Stilte voor de storm
Ik mis de tijd.
Dat afschuwelijke getik - geluid
dat mijn horloge uitspuwde,
me rillingen bezorgde en luid
de stilte voor de storm in de kamer luwde.
Want momenteel is het enkel de klok die verdergaat,
zo staren wij vol wrok en woedend naar elkaar
het lijkt wel de eeuwige kras op een plaat
waarbij reparatie toch niet langer baat.
De tijd waarin croissants
gegeten werden, op bed met twee geliefden.
Waarin de vrouw murmelde dat ze niemands
meisje was.
Hij ontkende dit tot op de laatste seconde
het tiktakte nog eenmaal, zij sloeg
toe.
De kruimels van die croissants op het laken waren zijn laatste zonde.
|