Onzichtbare toeschouwer

[Mathester]

Ik kauw op mijn ketting, tuur naar het beeldscherm en haal een hand door mijn haar voor de onzichtbare toeschouwer. Denkend aan het stuk wat ik typte voordat mijn ellendige computer besloot me weer eens flink dwars te zitten en zomaar pats-boem uit te vallen, schenk ik wat water in een glas en nip er een beetje aan. Water in een wijnglas drinken is leuk. Het voelt chique. Ik laat het water een beetje walsen en kijk naar de kerkramen die het water trekt op de wanden van haar glazen gevangenis. Druppeltjes die schreeuwen om eruit te mogen. Omdat ik zo'n medelevende drinker ben, haal ik mijn vinger langs de glazen muur en lik de druppels van mijn vinger, hoewel het wijnglas, de waterdruppels en ik, allen door toeval gebonden in een intiem, haast erotisch schouwspel, weten dat het slechts is omdat ik geniet van kliederen met water. Hoe verder te gaan, vraag ik me af. Schud mijn haar op een filmsterrenmanier naar achter en hef mijn ogen op naar de webcam die op mij gericht staat. Hoewel er niemand bewust kijkt, lonk ik verleidelijk de webcam in. Rekening houdend met eventuele hackers van mijn cam, die er volgens mijn bovenste beste pappie bestaan, trek ik mijn shirt naar beneden en steek mijn tong uit.