Goud.

Haar huid lijkt op honing. Zo zoet en zo licht alsof de zon er altijd op schijnt.
Ze voelt ook als honing, alleen niet zo plakkerig.
Eigenlijk mag ik dat niet weten, maar soms als ik haar per ongeluk aanraak dan voel ik het. Zo zacht dat ik het bijna kan proeven.
Er is geen andere vergelijking mogelijk behalve honing. Al zou sneeuw misschien in de buurt komen, maar sneeuw is koud en niet zo glad.
Niet zo glad als haar wangen, haar nek en haar buik die af en toe boven haar broek uitpiept.
Mijn huid is niet zo zacht en zeker niet zo glad, maar ik durf te wedden dat zij daar een oplossing voor zou hebben. Zoals dat soort meisjes daar altijd een oplossing voor hebben.

Soms als we bij elkaar zijn lacht ze om mijn grapjes en grinnikt ze “Oh Sammy..” . (Ik heb altijd een hekel aan mijn naam, maar als zij ‘m uitspreekt dan lijkt het helemaal niet zo erg. Ik geloof alleen dat dat meer over haar zegt dan over mij of mijn naam…)
Dan wil ik haar knuffelen en zeggen dat ik haar lief vind en dat ze niets meer hoeft te zeggen, omdat alles goed is zo, omdat alles dan goed zou zijn.

Af en toe vraag ik me af of zij zichzelf ziet zoals ik haar zie. Of ze ziet dat als ze lacht ze kleine kuiltjes in haar wangen heeft, dat haar haar in de zon net goud is en dat ze zo lekker ruikt. Zoals alleen échte meisjes ruiken.

Als ik niets te doen heb droom ik er over dat ik haar vertel hoe mooi ze is, dat haar huid zo zacht is en dat ik dat weet omdat ik haar zo vaak per ongeluk aangeraakt heb.
Dan zou ze lachen, dat weet ik zeker. Ze zou lachen zoals ze altijd om mijn grapjes lacht of wanneer ik iets raars zeg (iets wat zij nóóit zou doen) met die blik in haar ogen die zegt: “Ach Sam, gekkie”

En dan zou ze, zoals altijd, gelijk hebben, het is ook gek.
Het is gek dat ik haar wil voelen, haar wangen, haar neusje en haar nek. Dat ik haar vast wil houden, haar borsten en haar billen aan wil raken.
En dat het dan niet stiekem ‘per ongeluk’ moet, maar dat het dan echt mag.
Ik denk dat ze het niet zou snappen, maar als je het mij vraagt is het heel logisch.

Mijn wangen zijn iets te bol en míjn nek is gewoon een nek. Mijn buik mag niemand zien en is ook zeker niet zo zacht.
Mijn billen, daar heb ik een hekel aan en mijn borsten wil ik nooit aanraken!
Maar ja, ik ben dan ook niet zo gemaakt als zij, ook al is zij hetzelfde als ik…
…mijn huid lijkt niet op honing.


be gentle

[Touché]

Lief. Ik vind het lief. Aandoenlijk.

Jah, lief ja. Sóms gebruik je iets te vaak dezelfde woorden (zoals honing in het begin erg vaak terugkomt) maar eigenlijk hoort dat ook wel weer bij de stijl. Ik vind m leuk.

[I C U]

Lief, mooi, leest prettig. Fijn stukje. Ik moet zeggen dat ik me een beetje erger aan die honing in de eerste alinea. Misschien dat je wat andere woorden ervoor kunt verzinnen? Denk bijvoorbeeld aan goudgeel vocht, of iets wat daarop lijkt. Iets wat misschien iets beter in je verhaal past

Verder vind ik je laatste alinea heerlijk nuchter, en dat zet de rest van je verhaal (en dus de 'zij' in je verhaal) nog eens extra nadrukkelijk op een verhoging. Je laatste zin vind ik iets minder, het is net een tikje té. Misschien moet je kijken of dat anders kan, mocht je niets beters kunnen verzinnen, laat het dan zo, want het is ook weer niet echt slecht.

[Vogelvrij]

Honing is een populair thema de laatste tijd

Ik vind het wel een leuk verhaaltje, eigenlijk! Misschien iets te veel het woord "honing" ja, maar dat vind ik helemaal niet erg, want ik vind het echt een heerlijk woord.