(verhaal) graag kritiek op schrijfstijl

[Euryalo]

Een klein verhaaltje, graag kritiek, en dan niet echt op de inhoud, want dat slaat nergens op...vooral de schrijfstijl, tips...verbeteringen, woordkeuze, alvast bedankt!

De ogen van de mensen in het winkeltje priemden in mijn rug toen ik de deur uitstapte en deze daarna achter mij sloot. Ik hield en hou niet van kleine buurtwinkeltjes met hun overijverige inspecterende vrouwen die alles inde gaten houden en overal toekomstige winkeldieven zien. Zelf ben ik ook wel een beetje paranoia. Signalementen opmaken van willekeurige voorbijgangers kan ooit lijden tot prachtige detectiveachtige verhalen waarin ik de gouden tip zal geven en daarna trouw met de donkerharige held van het verhaal. Maar ik zal, mocht ik ooit kassajuffrouw worden in een klein roddelend dorpje, mijn ogen slechts nonchalant over een rondkijkende mogelijk klant laten gaan en proberen hem of haar niet te laten merken dat ik ze verdenk van al het slechts dat in een mensenziel kan schuilen. Ik had trouwens wel iets gekocht, een klein houten doosje dat overprijst in een hoekje stond. Het was een simpel doosje van onbeschilderd hout en met een enkele splinter in de hoek. Maar ik hield van de geur zoals ik ook van de geur van nieuwe potloden en boeken houdt. Bovendien was het uitermate geschikt voor rondzwervende paperclips en inktvullingen die ik overal in mijn kast en op mijn bureau terug vind. Ik liep de straat op met een pas waarvan ik hoopte dat het me een afkeurende blik zou opleveren van een oudere dame die haar witte poedeltje aan het uitlaten was. Ze knikte me echter vriendelijk toe maar wierp een zielig blik alsof ik een misdeeld meisje was. In haar ogen was mijn geest waarschijnlijk ook zeer misdeeld want ik schrok toen ik mijn uitdagende pas in een ruit weerspiegeld was. De pas zag er niet wulps en verdorven uit meer als een mislukte poging tot het combineren van huppelen en joggen. Als ik nu echt slecht geweest was, zou ik de onopmerkzaamheid van mijn slechtheid tegen de mensen kunnen gebruiken. Maar in werkelijkheid ben ik veel te verlegen voor het hebben van verdorven gedachtes, laat staan verdorven daden. Toen ik me dit realiseerde, besloot ik de verdere weg in een normale pas af te leggen. Thuis gekomen zetten ik het doosje op het bureau en keek erna. Het was inderdaad een mooi doosje. En ik had nog iets geleerd ook. Wulps lopen is niet voor mij weggelegd. Het was een mooie leerweg, ondanks de priemende ogen in mijn rug. Een hele mooie leerweg, en een mooie boodschap. Ik zuchte en draaide het doosje rond. Heel mooi, ja heel mooi.

[duivelaartje]

Je woordkeuze komt me nogal geforceerd over. Het lijkt alsof je zoveel mogelijk moeilijke en ingewikkeld-uitziende woorden in je zinnen hebt gepropt. Ook lijkt je te hebben geprobeerd ze af en toe zo lang mogelijk te maken.
Dat je woordenschat best groot is, is wel duidelijk. Maar naar mijn idee gebruik je ze toch wat te veel. Aan het einde van je verhaaltje is dat al wat minder, beter vind ik.
(Ingewikkelde/echt 'volwassen'/enz.-boeken zijn ook geen verzameling van moeilijke woorden. Als je woordenschat groot genoeg is komen ze vanzelf. Je moet wel even zeggen of het klopt hoor, of dat dit echt ook jouw spreek- en schrijfstijl is zoals je ook bijvoorbeeld een e-mail of msngesprek typt.)

Je gebruikt nog al veel 'me' achter elkaar; het staat mooier en leest fijner als je 'me' en 'mij' wat afwisselt. Minder herhaling.
Nog even wat over je schrijfstijl: Het leest prettig, buiten het - naar mijn idee - te geforceerde woordgebruik. Bijna geen herhalingen en ook bijna geen werkwoordsfouten (bijna... ).

Hehe, de inhoud was inderdaad niet zoveel, doch had het wel wat grappigs.

[Euryalo]

duivelaartje schreef op 03-08-2005 @ 18:50 :
Je woordkeuze komt me nogal geforceerd over. Het lijkt alsof je zoveel mogelijk moeilijke en ingewikkeld-uitziende woorden in je zinnen hebt gepropt. Ook lijkt je te hebben geprobeerd ze af en toe zo lang mogelijk te maken.
Dat je woordenschat best groot is, is wel duidelijk. Maar naar mijn idee gebruik je ze toch wat te veel. Aan het einde van je verhaaltje is dat al wat minder, beter vind ik.
(Ingewikkelde/echt 'volwassen'/enz.-boeken zijn ook geen verzameling van moeilijke woorden. Als je woordenschat groot genoeg is komen ze vanzelf. Je moet wel even zeggen of het klopt hoor, of dat dit echt ook jouw spreek- en schrijfstijl is zoals je ook bijvoorbeeld een e-mail of msngesprek typt.)

Je gebruikt nog al veel 'me' achter elkaar; het staat mooier en leest fijner als je 'me' en 'mij' wat afwisselt. Minder herhaling.
Nog even wat over je schrijfstijl: Het leest prettig, buiten het - naar mijn idee - te geforceerde woordgebruik. Bijna geen herhalingen en ook bijna geen werkwoordsfouten (bijna... ).

Hehe, de inhoud was inderdaad niet zoveel, doch had het wel wat grappigs.

bedankt hier kan ik iets mee, geforceerd woordgebruik klopt inderdaad, ik schiet vaak in uitersten, of te simpel, of te geforceerd...ik moet proberen beetje evenwicht te vinden. (en das moeilijk )

[Zut Alors!]

Euryalo schreef op 03-08-2005 @ 16:54 :
De ogen van de mensen in het winkeltje priemden in mijn rug toen ik de deur uitstapte en deze daarna achter mij sloot.

Wat een hoop bepalingen in één zin. Vier!!!
Daarnaast voeg je totaal drie zinnen samen tot deze ene ('toen' & 'daarna')!

Het moge duidelijk zijn dat dat een beetje teveel van het goede is. Bovendien is dit nog wel je eerste zin. Het nodigt niet uit om verder te lezen !!

Lees het zelf nog maar eens, en ga schrappen! Want "schrijven is ..."

Je sig is wel cool.