chaos

[Maija]

Hier komt een heel verhaal.
Mijn leven lijkt op dit moment een hele grote puinhoop.

Vanaf mn 14e 15e heb ik altijd veel problemen gehad met mn ouders, zelfs zo erg dat ik besloten heb om een tijdje op kamers te gaan wonen. Maar na een tijdje was ik er van overtuigd dat ik weer met hun kon leven, en ik mocht weer in huis komen wonen.
Opzich hebben we niet echt een probleemgezin, en alles is ook gewoon onder overleg gegaan.
Toen alles weer netjes leek te gaan, (gewoon een rustig gezinnetje met soms hun ruzie's), (ja nu klinkt het mischien een beetje een 'huisje-boompje-beesje gelukkig verhaal, maar tegenover de tijd die ik van te vore met ze had ging het vreemdgenoeg heel rustig voor zeker een paar maanden lang)

Behalve tot een paar maanden geleden. Mijn relatie met mijn eerste echte vaste relatie liep stuk, en al vrij snel kreeg ik gevoelens voor een van mijn beste vrienden en hij voor mij. Maar omdat het allemaal nog een beetje in een vroeg stadium was, we bang waren voor als het fout zou gaan onze relatie als vrienden zou verzieken, (en we wouden elkaar niet kwijt,) en ook omdat mijn relatie net pas een paar weken uitwas.

Na ongeveer een week praten maakte we de keuze dat we het toch maar een kans moesten geven.

Maar op het moment dat we daar een keuze hadden gemaakt, en hij bij mij s'avond bij mijn ouders zou blijven eten (hij was tenslotte mijn beste vriend en bleef vaker eten, als we s'avond gingen stappen)..

Maar toen kwam het grote probleem, Toen we binnekwamen zat zijn moeder bij ons op de bank. En mijn moeder was weg.
Omdat ik de hele vrijdag en zaterdag wegwasgeweest kwam dit voor mij als een rare verassing, mijn ouders en zijn ouders kende elkaar, maar waren nooit echt close geweest. (meer dan hallo in de supermarkt was t ook niet, volgensmij wisten ze nog niet eens echt waar we woonden alhoewel hun zoon welk heel veel bij ons was en ik heel veel bij hun)
Maar toen we binnenkwamen voelde we de spanning in de lucht hangen.
Toen kwam het verhaal, mijn vader had al een tijd een 'affaire' met zijn moeder. Ja, het klinkt heel raar. En op dat moment liep ik ook door het huis met de gedachte ' ik slaap, dit is een foute soap waar ik in terrecht ben gekomen'.
Maar het was wel waar.. Na het hele verhaal verteld te hebben kwam het er dus op neer dat mijn vader voor zijn moeder gekozen heeft.

ze gingen samenwonen, en mijn moeder heeft de keuze gemaakt om terug naar engeland te gaan.

Daarna hebben ik en mijn vriend de keuze gemaakt om in huis te blijven wonen, zodat we in principe 'broer en zus' werden.

HEt was heel raar, en een grote schok

We hebben nog steeds een relatie, maar we hebben er wel voor gekozen om het nog niet te vertellen, omdat we het te onrustig in huis was, mett de scheidingen enz.

Dus nu leven we voor de buitenwereld als broer en zus (allee onze beste vrienden weten het)

Toch heb ik het gevoel dat ik me teveel aan mijn vriend vastklamp, omdat dit het grote vertrouwingspunt in deze chaos is. wat vinden jullie daarvan?

Sorry voor het lange onduidenlijke verhaal, en met zoveel spellingsfouten enz.

[MisterDJ]

Maija schreef op 30-08-2005 @ 23:36 :
(verhaal)

Ik kan het ergens wel begrijpen, want als jullie beste vrienden zijn (nu dan vriend en vriendin) hebben jullie elkaar waarschijnlijk al menig iets verteld.
Dus heb je ook al aardig (veel) vertrouwen in elkaar, en dan is het best te begrijpen dat je in zo'n situatie op elkaar terug valt.

Maar nog een vraagje (miss een beetje rare), maar ga je het hun nog vertellen dat jullie wat hebben of niet?
Want ik snap best dat je er nu mee zit vanwege de scheiding, maar als je het later verteld krijg je miss weer zo'n situatie...

Maar ja, iig veel sterkte (en geluk samen )

[Maija]

Ja, in die situatie zitten we nu..
Scheiding is al een tijdje rond, en er is nu even rust. En we willen het liefste die rust niet verstoren.

Maar we gaan het wel binnenkort vertellen, en mischien wel best snel, omdat het me toch wel heel dwars zit.

[Maurice]

het lijkt me in principe geen probleem allemaal. jouw keuzes horen niet afhankelijk te zijn van de keuzes van je vader/anderen. maar goed, daar ging het niet over.

dat je je vastklampt is denk ik logisch, omdat je door de rommelige thuissituatie niet echt op je ouders kan rekenen om aan vast te klampen.

Maar ook hierin zie ik geen probleem..