Het onderstaande stuk is geschreven als een voorwoord voor de schoolkrant van m'n school. Waarom ik dit hier post? Omdat ik benieuwd ben naar jullie meningen.
Laat dit gelezen worden.
Voorwoord
Welkom in de nieuwste en laatste Twec van dit schooljaar. Wat ooit een boom was, het symbool van leven in vele culturen, heb je nu zelf in de hand in de vorm van nog eens een exemplaar van de Twec. Ja, in het afgelopen schooljaar zijn er zelfs meer Twecs gedrukt dan er op onze school hamburgers zijn verkocht, en dat wil heel wat zeggen. Reken het maar eens uit, onlangs was er zelfs een 'hamburgersliefdadigheidsactie'; er werden hamburgers verkocht in de pauzes en de opbrengst ging naar Zuid-Amerika, terwijl het toch bekend moge zijn dat vooral landen in Zuid-Amerika veel overlast ondervinden van onze gemiddeld overmatige vleesconsumptie. De hamburgers hadden misschien nog beter in een vliegtuig geladen kunnen worden, opdat die mensen in Zuid-Amerika eens iets te eten zouden hebben. In plaats daarvan werden ze door leerlingen die heus geen honger hoeven te lijden geconsumeerd als een tussendoortje. Een mooier, of beter gezegd, beter, symbool van vergankelijkheid dan die 'hamburgersliefdadigheidsactie' bestaat er dus bijna niet. Zo is het ook met de Twec, want wat is nu een beter symbool voor vergankelijkheid, het voorbijgaan van alles, dan een levend wezen reduceren tot een massaproduct voor een groep van mensen die kasten vol boeken en eten hebben? En zo staan deze symbolen van vergankelijkheid symbool voor het enige wat onvergankelijk lijkt te zijn (of zou het onvergankelijk blijven?), namelijk schaalvergroting. Uiteraard schijnt het zo te zijn dat wie schrijft, blijft, maar hoe komt dat hier tot uiting? Deze Twec gooi je na het gelezen te hebben ongetwijfeld in één of andere hoek, om er vervolgens een paar jaar niet meer naar om te kijken. Zoals je ook met een hamburger die jaren in een hoek heeft gelegen zou doen, zal je het daarna waarschijnlijk weggooien, omdat het inmiddels verrot is.
Nu zal ik wat voorbeelden noemen van wat voor vergankelijke onzin er weer in deze Twec staat. Wat je in de wandelgangen al zal zijn opgevallen is bijvoorbeeld dat veel leerlingen deze school zullen verlaten omdat ze hun opleiding hier hebben afgerond. Het lijkt me niet nodig uit te leggen waarom dit weer zo'n symbool is van vergankelijkheid. Verder stikt het weer van allerlei zogenaamde ‘vaste’ rubrieken, die heus wel ooit weer zullen verdwijnen. Om nog maar te zwijgen van al die projecten die recentelijk zijn afgerond, zoals bijvoorbeeld de multiculturele dag en een uitstapje van een aantal tweedeklassers naar de sterrenwacht. Als je nog een klein beetje verderbladert, dan zul je waarschijnlijk verslagen zien, verhalen over excursies en uitwisselingen die één of twee weken hebben geduurd. Ook dit is weer typerend voor iets wat vergankelijk is, want ga over een paar honderd jaar maar eens naar Londen en vraag of men weleens gehoord heeft van het TCC. Niemand die het meegemaakt zal hebben, want die mensen die nu in Londen wonen, zullen dan al gestorven zijn. Bekijk het eens in relatie tot het universum en je zult zien dat het zo gezien eigenlijk helemáál niets voorstelt, vraag het maar aan die tweedeklassers die naar de sterrenwacht zijn geweest als je me niet gelooft. Trouwens, over een paar honderd jaar zul je zelf, met alle respect, ook allang zijn overleden, nietwaar?
De Twec is dus verschrikkelijk vergankelijk. Dat feit ten spijt is ook deze Twec hopelijk toch leuk om te lezen, zoals het ook bij bijvoorbeeld hamburgers gaat. Want wat is er nu lekkerder dan je tanden zetten in iets wat je lekker vindt? Zo lang duurt het eten van een hamburger ook niet, het duurt in ieder geval niet eeuwig. Misschien is dat juist wel het leuke eraan, want als je eeuwig een lekkere smaak in je mond zou proeven, dan zou er toch niets meer aan zijn? Ja, eigenlijk vinden we vergankelijkheid wel lekker en ligt daarin de kracht van de Twec besloten; uitkijken naar de Twec, lekker de Twec lezen, dan nagenieten en lekker wachten op de volgende, trek in de volgende Twec. Ja, het is dus voor velen net zoiets als een hamburger. Nou ja, de Twec vergelijken met iets smerigs als een hamburger is wel erg cru; laten we het met betrekking tot de Twec maar gewoon houden op een broodje gezond!
|