Inleiding op langer verhaal

[Tovenaar]

Dit stukje tekst is bedoeld als inleiding op een langer verhaal, waar ik al wel de grote lijn van weet, maar hoe ik het precies wil uitwerken, daar ben ik nog niet achter. Daarom plaats ik eerst dat wat ik al geschreven heb, omdat me dat wellicht verder helpt. Ik wil vooral graag weten of de stijl van het verhaal jullie een beetje bevalt.


Groen. Als mijn ogen vroeger deze kleur op hun weg vonden gaf me dat altijd een heel veilig gevoel. Groen was als een vrouw die haar warme armen om me heen sloeg als mijn lichaam koud was, me lieve woordjes toefluisterde als mijn geest verstrikt raakte in de lijdensweg die men het leven noemt, of gewoon een kopje koffie zette om me wat behaaglijker te doen ontwaken.

Nu ik deze zinnen met mijn zwarte vulpen op het witte papier heb geschilderd, probeer ik me te bedenken waar en wanneer die adoratie is ontstaan. Ik meen me te herinneren dat ik als klein kind vele fijne dagen in diverse parken beleefden. Oases van rust en geborgenheid, met volop aandacht voor de groene liefhebber. Ergens moet er een eerste keer zijn geweest dat ik mij uitstrekte op een klaverveld en wegzonk in een droom over pratende kikkers, de groene ogen van mijn vriendinnetje of het verhaal van Jack en de bonenstaak. Maar de exacte datum waarop ik voorgoed betoverd werd heb ik uit mijn geheugen gewist. Ik weet alleen nog de dag waarop Groen haar ware aard toonde. Moge mijn beschrijving van haar bedrog u ervan weerhouden ooit nog planten in uw huis te zetten, of te ruiken aan vers gemaaid gras.

[I C U]

Hm... Originele inleiding, heeft zeker wel niveau. (hoewel dat misschien raar klinkt, maar dat is wat in mij opkomt ) Toch vind ik het ergens wat gedwongen overkomen, alsof je heel lang over verschillende woorden hebt na moeten denken.

Nu ik deze zinnen met mijn zwarte vulpen op het witte papier heb geschilderd, probeer ik me te bedenken waar en wanneer die adoratie is ontstaan.

Deze zin bijvoorbeeld. In mijn ogen is hij... net iets té.
Sowieso maakt je woordkeus het niet al te gemakkelijk om te lezen, maar waarschijnlijk is dat iets wat in een langer stuk wegvalt, omdat je er dan aan gewend raakt.
Verder wil ik er zeker wel meer van lezen, omdat ik benieuwd ben naar hoe je deze inleiding verder gaat uitwerken.

[Tovenaar]

Ik heb altijd moeite om een balans te vinden tussen een mooie woordkeus, met veel gevoel voor sfeer, en het helder maken van waar het nu eigenlijk echt om draait. Maar ik probeer in deze inleiding duidelijk te maken hoe zeer geobsedeerd de persoon is/was door de kleur ''groen'', dat het eigenlijk een soort geliefde van hem/haar was. Als die boodschap voldoende overkomt ben ik tevreden maar dat is dus aan jullie...in ieder geval bedankt voor je commentaar.

[I C U]

Die obsessie komt wel over ja. Dus je mag tevreden zijn!

Ik snap wel wat je bedoelt met dat balans vinden, heb ik zelf soms ook moeite mee, meestal bij wat minder spontane stukjes. Ik denk dat je vooral niet te moeilijk moet willen doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

[flyaway]

Ik vind het niet erg als je lang moet nadenken over woorden, dat komt toch juist het verhaal ten goede? Ik ben heel benieuwd naar het verdere verhaal, ik stel me al hele dingen voor... Een inleiding mag overdreven zijn om spanning op te wekken voor een verhaal, dat is dus gelukt. Ik denk niet dat het hele verhaal over 'groen' gaat (bwaa zo heet mn wiskundeleraar, k schrok even toen ik het woord met hoofdletter zag), dit moet haast wel een goede inleiding van een goed verhaal zijn/worden.
Succes!

[Bumpie]

[Roosje]

Ik vind hem wel tof, geloof ik, maakt wel nieuwsgierig.