Wat is de zomer toch wreed

Wat is de zomer toch wreed,
Al die geschenken van God,
Slechts licht verholen, nauwelijks verscholen
Nauwelijks ingepakt.

Overal om mij heen,
Met mijn neus er op gedrukt,
'Alsjeblieft', zegt de grote Het.
Niets dan een dun laagje katoen rest

Mijn cadeau loopt wreed voorbij
Uit het oog springend, in het hart
Wil ik, die ene strik, met beide handen grijpen
Maar helaas, het is niets van mij.

[pomme]

-Ik vind dat je de laatste zin "het is niets VOOR mij" of NIET van mij" moet maken.

-Neig gedicht, to the point,geen gedwongen rijmschema maar duidelijke zinnen die overkomen.

Dankjewel Pomme. Over die laatste zin heb ik even nagedacht, maar ik heb bewust voor 'niets' gekozen. Dat geeft een wat volwassenere teint aan het geheel. Immers, deze uitdrukking is bij velen onbekend of is door de jaren heen in onmin geraakt. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik deze uitdrukking laatst in de Donald Duck zag. Overigens gebruiken onze zuiderburen de uitdrukking ook nog.
Misschien kende jij de uitdrukking ook niet. Aan de andere kant heb je bijvoorbeeld 'dat valt alles mee'.

[pomme]

Ja, ik snapte wel dat je het zo minder simpel wou maken, maar daarom net: ik vond dat het nogal opviel, dat het er dik oplag. Maar natuurlijk is de dichter der Meister.

Kunst moet als kunst beschouwd worden, we gaan niet op losse woordjes of rijmvormen turen. Ik denk dat we James_25cm_Bond perfect in de Westerse realistische traditie van de afgelopen decennia kunnen plaatsen. Zijn poëzie is doorspekt met een zweem van ontnuchtering, die de waan van de dag relativeert. In het licht van de maatschappelijke positie die de dichter inneemt moet ook dit werkje bekeken worden. De discussie over de sexy kleding van meisjes is vrij recent en steekt altijd 's zomers de kop op. Bond plaatst zich met zijn onderwerpkeuze binnen de multicultuur van de Randstad. Het noemen van de 'geschenken van God' is ongetwijfeld een spel op het Christelijke wereldbeeld en tegelijkertijd het Islamitische waardenstelsel dat in de grote steden terrein wint.

Aan de andere kant is zijn klassieke scholing duidelijk. De vele stijlfiguren die de dichter hanteert ('Slechts licht verholen, nauwelijks verscholen / Nauwelijks ingepakt') zijn makkelijk herkenbaar en leggen geen Alexandrijnse arrogantie aan de dag. Hebben deze nog wel een plaats in de maatschappelijk-realistische poëzie van tegenwoordig?

Een belangrijk thema in de poëtica van Bond is de onbereikbare liefde. Die kwamen we elders al tegen, hier des te meer: de onmogelijkheid een soortgenote het hof te maken wordt versterkt door de weinige kleren die ze aan heeft.

Al met al zien we een dichter die in de weinige ruimte die de snelle maatschappij hem biedt zoveel mogelijk uit te drukken binnen het referentiekader van zijn lezers. Deze compactheid verhult een diepgang die veel soortgenoten niet meteen in het oog springt. De dichter heeft inhoud en zijn onderwerpen zijn geschikt, maar het is twijfelachtig of de maatschappij James_25cm_Bond kan omarmen.

[botulismf]

Snees schreef op 09-05-2006 @ 01:02 :
Kunst moet als kunst beschouwd worden, we gaan niet op losse woordjes of rijmvormen turen. Ik denk dat we James_25cm_Bond perfect in de Westerse realistische traditie van de afgelopen decennia kunnen plaatsen. Zijn poëzie is doorspekt met een zweem van ontnuchtering, die de waan van de dag relativeert. In het licht van de maatschappelijke positie die de dichter inneemt moet ook dit werkje bekeken worden. De discussie over de sexy kleding van meisjes is vrij recent en steekt altijd 's zomers de kop op. Bond plaatst zich met zijn onderwerpkeuze binnen de multicultuur van de Randstad. Het noemen van de 'geschenken van God' is ongetwijfeld een spel op het Christelijke wereldbeeld en tegelijkertijd het Islamitische waardenstelsel dat in de grote steden terrein wint.

Aan de andere kant is zijn klassieke scholing duidelijk. De vele stijlfiguren die de dichter hanteert ('Slechts licht verholen, nauwelijks verscholen / Nauwelijks ingepakt') zijn makkelijk herkenbaar en leggen geen Alexandrijnse arrogantie aan de dag. Hebben deze nog wel een plaats in de maatschappelijk-realistische poëzie van tegenwoordig?

Een belangrijk thema in de poëtica van Bond is de onbereikbare liefde. Die kwamen we elders al tegen, hier des te meer: de onmogelijkheid een soortgenote het hof te maken wordt versterkt door de weinige kleren die ze aan heeft.

Al met al zien we een dichter die in de weinige ruimte die de snelle maatschappij hem biedt zoveel mogelijk uit te drukken binnen het referentiekader van zijn lezers. Deze compactheid verhult een diepgang die veel soortgenoten niet meteen in het oog springt. De dichter heeft inhoud en zijn onderwerpen zijn geschikt, maar het is twijfelachtig of de maatschappij James_25cm_Bond kan omarmen.

En nu in dichtvorm.

[Halogeen]

Snees schreef op 09-05-2006 @ 01:02 :
Kunst moet als kunst beschouwd worden, we gaan niet op losse woordjes of rijmvormen turen. Ik denk dat we James_25cm_Bond perfect in de Westerse realistische traditie van de afgelopen decennia kunnen plaatsen. Zijn poëzie is doorspekt met een zweem van ontnuchtering, die de waan van de dag relativeert. In het licht van de maatschappelijke positie die de dichter inneemt moet ook dit werkje bekeken worden. De discussie over de sexy kleding van meisjes is vrij recent en steekt altijd 's zomers de kop op. Bond plaatst zich met zijn onderwerpkeuze binnen de multicultuur van de Randstad. Het noemen van de 'geschenken van God' is ongetwijfeld een spel op het Christelijke wereldbeeld en tegelijkertijd het Islamitische waardenstelsel dat in de grote steden terrein wint.

Aan de andere kant is zijn klassieke scholing duidelijk. De vele stijlfiguren die de dichter hanteert ('Slechts licht verholen, nauwelijks verscholen / Nauwelijks ingepakt') zijn makkelijk herkenbaar en leggen geen Alexandrijnse arrogantie aan de dag. Hebben deze nog wel een plaats in de maatschappelijk-realistische poëzie van tegenwoordig?

Een belangrijk thema in de poëtica van Bond is de onbereikbare liefde. Die kwamen we elders al tegen, hier des te meer: de onmogelijkheid een soortgenote het hof te maken wordt versterkt door de weinige kleren die ze aan heeft.

Al met al zien we een dichter die in de weinige ruimte die de snelle maatschappij hem biedt zoveel mogelijk uit te drukken binnen het referentiekader van zijn lezers. Deze compactheid verhult een diepgang die veel soortgenoten niet meteen in het oog springt. De dichter heeft inhoud en zijn onderwerpen zijn geschikt, maar het is twijfelachtig of de maatschappij James_25cm_Bond kan omarmen.

Dit vind ik nu nog eens een passend commentaar bij het gedicht. Ik kan hier eigenlijk niets meer aan toevoegen.

Wat een prachtige kritiek Snees. Ik bloei altijd helemaal op wanneer ik een ander zie die zich uitdrukken op een manier die zeer treffend is.
Er is echter een ding dat je moet meenemen in je gedachten over mijn gedicht. In principe is het mij namelijk verre van onmogelijk om een vrouw het hof te maken.
Zoals je misschien van mijn andere gedichten weet houd ik ervan om gedichten een lichte wending te geven. Een wending die het gedicht min of meer autobiografisch doet lijken, maar het totaal niet is. Ook kruip ik weleens in de huid van een veertiger uit de Bijlmer, of van een islamitisch meisje.
Maar goed, over het gedicht. Ik heb zelf gemengde gevoelens over de overdaad aan zeer zichtbare borsten op straat, maar dit gedicht is geschreven vanuit het oogpunt van de hormonen, dat zij juist op hol slaan door al deze décolleté's. Het wrede is dus dat al die prachtige borsten, in hun overduidelijke aanwezigheid, zou willen aanraken, maar helaas, dat is niet mogelijk.
Op die manier raken mijn hormonen - ik kan me overigens goed voorstellen dat ik niet de enige ben - lichtelijk oververhit.
Dat is het wrede van de zomer. Overigens heb ik het idee dat mijn gedicht dat beter aangeeft dan deze post .

[botervleug]

Snees schreef op 09-05-2006 @ 01:02 :
Kunst moet als kunst beschouwd worden, we gaan niet op losse woordjes of rijmvormen turen. Ik denk dat we James_25cm_Bond perfect in de Westerse realistische traditie van de afgelopen decennia kunnen plaatsen. Zijn poëzie is doorspekt met een zweem van ontnuchtering, die de waan van de dag relativeert. In het licht van de maatschappelijke positie die de dichter inneemt moet ook dit werkje bekeken worden. De discussie over de sexy kleding van meisjes is vrij recent en steekt altijd 's zomers de kop op. Bond plaatst zich met zijn onderwerpkeuze binnen de multicultuur van de Randstad. Het noemen van de 'geschenken van God' is ongetwijfeld een spel op het Christelijke wereldbeeld en tegelijkertijd het Islamitische waardenstelsel dat in de grote steden terrein wint.

Aan de andere kant is zijn klassieke scholing duidelijk. De vele stijlfiguren die de dichter hanteert ('Slechts licht verholen, nauwelijks verscholen / Nauwelijks ingepakt') zijn makkelijk herkenbaar en leggen geen Alexandrijnse arrogantie aan de dag. Hebben deze nog wel een plaats in de maatschappelijk-realistische poëzie van tegenwoordig?

Een belangrijk thema in de poëtica van Bond is de onbereikbare liefde. Die kwamen we elders al tegen, hier des te meer: de onmogelijkheid een soortgenote het hof te maken wordt versterkt door de weinige kleren die ze aan heeft.

Al met al zien we een dichter die in de weinige ruimte die de snelle maatschappij hem biedt zoveel mogelijk uit te drukken binnen het referentiekader van zijn lezers. Deze compactheid verhult een diepgang die veel soortgenoten niet meteen in het oog springt. De dichter heeft inhoud en zijn onderwerpen zijn geschikt, maar het is twijfelachtig of de maatschappij James_25cm_Bond kan omarmen.

De schoonheid van de bewoordingen van Snees overtreffen bijkans de aantrekkingskracht van het gedicht.

Daarnaast wil ik opmerken dat, hoewel mijn hormonen er niet van op hol slaan, halfnaakte zomerse meisjes een lust voor het oog zijn, en ik ze veel liever bloot dan winters zie.

Dat is goed om te weten. Ik wist helemaal niet dat jij zulke kanten had...

Misschien leuk als onderwerp van mijn volgende gedicht .

Wow, mijn eerste literatuurkritiek valt in goede aarde. Tijd om De Gids lastig te gaan vallen

Zouden we sowieso als posters op dit forum niet iets inhoudelijker bezig moeten zijn? De meeste kritiek is op losse tekstelementen gericht, of van het type 'doe iets aan je stijl, want {kreupelrijm/te kunstmatig/stijlfiguur X deugt niet}'. In een goede bloemlezing (bv. Komrij) kom je alleen maar inhoudelijk commentaar tegen, dat is toch veel spannender? Als VWO'er, en zeker als hobbydichter, kan je toch wel iets meer over een gedicht zeggen? (En als dichter is het leuker om zo op je werk in te gaan.)

[Reynaert]

Het lijkt me beide belangrijk. Het is alleen zo dat de inhoud hier een beetje in de vergetelheid is geraakt. Ik denk dat dit enerzijds komt doordat er in de regels staat dat gedichten die alleen reacties op de inhoud behoeven het beste op Psychologie geplaatst kunnen worden, en anderzijds doordat er op veel gedichten niet heel erg uitvoerig inhoudelijk gereageerd kan worden. Het zijn vaak toch scholieren-onderwerpen die de revue passeren. Maar goed, ik moedig dit erg aan en het lijkt me leuk als je dit vaker probeert. Waar je wel erg waakzaam voor moet zijn bij literatuurkritiek is dat je geen dingen in de tekst gaat lezen die er niet zijn (of die niet logisch volgen uit de tekst). Bij mijn opleiding is me altijd geleerd om zo dicht mogelijk bij de tekst te blijven, denk dat dit erg belangrijk is. En eigenlijk vind ik dat je bij de kritiek die je hier hebt geplaatst daar al heel ruim mee om bent gegaan.

Natuurlijk, ik weet helemaal niks van kritieken schrijven af.

Dat is gewoon een kwestie van oefenen. Overigens ben ik het met Reynaert eens dat je wel heel ruim met je journalistieke vrijheid omgaat. Beperk je dat het belangrijkste, het verstrekken van feitelijke informatie.

[Sawna]

Wat mooi

Dankjewel Sawna! Hoezo was je wakker om half zes vanochtend?