uiteenzetting Nederlands

ik moet morgen een uiteenzetting inleveren (ja ik weet het, lekker op tijd ) maar nu had een meisje commentaar gegeven en die vond dat er teveel mening in zat. Op een of andere manier kan ik niet echt een mening vinden. Iemand zin om even te lezen en iig te kijken naar meningen en het liefst ook andere commentaar? Het is een uiteenzetting voor hp/de tijd, dus achtergrond info is interessant.

Wij blijven altijd dezelfde
Door Sifra Knol

Een roman, niet van vooruitgang, maar van beweging. Er zijn geen rampzalige gebeurtenissen, maar toch blijven de 317 pagina’s boeiend. Daarbij zitten er veel beeldspraken in. Dit gaat natuurlijk over Joe Speedboot van Tommy Wieringa.


Na 220 dagen in coma te hebben gelegen, wordt Fransje Hermans weer wakker. Als Fransje uit zijn coma komt, werkt alleen nog 1 arm. Fransje is meteen gefascineerd door de nieuwkomer Joe. Samen met Engel, Christof en Joe wordt hij een hechte vriendengroep. Christof en Fransje worden verliefd op Picolien Jane, ook wel PJ. Maar Joe wordt degene die PJ krijgt. Als Joe dan meedoet aan de Parijs-Dakar, gaat PJ vreemd met Fransje; er is ook een boek over haar geschreven waarin ze “Hoer van de Eeuw” wordt genoemd. Uiteindelijk trouwt ze met Christof, en als hij op zakenreis is, slaapt ze met Fransje. Joe is dan verdwenen, na een genadeloze klap op de bruiloft van Christof en PJ. Namelijk het hemelsblauwe vliegtuig die Christof, Joe en Engel hebben gebouwd met een banier erachter: “Hoer van de Eeuw”.

De mensen uit Lomark zijn saai en vastgeroest in hun gewoonten en hun normen. Ook zijn er “de Alles-Wordt-Minder-Mannen” (p.21). Fransje is naar zijn idee een buitenstaander, net zoals Joe en PJ. Hij moet aan het eind van het boek constateren dat hij bij de “Alles-Wordt-Minder-Mannen” is gaan horen. Fransje is de ik-persoon en de hoofdpersoon. Hij maakt een ontwikkeling door, van jongen naar “De Alles-Wordt-Minder-Mannen”.
Joe speedboot is de “Mogelijkheden-Man” (p. 168). Al zijn ideeën leiden bijna vanzelfsprekend tot uitvoering. Volgens hem bestaat er geen vooruitgang, alleen maar beweging. Eigenlijk heet hij Achiel Stephaan Ratzinger, maar die naam was “een naam als een klompvoet” (p. 25) dus nam hij de naam Joe Speedboot aan, flitsend en cool. Fransje beschrijft hem als: “Hij was niet zozeer een buitengewone jongen, hij was een kracht die vrijkwam.” (p. 69). Hij is ook de hoofdpersoon, en hij maakt ook een ontwikkeling door. In het begin is hij de verlosser, maar aan het einde heeft hij daarin gefaald.

Leidmotieven zijn er veel in dit boek. Één van die leidmotieven is “De haan van Lomark” die staat voor de laffe burgerlijkheid. Alles in Lomark draait om die haan. Hij moet vijandelijk volk hebben weggejaagd (“Ut was de hoan die kroanig blef”. p. 16).
Er is ook een “muizenstad” op een kermis. Die staat symbool voor Lomark. “Dat meurende nest waarin we tot elkaar waren veroordeeld” (p. 176).

Tommy Wieringa is geboren in 1967 in Goor. Na de middelbare gaat hij naar de School voor Journalistiek. Hij is mede-oprichter van Vrijstaat Austerlitz. Daarnaast heeft hij nog geholpen bij een band, Donskoy, waarbij hij experimenteerde met poëzie en muziek. Zijn eerste boeken zijn niet zo’n succes, en daarom stapt hij over naar een andere uitgeverij (De Bezige Bij). In 2002 komt “Alles over Tristan” uit, wat zijn eerste echte (kleine) succes is. Daarna, in 2005, wordt Joe Speedboot uitgegeven. Hierdoor wordt hij echt bekend.
Pieter Steinz is de eerste recensent die over dit boek een recensie schrijft (NRC Handelsblad , 28 januari 2005): “Een wervelend geschreven ontwikkelingsroman... Op bijna iedere bladzijde is wel een mooie zin of humoristische zinswending te vinden. Joe Speedboot komt de Nederlandse literatuur binnenzeilen met geweld en zwier.”
Tommy Wieringa zegt in een interview: “Toen ik rond mijn tiende de Vrije School in Zutphen bezocht, werd me verteld over een klasgenoot die er niet was. Hij lag in coma als gevolg van een zwaar ongeluk. (...) Hij kwam er bovenop en een jaar later verscheen hij weer op school. Gekluisterd aan een rolstoel en nauwelijks verstaanbaar. Vijfentwintig jaar later sprong ik op een ochtend uit bed, toen ik in een flits begreep dat hij de niet-sprekende en nauwelijks bewegende jongen, de gedroomde verteller voor een roman was.” (Uit: Spits, 28 januari 2005). Verder zegt hij over dit boek: “een vitale noodlotsroman (...) Boordevol avontuurlijkheid, vol drang naar vooruitgang. (...) Joe Speedboot wordt door zijn omgeving aangewezen als verlosser, maar dat is natuurlijk een veel te zwaar kruis om te dragen” (Noordhollands Dagblad , 4 februari 2005).
En over de ruimte zegt hij: “Lomark is een archetypisch dorp met de bekrompenheid, de saamhorigheid en de publieke geheimen die daarbij horen. Je vindt Lomark onder andere op de Veluwe, op de Utrechtse Heuvelrug en stroomopwaarts langs de Rijn. In al die dorpen groeien jonge mensen op met verlangens die groter zijn dan hun afkomst, vol woede over de kleingeestige hypocrisie van hun nest.”(Uit: Spits, 28 januari 2005)
Joe Speedboot wordt bekroond met de eerste Magazijn La Vie, de eerste Rose prijs en met de F. Bordewijkprijs. Daarnaast ontving Wieringa voor één zin uit het boek de Tzum-prijs (met de zin: “De knalpijpen glansden als bazuinen, de wereld leek te verschroeien in allesverzengend lawaai wanneer de jongens het gaspedaal intrapten met de koppeling in, alleen om te laten weten dat ze bestonden, zodat níemand daaraan zou twijfelen, want wat niet weerkaatst, bestaat niet.”).


Dit is dus een knap staaltje werk van Tommy Wieringa. Een boek, dat ondanks 317 bladzijden niet verveeld. Een tragisch verhaal op een leuke manier gebracht door alle beeldspraken. Hier nog even een citaat van Fransje, hoe hij Joe’s invloed aan het eind van de roman verwoord: “De hoop die Joe's komst eens veroorzaakte is gedoofd, wij zijn weer wat we waren en altijd zullen zijn. Joe is een verlosser zonder belofte; hij heeft geen vooruitgang gebracht, alleen beweging.” (p. 292).


Hopelijk snel informatie!!!

[Al Murphy]

Ik heb alleen maar je laatste alinea gelezen.

"Dit is dus een knap staaltje werk van Tommy Wieringa."...
-> De manier waarop jij je alinea begint klopt niet. Dit is het vervolg van een vorig gegeven.
-> Dit noem ik ook een mening.
-> Verder in deze alinea zag ik al onmiddellijk 2 werkwoordsfouten. Kijk je tekst daar nog maar eens op na, anders ben je sowieso gebuisd. Mening of niet.

Inderdaad, fouten in werkwoordsvormen zijn dodelijk voor elke tekst.