zou ik in geval van karakterverandering het heel moeilijk vinden, maar uiteindelijk denk ik wel de knoop doorhakken en uit elkaar gaan als je dan gewoon niet meer bij elkaar past..

Hm wat een lulverhaal weer

[zoef de haas]

HvJ schreef op 09-06-2005 @ 22:34 :
Ervan uitgaande dat het mijn huidige vriend zou overkomen:

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
Dat maakt nog niet dat ik minder van hem hou/minder gek op hem zou zijn. In een dergelijk geval kan ik dan ook wel met zekerheid zeggen dat hij mij er niet mee kwijt zou raken. Tuurlijk het vergt aanpassingen maar dat overleven we vast wel weer.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Dat lijkt me erg moeilijk, juist omdat je er toch vaak mee bezig zal zijn en er naar kijkt. Ik zou proberen de relatie voort te zetten, in de hoop dat het wend. Het zal niets/weinig veranderen aan het houden van denk ik, aangezien ik niet alleen voor uiterlijk ben gevallen. Als we het niet vol zouden houden, zou hij me iig niet kwijtraken als een normale vriendin.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
Een zo'n leuk mogelijk tijd hebben, en zoveel mogelijk dingen doen die hij nog had willen doen, en zoveel mogelijk genieten van de nog aan ons gegunde tijd.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.
Gehele tijd aan zijn bed blijven zitten, hem vasthouden, tegen hem praten, met hem kroelen zoals hij dat altijd noemt, zeggen hoeveel ik van hem hou, iedereen langs laten komen op wie hij gek is of van wie hij houdt (vrienden, familie, kennissen etc.) nog een laatste kus en dan de stekker eruit.

Zo en niet anders alleen dan niet mijn huidige vriend maar gewoon jah in het algemeen uitgaande of van men ex ofzo...
Kan me er iig goed in vinden

[Shitonya]

Mephostophilis schreef op 09-06-2005 @ 17:49 :
Geen idee. In alle gevallen.

Natuurlijk weet je nooit zeker hoe je dan zou reageren als je echt in zo'n situatie terecht komt, maar als het goed is "ken" je jezelf toch wel redelijk en zou je daar vanuit een beetje kunnen inschatten hoe je denkt dat je zult reageren.

Las ook dat iemand niet de stekker eruit zou halen, altijd bij hem zou blijven, hem in haar huis zou nemen. Zelfs wanneer dokters je vertellen dat de kans verwaarloosbaar/ nihil klein is dat hij nog bijkomt? Of als ze je zeggen dat hij nooit meer wakker zal worden? Dat zou ik nooit kunnen. Maanden of zelfs jaren mijn vriend als plant bewaren

Mephostophilis schreef op 09-06-2005 @ 17:49 :
Geen idee. In alle gevallen.

[Bloedpropje]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Wat aanpassingen in het huis maken als dat nodig is, en dan zie ik wel hoe het loopt.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Ik denk dat de relatie dan snel voorbij zou zijn.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Dan word ik voor een aantal maanden morele steunpilaar.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Dat hangt er compleet vanaf hoe groot de kans is dat ze ontwaakt.

[Donny must die]

wat dramatisch allemaal

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

bij haar blijven, en haar overtuigen dat een leven in een rolstoel niet perse een ramp is

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Haar de keuze geven, hoe de relatie verder zal gaan.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

janken

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

In Hindoestaanse films worden menseen in coma altijd wakker als iemand hen met liefde behandeld.. Dus dat zou ik doen

Shitonya schreef op 10-06-2005 @ 00:36 :
Natuurlijk weet je nooit zeker hoe je dan zou reageren als je echt in zo'n situatie terecht komt, maar als het goed is "ken" je jezelf toch wel redelijk en zou je daar vanuit een beetje kunnen inschatten hoe je denkt dat je zult reageren.

Nee. Ik heb namelijk nog nooit in een dergelijke situatie gezeten.

[Shitonya]

Mephostophilis schreef op 10-06-2005 @ 12:28 :
Nee. Ik heb namelijk nog nooit in een dergelijke situatie gezeten.

Dus je kunt nooit voorspellen hoe je ongeveer zal reageren op een toekomstige situatie? Stel dat iemand je zou vertellen dat hij/zij een surprose party voor je zou organiseren, dan weet je toch wel hoe je daarop zou reageren? Verrast, geschrokken, chagrijnig omdat daar niet van houdt, nieuwsgierig wie er uitgenodigd is, blij omdat je daar wel van houdt etca...
Reacties kun je vrijwel altijd redelijk voorspellen.
Dus op vragen als "wat zou jij doen als..." "hoe zou jij reageren wanneer ..." "wat zou jij kiezen als..." geef je nooit antwoord op omdat je nooit in zo'n situatie hebt gezeten? Dat is onzin

[Astraea]

Shitonya schreef op 10-06-2005 @ 12:47 :
Dus je kunt nooit voorspellen hoe je ongeveer zal reageren op een toekomstige situatie? Stel dat iemand je zou vertellen dat hij/zij een surprose party voor je zou organiseren, dan weet je toch wel hoe je daarop zou reageren? Verrast, geschrokken, chagrijnig omdat daar niet van houdt, nieuwsgierig wie er uitgenodigd is, blij omdat je daar wel van houdt etca...
Reacties kun je vrijwel altijd redelijk voorspellen.
Dus op vragen als "wat zou jij doen als..." "hoe zou jij reageren wanneer ..." "wat zou jij kiezen als..." geef je nooit antwoord op omdat je nooit in zo'n situatie hebt gezeten? Dat is onzin

Als hij nou zegt dat hij niet weet hoe hij zou reageren of handelen in de door jou beschreven situaties, wie ben jij dan om te zeggen dat hij het wel weet?

[confused]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Ik zou er mee kunnen leven maar heel moeilijk, mensen in familie zitten ook in een rolstoel, het is moeilijk om mee om te gaan maar dat komt vanzelf


- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Echte schoonheid zit van binnen, toch?

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

Hem zijn laatste mooiste maanden van zijn leven geven..
Ik neem hem mee naar een concert van Eminem


- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Ik kijk het aan met de tijd, ik ben koppig dus laat hem niet zomaar overlijden, maar wat moet moet, hoe moeilijk het ook is....



Overigens vind ik dit topic onzinnig omdat er vele dezelfde antwoorden gegeven kunnen worden, en dat deze dingen dagelijks gebeuren en dat je daar zoiezo moet mee leren leven

[dark*dizzie*]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)
Ik zou bij hem blijven en er voor hem zijn.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)
Het gaat toch om het innerlijk?

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
Met hem praten en er voor hem zijn.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.
Laten leven, ik zou het niet kunnen om die beslissing te maken.

[Marcade]

@shitonya: Je zal hier veelal dezelfde (cliche) antwoorden krijgen op je vragen. Vrij weinig mensen hebben zo'n situatie daadwerkelijk zelf meegemaakt, hoogstens bij andere mensen gezien. Dus vrijwel iedereen zal het theoretische antwoord 'Ja natuurlijk, behalve als z'n persoonlijkheid verandert' geven.

Misschien is 't interessanter om 't vraagstuk om te draaien. Wat als jouw gezicht verbrand of je komt in een rolstoel terecht .. verwacht je dan dat je partner bij je blijft of zou je 't hem/haar kwalijk nemen als diegene bij je weggaat als je gehandicapt word .. ook al probeer je er het beste van te maken.

Hoewel aan de andere kant hier ws. ook gewoon weer een cliche antwoord opkomt .. "Ja natuurlijk, tenzij ik kwa karakter verander."

Persoonlijk verwacht ik niet dat mijn partner bij me blijft als ik een ongeluk krijg. Sterker nog; als 't een ongeluk is waar ik zwaar verminkt word of mijn gezicht verbrand word, maak ik het waarschijnlijk zelfs zelf uit .. ter bescherming. Als ik fysiek verander, verander ik mentaal en verandert mijn levensstijl en ik zou me meer op mijn gemak voelen met een partner die dezelfde soort levensstijl moet houden, ipv. eentje die zie maar de rest van d'r leven aan moet passen.

[Redhair]

Andijvie schreef op 09-06-2005 @ 21:56 :
De moeder van mijn vriend zit ook in een rolstoel, zijn vader vindt het ook niet altijd even makkelijk maar haar verlaten kan hij echt niet. Ze betekent meer voor hem dan die rolstoel verpest.

Mijn vader was vroeger een man die alles zelf deed. Hij heeft eigenhandig een camper gebouwd om een rondreis door Afrika te maken. Nu moet mijn moeder hem voeren. Ik zie hoeveel pijn dat doet. Hoe verbitterd mijn vader in de loop van jaren is geworden. Ze zijn enkel en alleen nog bij elkaar omdat je in deze situatie niet uit elkaar kan gaan. Dat wil ik niet meemaken, hoe egoistisch ook. Ik heb het al meegemaakt, 1 keer is genoeg.

Daarnaast denk ik niet dat je, in al deze situatie's, kan zeggen wat je doet. Makkelijker gezegd dan gedaan.

[gekmeisje18]

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Ik zou bij hem blijven, maar weet niet of het dan goed zou gaan. Liefde heeft niet alleen met het gevoel van binnen te maken maar er moet ook lichamelijke aantrekkingskracht zijn en tja, dat gaat dan moeilijk.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Weet het niet... zelfde antwoord als bij de eerste. Zoals ik me nu voel zou ik bij em blijven maar dat is toch wel heel makkelijk gezegd nu (dit is niet bot, alleen maar reeel) Ik denk dat hij zoiets zou hebben van "ga verder met je leven.."

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?

BLIJVEN! zeker weten. het is dan wel heeeel moeilijk, maar ik zou allerlei leuke dingen met em gaan doen. Alles wat nog kan en wat ie wil.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Zolang hij me kan horen zou ik hoop hebben. Ik denk niet dat ik de keuze kan maken van de beademing stop zetten, dan maar n ziekenhuisbed lang bezet houden! Zou heeeel lang hoop hebben, hoorde laatst dat n persoon 7jaar in coma had gelegen en er toch weer uit was gekomen.

- Als je partner in een rolstoel terecht kwam? (bijvoorbeeld beide benen verlamd of groot deel van het lichaam)

Zeker steunen en bij m blijven. Ik zie het probleem van een rolstoel niet in namelijk.

- Als je partner zich zo erg verbrandde dat zijn/haar hele gezicht verbrand was ( rood/littekens/ gezich van vroeger onherkenbaar)

Moeilijk, natuurlijk bij m blijven eergens.. maar ja aantrekkingskracht wordt minder maar er voor vechten.

- Als je zou horen dat je partner kanker heeft en dat de kans op genezing 0,1 % is en binnen enkele maanden/weken doodgaat?
huilen huilen huilen endan stuenen of course. En uit de tijd die ie nog heeft zoveel mogelijk hale.

- Je partner in een coma ligt en ze je vertellen dat hij/zij je nog wel kan horen, maar verder dus "slaapt/niets meer kan doen". en jij bent de persoon die de keuze moet maken of je hem/haar van de beademing afhaalt (dood) of hem/haar zo laat leven.

Laten sterven als ik dat zou weten, zijn belang gaat voor het mijne.