Denk je eens in (voorlopige titel)

‘Wat zit er in je hoofd dan?’
Honderdduizend kilo gedachtes
misschien wel meer.
En wacht es, ook
herinneringen aan net nog,
aan toen en aan die keer.
Nutteloze zorgen
over overovermorgen,
daarna en nog veel verder.
Wat goede ideeën,
al zijn die in de minderheid.
Een beetje schuldgevoel,
waarschijnlijk mijn geweten
hier en daar wat spijt.
Dag en nacht, dromen,
Verlangens naar ooit en ergens,
angst voor soms en nergens.
Maar vooral, een onsamenhangend geheel van
gedachtes, onmogelijk veel,
zoals: ‘Wat zit er in jóuw hoofd, dan?’

--------
Met het einde ben ik niet tevreden. Tips en kritiek zeer welkom.

[Gedoemd]

Voorlopig weet ik er nog niet veel over te zeggen kwa kritiek of tips. Wel heb ik complimenten, het totale gedicht (kijkend naar inhoud) is zéér sterk. Ik vindt júist het einde sterk!

omdat?

bedankt voor je reactie iig. Nog iemand?

Ik vind het fijn lezen. Het is een lekker luchtig gedicht.

Dag en nacht, dromen,
Verlangens naar ooit en ergens,
angst voor soms en nergens.

Dit leest zo fijn!
Ik vind het einde ook juist goed zo! Je gaat namelijk alsware weer terug naar het begin. Eerst terug naar de gedachtes en vervolgens, nadat je uitgebreid hebt geantwoord op de vraag: 'Wat zit er in je hoofd dan?' vraag je hetzelfde terug. Het lijkt of je om een bevestiging vraagt of iedereen zo veel in een hoofd heeft.

oké ik weet niet of je dit snapt, het staat er namelijk nogal krom volgens mij. Maar ik zou het einde dus gewoon zo houden!

Leuk gedicht!

Ja, ik snap je prima. Bedankt voor je complimenten. Zelf stoorde ik met name aan de zinsbouw van het einde, maar misschien is dat ook wel niet nodig dan.

[Orpheus]

Ik vind de 'es' in plaats van 'eens' storend. Al weet ik dat het bij jou opzet is, geen slordigheid; maar toch.

Voorts ben ik voorstander van strofen, maar in dit gedicht is dat de facto niet eens nodig.

Oftewel; hulde.