10 kilo chocolade
Vreselijke uitbuiters zijn het. Grote zuigende mierenneukers. Mis ik nou het punt of is dit gewoon de definitie van mannen? Smachtend, huilend en schreeuwend zitten menig vrouwen op ze te wachten. Inclusief ik. Maar nee, kin omhoog en met hun lekkere kontje lopen ze zo aan m’n neus voorbij. Op dezelfde manier probeer ik ook zo bij hen voorbij te lopen. Maar helaas gaat dit voor vrouwen niet op. Wij kijken altijd, maar dan ook àltijd, als laatst achterom. Waarop je vervolgens meteen denkt: ‘Verdomme, de volgende keer kijk ik niet!’
En dan, eindelijk heb ik zo’n heerlijke vent aan de haak geslagen. Je kent ze wel. Zwarte krulletjes, brede Prodent smile en vanaf hun zeventiende al zelfstandig ondernemer.
Met volle teugen genoot ik. Ik slurpte alle prille liefde op. Maar voor hem viel er weinig te slurpen. Mijn talentvolle ondernemer zag alleen maar de bodem in de beker van liefde.
Dus huilend, schreeuwend en smachtend zit ik op mijn knieën voor het raam. En door m’n tranen heen zie ik hoe alle lekkere kontjes langs het raam voorbij wiebelen. Met m’n mascara tot op m’n enkels sta ik op. Ik loop naar de spiegel. Toch maar niet.
Drie dagen, 10 kilo chocola en 6 flessen wijn verder. Een volledige nieuwe outfit doet ook goed. Net lekker naar de sportschool geweest. Oh het leven is heerlijk! De zon verwarmt en prikt nieuwe sproetjes in m’n snoet. Wat is het toch prachtig om een jonge vrouw te zijn. Wij kunnen zo lekker ongegeneerd cliché gedrag vertonen. En de definitie van mannen scheelt per week, per man en vooral per vrouw.
Och, zo slecht zijn ze nog niet. We zweven allemaal ergens tussen Venus, Mars en Aarde. Zolang je maar met je voeten op de grond blijft.
Kritiek op alle vlakken gevraagd. Hoeft niet opbouwend te zijn