23-08-2006, 21:14
|
|
|
Sinds drie maanden moet ik haar missen. Onze relatie liep stuk tijdens het verbouwen van het huisje waar we voor het eerst samen zouden gaan wonen door te veel invloed van haar ouders. Na een maand uit elkaar te zijn geweest wilden we het nogmaals proberen maar het ging weer mis.
Nu drie maanden later kan ik nog steeds niet aan het idee wennen. Elke ochtend word ik wakker denkend aan haar, vaak met tranen in m'n ogen en op dezelfde manier ga ik 's avonds slapen. Omdat ik haar nog steeds gigantisch mis, heb ik haar van de week een berichtje gestuurd of we gewoon als vrienden wat konden afspreken, omdat we samen hadden gezworen altijd vrienden te blijven, no matter what... Vanmorgen kreeg ik eindelijk antwoord, 48 uur moeten wachten maar dolgelukkig opende ik het berichtje... wat bleek: vanaf haar telefoon gestuurd maar door haar nieuwe vriend die haar verbood nog enig contact met mij te onderhouden. *Bam*: zo voelt de voorkant van een bus dus... Hoe voel je je dan? Verdrietig? Woedend? Verslagen? I don't know maar het idee dat er een nieuwe man in haar leven is, in het huisje dat ik grotendeels verbouwd heb, in de keuken die ik geplaatst heb... ons huisje? Waar we ooit dachten dolgelukkig te worden. Natuurlijk gun ik het haar en wil niets liever dan haar gelukkig zien maar toch... ik had mezelf graag in zijn positie gezien. Nu eindelijk thuis na een dag van 13 uur werken (overwerken is de beste manier om alles te vergeten) begin ik weer hetzelfde te voelen als de dag dat het stuk liep. Hoe vergeet je je eerste echte liefde? Ik weet het niet maar het voelt al 3 maanden of alle zonneschijn in m'n leven zich achter een eindeloze wolk heeft verstopt. Lezen, uitgaan... niets vult het gat in m'n leven, althans, nog niet. Ik hoop dat er snel weer zo'n engeltje m'n pad kruist en dat ik nogmaals hetzelfde pad kan bewandelen en me ooit weer gelukkig zal voelen... is dat nog mogelijk? Sorry voor het lange verhaal maar een verhaal als dit delen met anderen lucht ontzettend op... Laatst gewijzigd op 23-08-2006 om 21:21. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
23-08-2006, 21:33
|
||
|
Citaat:
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
|
|
23-08-2006, 21:37
|
|
|
pfoe, ik wordt een beetje stil bij het lezen van je verhaal...
 Dat je op die manier moet horen dat ze een nieuwe vriend heeft doet denk ik nog eens extra pijn.. Heel veel sterkte komende tijd!
|
|
23-08-2006, 21:39
|
|
Verwijderd
|
Troost je met het feit dat zij nog slechter af is (lees: met een vriendje die haar onder de duim houdt en haar zelfs zegt wie ze wel en niet mag zien.)
|
|
23-08-2006, 21:50
|
|
|
Het gaat (veel) tijd kosten, maar je komt er overheen, heus
 Heel veel sterkte!
|
|
23-08-2006, 22:57
|
|
|
|
mij heeft het 6 maand geduurd om over mijn eerste echte serieuze liefde te raken (oh, en wat een toeval, mijn ouders hadden ook iets te maken met de breuk)
tjash, de eerste maand was het elke dag wenen, 's avonds, in mijn bed, tegen de derde maand was het al beter, nu en dan eens, op een moment dat ik me zwaar klote voelde in tranen uitbarsten... en dan stilletjes aan weer andere jongens kunnen zien, van hij is wel leuk, of hij is wel knap... stilletjes aan beginnen te merken dat er nog andere zijn... sterkte!
__________________
El corazón tiene razón que el razón no tiene
|
|
23-08-2006, 23:02
|
|
|
Auw, dat doet inderdaad heel erg pijn.
 Het duurde bij mij ook echt maanden voordat ik weer een beetje normaal kon functioneren, ik was ook helemaal kapot. Je denkt dat het nooit beter word, maar echt waar, dat word 't wel. Je zal haar nooit vergeten, maar op een gegeven moment zal je haar niet meer missen en kan je verder. En hoe moeilijk het ook is: probeer contact te vermijden! Het werd mij ook verteld en ik geloofde het eerst niet, maar uiteindelijk heeft het echt geholpen. En dan zie je ineens dat er heel veel meisjes bestaan die net zo leuk of zelfs nog veel leuker zijn. Echt waar jongen, het komt allemaal wel goed. *knuffel*
__________________
Stephen enjoys cooking his godchildren and leaving out commas.
|
|
23-08-2006, 23:07
|
|
|
Wow, ik werd hier ook wel even stil van.. Uit het feit dat jullie een huisje aan het verbouwen waren om samen in oud te worden, haal ik dat je het helemaal niet hebt aan kunnen zien komen dat het uit zou gaan. Je bent op en top verliefd en dan opeens is het voorbij
En ik snap ook wel dat je haar graag gelukkig ziet, maar hij woont nu wel in jullie huis   Heel veel sterkte in ieder geval 
__________________
♥ - I miss all the places we never went. -
heddegijdagezeetgehadmindedawerklukwoarhoedoedegijdahoedoedegijdahoeheddegijdagedoan
|
|
24-08-2006, 06:11
|
|
|
|
ik had het inderdaad niet aan zien komen. ik dacht nog een paar weekjes te klussen om daarna voor altijd en eeuwig samen op te staan.
Verder denk ik dat het ook zo moeilijk voor me is omdat haar ouders de oorzaak zijn. Ze hebben me nooit gemogen, maar moet je dan net zo lang stoken en beinvloeden tot je iets, waarmee je dochter gelukkig was, kapot maakt. En ik weet het, op een dag zal ik me beter voelen maar please laat dat snel zijn... Voel me leeg...
|
|
24-08-2006, 08:23
|
|
Verwijderd
|
Die bitch had het allang zo gepland. face it, ze heeft je gebruikt.
|
|
24-08-2006, 08:57
|
|
Verwijderd
|
haar vriend die iets verbied??
lekker type dan, ik moest mijn vriendin eens iets verbieden... 
|
|
24-08-2006, 09:09
|
|
|
Als je weet waarom het mis is gegaan, kun je het misschien beter accepteren
Weet je dat eigenlijk wel?Zo ja, geef het een plaatsje. Zoek veel afleiding. Laat het contact met je ex een hele tijd rusten totdat je er weer overheen bent. Zo nee, probeer nog een keer met haar in gesprek te gaan om te weten waar het mis is gegaan.
__________________
<):o)
|
|
24-08-2006, 09:39
|
||
|
Citaat:
Zij heeft het ook niet bepaald getroffen en is waarschijnlijk te snel in een nieuwe relatie gestapt, iets wat jij niet gedaan hebt. En je komt er uiteindelijk wel overheen, maar dat zal tijd kosten. Hoveel is moeilijk te zeggen, maar probeer toch zo veel mogelijk afleiding te zoeken.
__________________
Als je geen doel hebt, kan je ook de weg niet kwijt zijn.
A wise man once told me: There are many endings, but the right one is the one you choose.
|
|
|
24-08-2006, 10:18
|
|
Verwijderd
|
Oh wat een rot situatie.. Hoe lang heeft jullie relatie geduurd?
Misschien is het een goed idee om na je werk afleiding te zoeken ipv in je werk. Zoek vrienden op, ga aan je lang uitgestelde plannen werken (je weet wel, van die dingen die je al jaren wil doen, maar waar je nooit de tijd voor hebt genomen) en probeer voor je te kijken en niet achter je. Je moet proberen jezelf gelukkig te maken Ik weet dat het moeilijker is dan gezegd, ik deed over een relatie van een jaar al zeker 4 maanden om over hem heen te komen. Maar het is natuurlijk wel het proberen waard Sterkte
|
|
24-08-2006, 10:26
|
|
|
Wat een verhaal, ik kan begrijpen hoeveel pijn je moet voelen. Ik heb zelf ook zeker een half jaar verdriet gehad om mijn eerste echte liefde, daar heb ik bijna 2 jaar een relatie mee gehad. Ik dacht ook echt dat ik elke ochtend en avond me zo rottig zou voelen, en dat de pijn nooit meer weg zou gaan.
Maar opeens merk je dat je het een plekje kunt geven, dat je het kunt accepteren, ook al is het nog steeds moeilijk. Leef van dag tot dag - geniet van kleine dingetjes. Zij verdient iemand als jou niet, en jij komt dadelijk iemand tegen die er wel voor je is en je niet zomaar in de steek laat. Tot dan, heel veel sterkte .
|
|
24-08-2006, 11:44
|
|
|
|
De relatie heeft drie jaar geduurd en liep ook nog eens stuk voor de eerste keer op mn verjaardag toen mn toenmalige schoonouders weer eens mn toekomst wilden bepalen... De maand erna ben ik nog zo stom geweest om de keuken en meubels te kopen, ik had gehoopt dat alles nog goed zou komen...
Gelukkig heb ik mn meubels nog ergens anders af kunnen laten leveren, maar voor de rest heb ik niets terug gezien. En weet je; toch verwijt ik haar niets... misschien stom want ik voel me wel gebruikt, maar alles komt door haar ouders... dat probeer althans te geloven. En wat toekomstplannen betreft: mn doel was huisje bewonen, verbouwen en gelukkig worden. Tot ik me weer gelukkig voel blijf ik werken zoveel ik kan... zo vergeet je alles... ik tenminste
|
|
24-08-2006, 11:44
|
|
|
TS, ik hoop dat je ex die gozer snel dumpt en weer met jou om wil gaan. Dit doet meer pijn! Als je elke dag met haar ongaat, slijt het eerder denk ik. Dan kan je beter aan het idee wennen!
__________________
I'm not sure if you meant what you said, but that's ok, cause it stil sounded good when you said it anyway...
|
|
24-08-2006, 13:18
|
|
|
Jeetje, dat is echt zo balen.. Ik hoop dat je er na een tijdje beter mee kan leren leven, en dat je een ander superlief meisje tegenkomt. Sterkte!
__________________
Hard to say what caught my attention..
|
|
24-08-2006, 13:28
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
24-08-2006, 16:34
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
24-08-2006, 17:00
|
|
|
Wat vervelend voor je! Het heeft gewoon tijd nodig. Misschien helpt het om alle dingen van haar telefoonnummer smsjes, etc te verwijderen.
Sterkte!
__________________
Laat de honden maar blaffen de karavaan trekt verder
|
|
24-08-2006, 17:11
|
|
|
Het cliché luidt: tijd heelt alle wonden. En da's een waarheid als een koe. Als je ex-vriendin het nu al aankan om met een nieuwe vriend in jullie huis te gaan wonen en nog het contact kan verbreken ook omdat haar sullig vriendje dat wilt, dan ben je echt beter af zonder! Ze laat zich op haar kop zitten door haar ouders én nieuwe vriend, zo iemand is jou niet waard hoor.
Probeer afleiding te zoeken, maar loop ook niet weg van je gevoelens. Het is hard, en zo hoort het ook te zijn als het naar jouw gevoel echt was. Voel wat je voel maar weet dat er licht aan het einde van de tunnel is. Nu nog niet, maar dat komt echt nog wel, en je neemt daar net zoveel tijd voor dan nodig. Ik ben ook 2 jaar vrijgezel nu, waarvan een heeeeel dik jaar bewust was. Mijn ex heeft ondertussen al verschillende relaties gehad, en hoe fijn hij het soms had, hij hoopt soms nog steeds dat het goed komt tussen en blijft volhouden dat ik het meisje voor hem ben... Da's foute boel he. Dus neem je tijd, zolang het nodig is, en op een dag sta je op en schijnt de zon weer (en ga je gefrustreerd geraken omdat je vrijgezel bent, maar da's een ander verhaal  )
|
|
24-08-2006, 17:47
|
|
Verwijderd
|
Ik vraag me nou eigenlijk wel af waarom die ouders als schuldige worden gezien? Oké, ze stoken in jullie relatie (hoe, eigenlijk?), maar uiteindelijk is het wel je vriendin die het uitmaakt, toch? Wat voor reden had zij om het uit te maken, behalve dan dat haar ouders tegen jullie relatie waren?
|
|
24-08-2006, 18:35
|
|
|
|
Waarom haar ouders schuldig? Door de mate van beinvloeding. Ja, de fout ligt ook bij haar maar als continu twee mensen je beinvloeden dan word je op een gegeven moment gehersenspoeld.
|
|
24-08-2006, 20:46
|
||
|
|
Citaat:
Maar toch was ze niet perfect. Ze heeft het wel laten gebeuren, en heeft notabene binnen no time nu al een andere gast waar ze zelfs mee samenwoont?! ps. bij mij nu 1 dag over
__________________
I love dr Phil :D
|
|
| Advertentie |
|
|
|
24-08-2006, 20:54
|
||
|
|
Citaat:
...En inderdaad ze was niet perfect en ze heeft het zelf laten gebeuren maar toch was ze naar mijn mening maar 10% van de reden dat alles voorbij is... de rest was haar familie... Verder zijn er nog meer dingen die het moeilijk maken zoals dat het met z'n twee wel goed te doen is om op jezelf te gaan maar in je eentje is dat, voor mij tenminste, nu nog niet haalbaar... alles heb ik al: meubels, apparatuur, servies etc etc behalve een plekje voor mezelf of zoals ik had gehoopt een plekje voor onszelf...
|
|
|
24-08-2006, 21:19
|
||
|
|
Citaat:
Degene waarmee je bijna 3 jaar lang alles gedeeld heb volledig verliezen, zowel als vriendin als maatje, dat doet pijn. Hoe dan ook: toch denk ik nog altijd met vreugde terug aan te tijd (tot de tijd dat we plannen van samenwonen kregen)... En de gewoonten: samen opstaan, iemand om je hart bij te luchten, iemand die je troost en je aan het lachen maakt, vrijen, intimiteit... al met al is het een groot gemis. Ik voel me als ik mezelf hoor praten net zo'n wanhopig figuur dat niet alleen kan zijn
Laatst gewijzigd op 24-08-2006 om 21:22.
|
|
|
24-08-2006, 21:30
|
|
|
|
Ja ik denk dat je gelijk hebt... het wordt gewoon tijd dat ik een nieuw engeltje tegen het lijf loop ook al moet ik daar nog niet aan denken...
|
|
24-08-2006, 21:45
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Laatst gewijzigd op 25-08-2006 om 09:06.
|
|
|
24-08-2006, 22:02
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik doe ff mee. Mijn naam is benfatto, en ik had tot voor kort wat met A.*snif* jullie: "welkom benfatto" moet zeggen dat ik het slecht trek en blij ben wanneer ik kan werken, alhoewel ik op werk zelf weer wordt afgeleid door frustrerende gedachten. maargoed, voor een deel ook een andere situatie wat betreft de aard van de situatie. maar: "Ik voel me als ik mezelf hoor praten net zo'n wanhopig figuur dat niet alleen kan zijn " heel herkenbaar. mijn grootste frustratie is wel dat ik last heb van het feit dat het uit is, niet zo zeer van dat het uit is. Echt zo van: dikke schijt, de wereld vergaat toch niet, maar ondertussen voelt het echt kut en verlamt het mij. Daar wordt ik pas pissig van. mja, ik heb niet echt het recept. Denk dat ik zelf maar een scharrel ga versieren, flink wat lol mee maken en veel alleen ga zijn (plan om twee dagen te gaan kamperen zonder ook maar enig contact te hebben met de buitenwereld.)
|
|
|
24-08-2006, 22:06
|
|
|
|
Afzondering werkt voor mij ook, totdat ik weer een roman lees oid... dan rollen de tranen weer over m'n wangen en heb ik het gevoel dat ik weer terug bij af ben...
En mezelf van dat soort dingen afhouden lukt niet, hoe stom het ook klintk Leuk opgemaakte post overigens en ook aan jou veel sterkte toegewenst
|
|
24-08-2006, 22:44
|
|
|
|
Jeetje wat een rot situatie. En wat een rot manier om te horen te krijgen dat zij een nieuwe vriend heeft. *knuf*
Ik kom over het algemeen redelijk gemakkelijk over relaties heen, door de mensen die ik om me heen heb. Leuke dingen doen, dingen ondernemen, praten, lekker uitgaan en voor je het weet staat er weer een nieuwkomer voor je neus. Zorg gewoon dat je wat afleiding hebt, dat helpt vaak nog het beste. Misschien kan je haar gewoon eens bellen, in de hoop dat haar vriend er op dat moment niet naast zit? Dan kun je in iedergeval je vragen kwijt. Overigens denk ik (hoe lullig het misschien ook klinkt) dat je niets mist aan een persoon die zich op een dergelijke manier door haar ouders laat beďnvloeden. En haar nieuwe vriend toe staat jou te sms-en om je op deze wijze te laten weten dat zij een nieuwe relatie heeft... Sterkte in iedergeval!
__________________
<3 Everyday I love you more....
|
|
24-08-2006, 22:51
|
|
|
|
Heb haar al gebeld en ze zei me dat ze hem respecteerde en daarvoor het contact met mij volledig wou opgeven... Ze was me toch al grotendeels vergeten...
*snif*
|
|
24-08-2006, 22:53
|
|
|
|
Ik heb mijn eerdere posts verwijderd.
Als mensen hun quotes willen aanpassen, graag  Het is niet dat ik er niet achtersta, maar ik zou van hem ook niet graag zoiets koelbloedigs lezen. Ik denk er zo rationeel over. Dat maakt me bang. Misschien omdat ik er stiekem nog vertrouwen in heb dat het goedkomt. Ben bang dat de klap nog komt.. en dat ik hier dus dan heel anders over denk
__________________
I love dr Phil :D
Laatst gewijzigd op 24-08-2006 om 23:18.
|
|
24-08-2006, 23:19
|
||
|
|
Citaat:
Wees blij dat je die domme muts kwijt bent zeg!
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
|
|
24-08-2006, 23:19
|
||
|
|
Citaat:
 dat liegt ze vast vergeten doe je iemand niet zomaar niet als je 3 jaar lief en leed en het bed hebt gedeeld
__________________
I love dr Phil :D
|
|
|
24-08-2006, 23:23
|
|
|
|
Ik hoop dat je gelijk hebt... maar hoe dan ook ik weet dat het voorbij is en dat ik verder moet, zonder haar... en misschien moet ik me er bij neerleggen dat ik haar nooit meer zal spreken maar het blijft moeilijk
Laatst gewijzigd op 24-08-2006 om 23:25.
|
|
25-08-2006, 07:49
|
||
|
|
Citaat:
 Haar nieuwe lover moet respect hebben voor JOU en haar vertrouwen ipv zelf 'respect' af te dwingen door zijn grootste concurrent (zo wordt dé ex algauw gezien) uit te schakelen. Je had je eigenlijk heel kwaad moeten maken
|
|
|
25-08-2006, 09:04
|
||
|
|
Citaat:
Als ik jou was geweest was ik heel kwaad geworden om een dergelijke reactie, kinderachtig gedoe.
__________________
<3 Everyday I love you more....
|
|
|
25-08-2006, 10:31
|
|
Verwijderd
|
Ja dat kan dus wel, maar heb je er al eens aan gedacht dat dat langer dan drie maanden kan duren? Verder helpt het ook als je alle contact verbreekt en zorgt dat je nooit in contact komt met iets dat links heeft naar haar.
|
|
25-08-2006, 10:46
|
||
|
Citaat:
Vraag me af hoe erg zij bij haar vriend onder de plak zit om dit tegen jou te zeggen terwijl ze 3 jaar lief en leed met je heeft gedeeld. Ik kan me voorstellen hoe kut je je voelt na zulke dingen, heel veel sterkte!
__________________
de rest is geschiedenis
|
|
|
25-08-2006, 13:16
|
|
|
|
sterkte man
..het feit dat haar nieuwe vriend haar dingen verbiedt, vind ik erg zorgelijk
__________________
This is all I need to feel alive <3
|
|
25-08-2006, 13:57
|
|
|
Het is vreselijk om je grote liefde te laten gaan... Het heeft bij mij een krap jaartje geduurd, maar telkens als ik hem weer zie begint het weer te kriebelen. Ondanks dat leer je het te accepteren.
Ik wens je heel veel sterkte en geef je de wijze woorden van mijn oma mee: De jouwe is allang geboren!
__________________
Love the Hate in everybody *scouting is (Y)*
|
|
25-08-2006, 14:01
|
|
|
Of heeft ondertussen een ongeluk gehad.
|
|
25-08-2006, 16:22
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
25-08-2006, 16:43
|
|
|
Ik bedoel dit niet kwetsend want weet maar al te goed hoeveel pijn liefdesverdriet kan doen, maar: Hebben haar ouders ook die nieuwe vriend voor haar uitgezocht? Ik denk dat het zolang je haar rol in het verhaal niet onderkent, het moeilijker is er vrede mee te krijgen.
Sterkte in ieder geval , misschien moet je ook een tijdje naar Finland komen, dat schijnt bij mij te helpen .
__________________
All that is solid melts into air.
|
|
25-08-2006, 16:48
|
||
|
|
Citaat:
Maar ik moet zeggen dat ik van jullie leer: ik ga vanavond naar een maatje toe... eindelijk eens uit huis; misschien helpt het.
|
|
|
25-08-2006, 18:08
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
|
|
25-08-2006, 18:09
|
|
|
|
You can't start a fire sitting 'round crying over a broken heart. Dus ja, je moet naar buiten en niet thuis zitten. It's no good.
Los daarvan. Wat een vangst zeg. Ze respecteert haar nieuwe vriend nu al zo dat ze contact met jou verbreekt alsof ze met haar vinger knipt. Die gast heeft een extreem controlerend karakter of zij heeft een naar karakter. Wat je niet moet doen is je toemalige schoonouders de schuld geven van deze tragedie. Je zegt dat het maar voor 10% aan haar ligt, maar ik denk juist dat het maar voor 10% aan die familie ligt. Jij bent degene die ervoor heeft gezorgt dat ze je niet meer geweldig vind, en dat is niet iets wat je die familie kan aanrekenen tenzij ze een ziekelijke indoctrinatiecampagne hebben opgezet. Dit is echter niet het geval want je bent drie jaar haar vriend geweest. Denk even na over je logica. Drie jaar lang hebben hun pogingen om jou tegen te werken geen effect en zijn jullie gelukkig samen.. nu ineens is ze er wel vatbaar voor de argumenten van haar familie en ben je geschiedenis. Dat geloof je toch zelf niet. Je moet misschien gewoon accepteren dat je op de lange termijn haar interesse niet hoog hebt kunnen houden. En ze woont nu met die gast in dat huis en ze koken samen in de door jou gemaakte keuken..dat zijn echt hitlermethodes...wat ik niet snap..waarom ben je niet naar dat huis gegaan om in te breken en die keuken eruit te slopen...Ik zou echt door het lint gaan als ik zag dat ze daarna gewoon in het door mij opgeknapte huis gingen wonen.
|
|
25-08-2006, 18:14
|
|
|
|
Waarom ik dat niet gedaan heb? Omdat ik haar geen verdriet wil doen / overlast wil veroorzaken...
En natuurlijk, ook zal het aan mij gelegen hebben, daar ben ik van overtuigd en durf het ook toe te geven maar als haar ouders niet zoveel invloed op haar hadden gehad dan waren we nu nog steeds samen en gelukkig geweest...
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
Mijn eigen boeken Demipet660 | 6 | 04-09-2015 06:41 | |
| Levensbeschouwing & Filosofie |
Leven na de dood ** | 74 | 16-03-2009 09:27 | |
| Verhalen & Gedichten |
Anouk en Danny #2 Little Phoebe | 264 | 23-07-2006 14:40 | |
| Liefde & Relatie |
Moet ik dit dating-gebeuren een kans geven? SuperSanne | 35 | 05-02-2005 20:02 | |
| Verhalen & Gedichten |
[Verhaal] KIET | 0 | 10-03-2004 23:02 | |
| Psychologie |
Ik kan thuis absoluut niets kwijt Keyser Saus | 24 | 23-06-2003 14:34 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:52.
Adverteren