Stilte

[Hannibal]

De Stilte.

De stilte als stilte,
slaat het geruis neer tegen een vlakte.
doodt dagen die me wilden breken,
maar dat niet konden, vanwege zijn gemoed.

Ik ken en beklaag het moment waarop het valt,
me grijpt, me aanraakt, neerbuigt.
Me het breken van een golf ontzegt,
volledig voltooid mijn zinnen beknot.

Want hij spreekt, en hij weet:
Waar het geluid haar pauze neemt,
spring ik in, eis mijn deel; of: ontzeg
anderen het hunne.

Niet slecht, maar het doet me niets. Het ritme hapert ook, maar het woordgebruik is wel ok.

Want hij spreekt, en hij weet:
Waar het geluid haar pauze neemt,
spring ik in, eis mijn deel; of: ontzeg
anderen het hunne.

Deze strofe vind ik mooi, maar "het hunne" vind ik hier niet zo mooi staan geloof ik.

De opzet is mooi, maar er kan nog aan geschaafd worden.

[=zwart wit=]

het is een moeilijk gedicht, in de zin dat het niet gelijk aansprekend is en dat je nog een keer moet lezen om er een beetje in te komen. ik heb het idee dat ik je gedicht een mooi stukje proza vind. ik ken en beklaag het moment waarop het valt, is bijvoorbeeld geslaagd. als je toch in die stijl bent, waarom zou je dan niet nederbuigt zeggen? ik mis een ritme in dit gedicht, maar ergens kan ik het taalgebruik wel waarderen. de interpunctie vind ik af en toe wat vaag, na spring ik in, eis mijn deel, of lijkt me een dubbele punt niet helemaal nodig. de laatste regel is wat kort, mss scheelt dat.

[=zwart wit=]

mss is daarom juist het thema stilte goed uitgewerkt.

[-bianca13-]

hey mooi gedicht hoor hij is alleen soms wel moeilijk te begrijpen

[*nerwen elensar]

Vind het wel een goed gedicht, heb het wel een drietal keren moeten herlezen eer ik begreep waarover het precies ging. Maar, knap gedaan, leuk slot. Het is echt wel af. Zou er niet teveel aan veranderen, alleen het begin 'de stilte als stilte' vind ik iets minder.