Dit gedicht handelt eigenlijk over datgene waarover al mijn werk van vroeger ook handelde, over het vatten van gevoelens, gedachten, in woorden die ze naar buiten kunnen brengen... Sinds ik 'volwassen' schrijf, ben ik gefascineerd door het proces van woorden kiezen, woorden gebruiken die perfect passen rond het gevoel dat ik wil overbrengen... Ik schrijf daarom niet (per se meer) over liefde, want daarvoor bestaan maar weinig echt 'passende' woorden, 'jou' slaat dan ook op de lezer, niet een vrouw... Het beste heb ik m'n gedachte over die woorden eens gevat in een gedicht over een jas, ik zoek het nog eens op...
Ik vrees dat ritme niet m'n eerste zorg was, ik concentreerde me volledig op de inhoud deze ochtend toen ik het schreef, besefte ook dat ik had moeten wachten, meer had moeten herlezen en wachten met posten, maar kon het niet laten... het kan wel beter waarschijnlijk, even geduld, ik denk dat ik terug aan het schrijven sla, kijken wat de komende dagen brengen ;-)
En tenslotte, er is helemaal niets dirty aan, vooraleer ik op Onzin beland ;-) Evenmin komen er zaden aan te pas, maar misschien werd je dat nu ook al duidelijk, na te lezen wat ik zonet schreef...
Jammer dat je geen twee gedichten tegelijkertijd kan posten, dat wist ik niet meer, was te lang geleden... want het andere dat ik hier plaatste, en hier morgen opnieuw plaats, past bij dit gedicht, en maakt al meer duidelijk...
Groetjes, Dreampoet
__________________
Teo Torriatte Konomama Iko
|