ik gooi het er maar even uit.

[suzielama]

ja, waar begin je...

Ik ben een meid van 16 met een contactstoornis in het autitisch spectrum. Gelukkig is het niet enrstig, en functioneer ik nog 89%, maar wel genoeg om een vrees voor intimiteiten te veroorzaken. Van mezelf ben ik heel afstandelijk, op mezelf, gesloten en dominant. Nu ga ik al een tijd om met een vriend, ik vind hem heel leuk, maar ik .. ja... weet eigenlijk niet. Ik ben gewoon enorm onzeker over mezelf, ik vind mezelf er niet uitzien, ben bang dat ik niet aan de eisen van een ander kan voldoen. elke keer drijf ik mezelf tot het uiterste om maar te kunnen voldoen aan de verwachtingen. En ik kan je zeggen met een contactstoornis is het net bergen verplaatsen.
Ik wil heel graag intimiteiten ervaren, maar ik heb een vrees ervoor, ik ben bang dat ik alles kapot maak, dat ik er alleen maar pijn aan ga hebben en dat ik niet aan de verwachting kan voldoen. Hierdoor zijn al veel vrienden en vriendjes op afgeknapt. Wat zou ik hieraan kunnen doen? (als er al iets aan te doen valt, ik denk dat ik me hele leven een hopeloos geval zal blijven )

[Mono-racer]

In ieder geval een heleboel zelfvertrouwen zien (terug) te krijgen! Je zegt dat je weet waardoor het komt, dat is al heel belangrijk, dan weet je waar het aan ligt. Probeer nu juist dat punt waar het volgens jou misgaat, te 'overwinnen'.

Hoezo zou je niet aan de 'verwachtingen' kunnen voldoen? Waarom zou je überhaupt aan die verwachtingen móeten voldoen?

Je hoeft echt niet perfect te zijn hoor!

[axel123]

precies, een goed zelfbeeld begint logisch met zelfvertrouwen. ik begrijp je angst ervoor maar je hoeft niet persee bang te zijn. Als je het mijvraagt begint een goed zelfvertrouwen met dingen doen die je leuk vindt en je gerespecteerd voelt in de samenleving. je gaat om met een leuke vriend, is dat niet al een leuke stimulatie tot zelfvertrouwen ? doe wat je leuk vindt, leef je hobby's na en vrees niet te veel van je angst. Na een tijdje weet je er vast mee om te gaan en is die angst op ze'n minst verminderd of weg.

sterkte!!

[M'ne]

suzielama schreef op 26-10-2006 @ 21:46 :
(als er al iets aan te doen valt, ik denk dat ik me hele leven een hopeloos geval zal blijven )

Nee!!! Minder angst ervaren. Buit hetgeen uit waar je goed in bent.

[Magican]

Even heel serieus he, hoe weet men dat je voor 89% functioneert? Bij mensen waarvan ze zeggen dat diegene lichamelijk maar voor zoveel procent functioneert denk ik dat al, maar geestelijk lijkt dat me helemaal niet (goed) na te trekken, zeker niet met zo'n getal als 89 (dat betekent dat het is berekend, anders hadden ze wel een rond getal genomen, 90).

[dwight88]

eerlijkheid loont.

Als deze jongen voor jou werkelijk de ware is, of althans iemand die met jou ook echt verder wil, zal hij je accepteren zoals je bent en jou willen geven wat je nodig hebt. In dit geval dus vertrouwen .

Ik ken een vrouw die Asperger heeft en al jaren gelukkig getrouwd is. Je treft allicht iemand die je goed begrijpt en er goed mee om kan gaan. Daarnaast denk ik dat je onderschat hoe leuk je bent. Contact maken kan voor jou wel moeilijk zijn, maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt, en ook niet dat mensen geen moeite ervoor zouden willen doen. Als iemand in je geïnteresseerd is, jaag je 'm heus niet zo snel weg - helemaal als je uitlegt waar je 'last' van hebt.

[suzielama]

dank jullie wel voor de reacties, ik voel me een stuk beter. Ik heb het ook aan mijn vrienden enzo uitgelegd, en tot mijn verbazing werd er gewoon positief op gereageerd. Er was er maar een die meteen zat van: jij bent echt fokking gestoord, en de rest was echt van: kan jij toch niets aan doen?

Dank jullie wel voor de reacties