in de weide vlakte

[sinnerin]

in de weide vlakte

er is geen leegte
er is jouw hoofd die dichter komt
en ik denk: het leek daarnet zo’n wijde vlakte
tussen wat we beiden zeiden (en logen)
ik markeer een plek op mijn arm, die is vanaf nu
van jou
en ik wil je erop wijzen maar ik denk: het lijkt
net zoveel armer
dit is niet het deel dat je wil

er is geen volheid
er is een hemel zonder sterren,
een maan zonder glans. er is gras en ik denk:
stikken. ik lig nu.
verder, dichter. verder, dichter. ook je
ademhalen weet het niet.
dus leg ik mijn hoofd maar terug
in de vertrouwde kom. sta op,
zeg ik.
en tussen ons! weer ruimte
voor later.

[lastig]

Bepaalde stukjes raken me echt, maar hier en daar heb je uitglijers vind ik: die arm-armer metafoor vind ik een beetje flauw. Ook "de vertrouwde kom" kan ik niet goed plaatsen. Waarom een kom? Het eerste wat in mij opkomt is kom als in bebouwde kom, als in tegenovergestelde van de wijde vlakte, maar op de een of andere manier vind ik die kom metafoor een beetje geforceerd ofzo.

Dat stukje van die arm markeren vind ik echt mooi gevonden, komt heel lief over, terwijl tattoos juist ruig zijn. Je bent ook zuinig genoeg met je woorden, waardoor alles krachtiger overkomt. En je einde is pakkend, dus dan kan het sowieso geen slecht gedicht meer zijn. Snap niet waarom hier nog niemand op gereageerd heeft.

[sinnerin]

lastig schreef op 13-07-2006 @ 13:39 :
hier en daar heb je uitglijers vind ik: die arm-armer metafoor vind ik een beetje flauw.

Ja, daar heb je eigenlijk gelijk in Zal ik nog aan werken.

lastig schreef op 13-07-2006 @ 13:39 :
Ook "de vertrouwde kom" kan ik niet goed plaatsen. Waarom een kom?.

Het is enerzijds een woordspeling op 'bebouwde kom', maar anderzijds verwijst het ook naar een schouderkom. De ik-persoon uit het gedicht wil niet meer op de ander liggen; vertrouwt weer op zijn/haar eigen lichaam. Msh beetje vaag, ja...

Bedankt voor je reactie hoor! (en het gaat eigenlijk niet over een tatoeage, maar toch, dat had gekund)

[AskMeAnything]

sinnerin schreef op 06-07-2006 @ 22:25 :
in de weide vlakte

er is geen leegte
er is jouw hoofd die dichter komt
en ik denk: het leek daarnet zo’n wijde vlakte
tussen wat we beiden zeiden (en logen)
ik markeer een plek op mijn arm, die is vanaf nu
van jou
en ik wil je erop wijzen maar ik denk: het lijkt
net zoveel armer
dit is niet het deel dat je wil

er is geen volheid
er is een hemel zonder sterren,
een maan zonder glans. er is gras en ik denk:
stikken. ik lig nu.
verder, dichter. verder, dichter. ook je
ademhalen weet het niet.
dus leg ik mijn hoofd maar terug
in de vertrouwde kom. sta op,
zeg ik.
en tussen ons! weer ruimte
voor later.

Je gedicht doet me wat, al vind ik sommige stukjes wat minder, eigenlijk dezelfde dingen die mijn voorganger ook noemde. 'Armer' en 'de vertrouwde kom' dus.
Maar eigenlijk wil ik niks slechts over je gedicht zeggen, omdat het geheel zo mooi is.

[lastig]

sinnerin schreef op 13-07-2006 @ 19:17 :
Het is enerzijds een woordspeling op 'bebouwde kom', maar anderzijds verwijst het ook naar een schouderkom. De ik-persoon uit het gedicht wil niet meer op de ander liggen; vertrouwt weer op zijn/haar eigen lichaam. Msh beetje vaag, ja...

Bedankt voor je reactie hoor! (en het gaat eigenlijk niet over een tatoeage, maar toch, dat had gekund)

Ok, dat kan, maar dan vind ik schouderkom een beetje vergezocht.

Als het niet over een tatoeage ging, hoe bedoelde je het dan? Gewoon een kaal plekje huid misschien ofzo?