zij dansten
zij sprongen
zij zongen
het leven was één groot feest
vaak blies hij bellen
vol kleur en glans
vol luchtigheid
zij speelden daar dan mee
op een dag
prikte zij een bel door
hij blies direct
een nieuwe
een nieuwe
grote zeepbel
en nog een
en nog een
al die bellen
het hielp niet
zij had de deur
achter haar al gesloten
en hij blies
en hij blies
maar de bellen spatten
vreugdeloos op de grond
mm... ik vind de vorm van het gedicht nog niet af, het zijn eigenlijk een paar dingen die ik eerst als verhaal geschreven heb, en nu in dichtvorm probeer te zetten.
Ik wil graag tips, want het is echt heel belangrijk, en juist deze zinnen moeten er in voor komen, het is zeg maar een antwoord op een ander gedicht... bla.. allemaal kut
Nou ja, geef me maar een idee want alleen met mijn mama kom ik er ook niet uit...
liefs, nic