Ik was weg

Ik was het schoolmeisje dat opgedoft,
thuis zat in haar mooiste kleren,
-‘misschien zou er ooit iemand zijn’-
uren stond ik voor de spiegel
om te zien dat ik erg nog was.

Als ik ooit maar eens gewoon mocht zijn,
in plaats van leven spellen spelen kon;

‘Wie wil ‘m zijn?’
‘Ik! Ik wil zijn!’
en
‘Wie niet weg is, is gezien’,
ik schreeuwde nog: ‘ik ben hier!’

Maar zo gaat het niet,
want mijn oren waren niet gewend te horen
in een wereld harder dan dromen:

‘Wie niet gezien is, is weg’.

[Bird-one]

aah! ik vind dit echt een gaaf idee.
en je hebt het ook nog eens mooi uitgewerkt. het is duidelijk en erg goed inleefbaar (is dat een woord?).
het laatste zinnetje klinkt niet helemaal juist in mijn oren, maar dat komt misschien omdat ik gewend ben te horen 'wie niet weg is, is gezien'. ik vind het laatste zinnetje wel érg sterk en zeker goed bedacht.

[Jolyne]

Ik vind het erg origineel!! Vooral de laatste zin is er goed en mooi bedacht. Het gedicht loopt ook lekker.

[Paris]

Ik vind het idee leuk en je gedicht ook trouwens. Alleen de eerste strofe vind ik er wat buiten vallen. Hij past er wel bij, maar het gedicht schijnt pas echt te beginnen vanaf de tweede strofe. Hoewel ik nu de eerste strofe weer lees en het toch ook wel erbij vind passen. Hmm, ik twijfel een beetje. Maar verder, leuk! En ik vind het ook leuk om een kinderlijk gedicht (tenminste uit het perspectief van een kind) te lezen die niet vrolijk is maar juist de harde realiteit laat zien.

in een wereld harder dan dromen: