Ik heb een keer een eng voorgevoel gehad. 'k zat in de trein en wist niet waar ik het beste kon gaan zitten (er was overal genoeg plaats). Eerst zat ik ergens voorin, maar daar voelde ik me niet prettig en ging toen maar achterin zitten. Daar voelde ik me iets fijner, maar toch niet helemaal. En ik vond het ook een beetje idioot om op het balkon te blijven zitten. Dus ik liep maar weer naar voren en ging toen uiteindelijk zitten in het tweede treintoestel. Voelde me niet op mijn gemak, maar ach, het zou nog maar een paar minuten zijn. TOTDAT,.. we een soort van kiezelstenen tegen de onderkant van de trein hoorde slaan en de trein met piepende remmen stopte. Volgens mij trok ik spierwit weg.

Maar goed...
wat bleek nu. Een jongen was onder trein gekomen. Die kiezelstenen waren hoogstwaarschijnlijk zijn botten.
Ik heb het voelen aankomen, maar wist het niet

Daar baal ik behoorlijk van. Maar ach, wat kon ik er tegen doen? Zeggen tegen de conducteur: er gaat iets ergs gebeuren met de trein? Hij/zij zou me voor gek hebben verklaard
Gatara
Ps.: het was overigens een ongeluk; geen zelfmoord.