Ramp in de liefde.

[De Sjaak]

Even wat geschiedenis:

Op de middelbare was al gelijk duidelijk dat ik niet populair was, en ik werd regelmatig gepest. Ik heb ook een gigantische negatieve lading over de middelbare, een ware hel, zo heb ik het ervaren. Hoe dan ook, ik was altijd wel positief verder, en over mijn kansen bij meisjes en ik dacht altijd wel de liefde ooit te vinden. Ik was door het pesten bijzonder verlegen geworden, praten deed ik nooit.

Verliefd ben ik drie keer geweest in mijn leven. In de 4e klas was ik verliefd, maar daar praatte ik nooit mee. Nooit dus wat geworden, hoewel ze me ook niet zag staan, dus het stond niet in de sterren misschien.

Daarna een meisje tijdens zomerwerk. Achteraf dacht ik dat ze met me flirtje, had ik toen niet door, ook al was ik verliefd. Ik was nog steeds heel verlegen, dus nooit uit gevraagd. Niets geworden.
De derde ontmoete ik in de disco, helemaal verliefd na één ontmoeting. We praatte wat, totaal tegen mijn natuur in, want ik had een paar op dus ik was losser. Maar ze had al verkering. Ik geloof het maar, want tja, niet te negatief denken. Twee keer ontmoet zelfs, want ik kwam haar daar nog eens tegen. Niets geworden, nog steeds had ze verkering.

Ik heb wel gezoend enzo, de eerste was op m'n 17e, zo erg is het niet. Alleen het ware allemaal van die sletten waar ik mee zoende. Dus nooit echt eigenlijk.

Ik heb een minderwaardigheidscomplex, zo constateerde ik dat zelf. Ik vind mezelf soms lelijk, heb in het verleden veel gedacht over zelfmoord. Niet als optie trouwens, want ik kwam altijd uit op het feit dat ik veel mensen ermee pijn zou doen. En dat kan ik gewoon niet iemand aandoen. Dus dat is geen probleem, ik zou dat nooit doen. Ik ben van plan om normaal op mijn einde te komen.

Mijn studie, en vriendenkring zijn leuk, maar ik ontmoet weinig vrouwens via beide. Alleen de vriendinnen van mijn goeie vrienden praat ik heel soms mee. Maar eigenlijk ben ik nog steeds zeer verlegen, en zelfs in mijn vriendengroep praat ik niet veel. (Laat staan dat iemand veel tegen mij praat.)

Ik heb een probleem. Ik ben mijn hele leven alleen. En ik weet bij God niet wat ik moet doen om in de datingwereld te komen. Ik ben maagd, en verlegen, met een (denk ik) minderwaardigheidscomplex. Ik heb nog nooit hulp gezocht, en praten doe ik met niemand. Dit is de eerste keer dat ik op wat voor manier dan ook erover praat. Hoe kom ik in contact me vrouwen? Ik doe niet aan datingsites of iets dergelijks. Ik haat dat. Ik weiger dat.

Kortom, ik ben een ramp in de liefde, en als er in mijn sociale omgeving alles zo blijft, dan blijf ik alleen. Ik voel me knap kansloos nu ik zo mijn post teruglees... Ik weet ook niet wat ik verwacht te berijken hier. Het lucht wat op denk ik.

Voornamelijk is het probleem dus dat ik totaal niet in de juiste sociale kringen begeef om leuke vrouwen te ontmoeten. En omdat ik geen liefdesleven heb gehad, heb ik daardoor een negatief zelfbeeld gekregen.

Ik ratel een beetje, sorry daarvoor.

Als het enkel is om op te luchten mag het in het Lucht-Je-Hart-topic, dat is daar speciaal voor, als je een bepaalde vraag hebt, dan mag je je topic heropenen op Liefde & Relatie.

En om toch ook nog even inhoudelijk wat te zeggen: ik denk dat je het beste eerst hulp kunt zoeken voor je problemen, want dat is meer een probleem dan geen vriendin hebben (dat laatste is voor jou misschien wel een probleem, maar het wordt toch ook veroorzaakt door het eerste, wie weet hoe dat al veranderd wanneer je problemen kleiner zijn).