Boze reacties

Niet een heel groot probleem (wat ik wil vragen althans) maar wel iets dat me opvalt:

Ik ben nu al een tijdje depressief, soms gaat het beter, soms gaat het minder. Ik praat er alleen met mijn vriend over en verder eigenlijk met niemand.
Maar nou valt me op dat als ik zeg dat ik het niet meer zie zitten, enz. dat de meesten dan boos worden. Van mijn vriend begrijp ik het wel, want die moet het al langer aanhoren, maar pas vertelde ik het aan een vriendin, en haar eerste reactie was echt boosheid, en dat ze het niet leuk vind dat ik zo doe.
En pas ook een andere vriendin. In plaats van me op te beuren kreeg ik een smsje dat ik "eens een beetje normaal moet doen."
Dan denk ik, het is voor mij toch het ergst, dan hoef jij toch niet boos te worden op mijn gedrag? Ik zou zelf in ieder geval niet zo op iemand reageren.
Is dit een normaal verschijnsel? Of moet ik andere vrienden zoeken?

ik kan het goed begrijpen dat mensen boos worden, dat is namelijk ook een deel machteloosheid. ze doen maar hun best en je wordt maar niet vrolijk en op een gegeven moment heb je het dan gehad zeg maar... want niks wat je zegt tegen iemand die depressief is is goed!
wat bij mij wel een beetje hielp was proberen te onthouden dat al die nare dingen die een depressief persoon zegt dat dat niet die persoon is die het zegt, maar de ziekte. en dat ik dat heel goed moet scheiden. maar dan nog ben ik wel gekwetst als iemand om wie ik geef zegt dat ie geen zin meer heeft, terwijl ik zo hard probeer diegene te helpen. dan voel ik mezelf heel klein en betekenisloos. en daar word ik dan weer boos van. begrijp je?
het zijn nare reacties, en ze helpen absoluut niet, maar misschien als je begrijpt waar ze vandaan komen vind je het wat minder erg.
want als je maar probeert iemand op te beuren en na dagen, weken, maanden, lukt dat niet en hoor je nog steeds "ik wil dood, ik heb geen zin meer", dan wordt je op een gegeven moment ook boos. want je wilt niet dat mensen die belangrijk voor je zijn het opgeven!

[Gothic]

Je belast iemand ontzettend met zoiets zeggen. Je maakt er ook hun probleem van. Zij gaan zich er druk om maken, ik zou ook niet blij zijn als mensen me dat zouden vertellen.

[Nonaj]

Ik heb het ook wel gehad, het zal dus wel een normaal verschijnsel zijn. Bij mij zeiden mijn ouders dat 'dat depressieve gedoe maar eens afgelopen moest zijn, want ik had er het hele gezin mee'.

Alsof je voor je lol depressief wordt

[Gothic]

Nonaj schreef op 22-03-2007 @ 14:20 :
Alsof je voor je lol depressief wordt

Nee, maar je kunt wel kiezen hoe je ermee omgaat.

[Lorelei]

Nonaj schreef op 22-03-2007 @ 14:20 :
Ik heb het ook wel gehad, het zal dus wel een normaal verschijnsel zijn. Bij mij zeiden mijn ouders dat 'dat depressieve gedoe maar eens afgelopen moest zijn, want ik had er het hele gezin mee'.

Alsof je voor je lol depressief wordt

Nee en dat weten zij ook wel. Maar voor hen is het een enorme hoeveelheid frustratie omdat ze je niet kunnen helpen en machteloos moeten toekijken hoe dit allemaal maar voor hun ogen gebeurt. En dan komt er wel eens een uitspatting.
Je moet niet vergeten dat je ook werkelijk het hele gezin er mee had. Dat hoeft niet automatisch te betekenen dat je er iets aan kan doen of dat je het 'voor de lol' deed.. maar het is simpelweg belastend. En af en toe komen die frustraties eruit. Dat is menselijk en een beetje begrip voor je familie (of vrienden) is dan niet misplaatst.

en je vrienden gaan over het algemeen wel "voor de lol" met je om. helaas is er weinig lol te beleven aan depressieve personen en dat is gewoon zwaar.

[Lotte]

Misschien snappen die mensen dan niet waarom jij nou toevallig wel zielig bent en zij niet. Zij hebben immers ook af en toe een dipje. De mens is meer op zichzelf gericht dan je zou denken. Dit betekent overigens niet dat je niet het volste recht heb aandacht op te eisen voor je situatie, misschien helpt het als je je situatie onderbouwd met informatie over depressies. Dan snappen mensen vaak al iets meer van de biologische en sociale oorzaken die een depressie kunnen veroorzaken.

[Little Sister]

Ik denk dat veel mensen die jouw verleden/ziekte niet kennen het zullen opvatten als zelfmedelijden en dat kan irritant zijn als je niet weet waarom iemand zoveel zelfmedelijden heeft. Ik heb zelf ook altijd de neiging om iets te denken van aanstelster, zeker als ik niet weet dat hij/zij echt aan depressie lijdt. Maar goed ík zeg het nooit hardop.

[blacky]

Gothic schreef op 22-03-2007 @ 14:24 :
Nee, maar je kunt wel kiezen hoe je ermee omgaat.

Was het maar zo makkelijk om te kiezen hoe je er mee om gaat. Ik heb in mijn omgeving meerdere depressieve personen meegemaakt en zij zouden willen dat ze vrolijker zijn en dingen leuker in zien dan ze het op dat moment vinden. Misschien moet je eens verder kijken dan je neus lang is voor je zoiets zegt, want voor deze mensen is wat wij "normaal" noemen op dat moment helemaal niet normaal en kunnen zij vaak niet anders dan dat ze op dat moment reageren.
Daarbij vind ik het al heel moedig als zij durven uit komen voor hun derpessieve gevoelens tegenover anderen en vind ik het eigenlijk heel gemeen als mensen daar boos over worden. Of dit nu onmacht of ontwetendheid is of niet.

Wat mij betreft moet die taboe op psychiatrische problematiek maar eens doorbroken worden en moeten mensen zich er eens wat bewuster van worden wat die problematiek met een ander kan doen.

Dat een vriendin in een gesprek reageert met dat ze het niet leuk vindt dat je zo doet, vind ik ook niet vreemd. Dat vindt ze namelijk ook niet. Zou jij het leuk vinden als een vriendin van je depressief is? Nee toch, dat gun je een vriendin niet, je gunt haar een leuk en gemakkelijk leven en geen depressie. Het zou pas echt vreemd worden als je vriendinnen het wél leuk vonden als je depressief was. Nu is het er bij haar misschien wat ongemakkelijk uit gekomen, maar je kunt je toch wel voorstellen dat zij er ook mee zit, omdat ze zich zorgen maakt om je.

Het ligt er aan hoe je het zegt, denk ik...als je aangeeft dat je je niet goed voelt ed, dan begrijp ik de 'boos-wordt-reden' niet...als je een heel zielig verhaal ophangt dan wat meerl.

Ik zou zelf iig niet snel zo reageren...iemand is niet 'voor de lol' mijn vriend of vriendin...als ik bevriend ben met iemand dan is dat in goede en in slechte tijden. Ik zou het juist een teken van echte vriendschap vinden wanneer iemand mij vertelt dat het niet goed met hem of haar gaat en ik zou hem/haar dan zeker niets gaan verwijten oid, maar juist proberen die persoon te steunen. Al is het natuurlijk ook wel afhankelijk hoe iemand er zelf mee omgaat. Ik zou het bv. erg moeilijk vinden als iemand zich continu om blijft wentelen in zijn of haar zelfmedelijden, ik weet niet of ik daar echt goed tegen zou kunnen (wel even, maar of het ook maanden of jaren zou lukken?).

@blacky: Ik denk dat je Gothic verkeerd begrijpt, want ik denk dat Gothic het heel anders bedoeld dan dat die mensen maar gewoon vrolijker moeten zijn ed...

@Stefenootje: Wat je 'moet' doen moet je zelf beslissen...misschien kan je nog eens met die vriend(inn)en praten? Hen uitleggen hoe het precies zit en hen ook vragen hoe ze er over denken ed? Misschien waren de reacties die je hier neerzet echt alleen hun eerste reactie en valt het mee als je echt met ze praat?

Je vrienden willen graag leuke dingen met jou doen en het is best mogelijk dat ze het vervolgens persoonlijk opvatten als jij laat blijken dat je het niet meer naar je zin hebt (om wat voor reden dan ook).

Daarnaast heeft iedereen zijn eigen manier van omgaan met problemen. Sommige mensen vinden het bijvoorbeeld egocentrisch als je anderen met je problemen belast en houden hun eigen problemen voor zich. Als je dit niet aanvoelt, kan het erg verkeerd uitpakken (dat ze over je gaan roddelen, je buitensluiten, etc).

Wat dat betreft zul je altijd mensen hebben waarmee je niet over je emotionele problemen kunt praten, maar waarmee je bijvoorbeeld wel lol kunt hebben. Toch kunnen het vrienden zijn - die je wel helpen met andere, vaak meer praktische dingen - net zoals er mensen zullen zijn waarmee je wel kunt praten erover.

Kortom, vrienden kunnen elk hun eigen kwaliteiten bezitten

Leonoor schreef op 23-03-2007 @ 09:06 :
Ik zou zelf iig niet snel zo reageren...iemand is niet 'voor de lol' mijn vriend of vriendin...als ik bevriend ben met iemand dan is dat in goede en in slechte tijden.

natuurlijk, maar wat ik bedoelde was dat over het algemeen beide partijen iets positiefs uit een vriendschap halen, en bij veel depressieve mensen -in mijn omgeving iig- is dat ver te zoeken...

sterrenmeisje schreef op 23-03-2007 @ 11:38 :
natuurlijk, maar wat ik bedoelde was dat over het algemeen beide partijen iets positiefs uit een vriendschap halen, en bij veel depressieve mensen -in mijn omgeving iig- is dat ver te zoeken...

Daarvoor vind ik het dus erg afhankelijk van hoe iemand er zelf mee om gaat.

In mijn omgeving is nu bv. een meisje dat depressief is, dat er op een manier mee om gaat dat ik het niet als negatief ervaar...integendeel, juist uit de vriendschap met haar haal ik veel positiefs, maar dan uit de meeste andere vriendschappen. En zij vindt het volgens mij ook prettig dat ze nu eindelijk opener kan zijn tov haar omgeving en niet meer de schijn op hoeft te houden dat alles goed gaat, dat ze om hulp/steun kan vragen als ze dat nodig heeft ed...dat is voor haar dus ook positief.

dan is dat idd de beste manier. lijkt me heel prettig!
(beetje nutteloze reactie, excuses)

Zij beseffen vast dat ze niet zoveel voor je kunnen doen, en dat vinden ze jammer. Ze herkennen niet meer, want dat vrolijke is eraf gegaan. En voor mensen die niet depressief zijn is een depressie moeilijk te begrijpen. Ik denk dat je moet proberen uit te leggen, dat je je wat minder voelt, en dat je soms je ''buien'' hebt. Succes, en ook met je depressie!

[Roos]

Gothic schreef op 22-03-2007 @ 14:10 :
Je belast iemand ontzettend met zoiets zeggen. Je maakt er ook hun probleem van. Zij gaan zich er druk om maken, ik zou ook niet blij zijn als mensen me dat zouden vertellen.

Het ligt er toch aan wie die 'mensen' zijn? Als het mijn beste vriendin is, of mijn broer ofzo, zou ik wel veel tijd nemen om met diegene te praten, ookal kan je misschien niet veel oplossen. Het is toch fijn als iemand zijn hart bij je kunt luchten?
Het lijkt me ook niet goed als een depressief persoon zijn gevoelens met niemand deelt "omdat het dan ook iemand anders zijn probleem wordt".

Ik zou misschien ook af en toe geirriteerd reageren, maar dat komt voort uit machteloosheid. Dat smsje van die vriendin 'dat je maar eens normal moet doen', vind ik nogal onaardig. Ik denk dat zij niet goed begrijpt dat een depressie geen dipje is, waar je na 2 dagen weer overheen bent, maar dat het een ziekte is, en dat het lang duurt voordat je daar genezen van bent.

Succes in ieder geval! Hopelijk zijn er wel andere mensen in je omgeving die steun bieden

[-zen-Chris]

Het probleem is dat mensen niet weten wat het is als ze het zelf niet hebben of hebben gehad.
Het is ook een onderwerp dat vermeden word. Mensen weten er heel weinig van. Ikzelf wist niet eens dat het bestond toen de diagnose mij in mijn depressieve periode gegeven werd. Het is dat grote verschil tussen "depressief voelen" en "depressie".
En je bleek er zelfs pillen voor te kunnen krijgen:

Ik schud mijn hoofd, weifelend. "Nee... ik wil liever geen pillen."
"Waarom niet?"
"Nou, ik vind dat een beetje slap. Ik bedoel, het is toch iets psychologisch... en om daar dan pillen voor te gebruiken..."
"Nee, nee... Depréssie, is eigenlijk iets lichamelijks."
Wenkbrauwen verschuiven. "Oh?"
De man leunt voorover. "Er is een stof in de hersenen, serotonine, en dat zorgt voor de gemoedstoestand. Die zorgt er voor dat je je blij kan voelen. Maar bij depressieve mensen is het zo dat de doorstroming van die stof vertraagt is. Er is als het ware een tekort aan die stof. Die pillen die helpen dat alleen maar weer op gang te brengen."
"Oooh... Nou, in dat geval..."

Ja en zo makkelijk was ik overtuigd. Het is niet puur lichamelijk, ook niet puur psychologisch. Alhoewel het de vraag is wat de grens tussen die twee bepaald. Maar depressie is inderdaad wel een ziekte.
Je kunt in dat geval wel zeggen dat het meer lichamelijk is, want dan begrijpen mensen het beter.

Weet je wat het is meis, sommige mensen kunnen er beter mee omgaan dan andere mensen. In de tijd dat ik zelf in een depressie zat waren er vrienden van me waar ik altijd en veel mee kon praten en andere (ook goede vrienden) waarvan ik gewoon wist dat ik er niet over moest beginnen omdat die er niet mee om konden gaan. Ik weet ook van een vriendin van mij die problemen heeft en mij er wel eens over verteld heeft dat een gemeenschappelijke vriendin van haar nogal hard kan reageren op haar problemen en inderdaad ook dingen uitroept als "doe gewoon normaal", maar niet snapt dat dat gewoon echt niet gaat. Kennelijk ben ik ermee gezegend dat ik direct aanvoel of iemand met dingen om kan gaan of niet, want ik heb gelukkig nooit zoiets hoeven horen.
Misschien moet je tegen die mensen (en dan bedoel ik niet je vriend, want bij hem is het denk ik vooral machteloosheid) er niet te veel meer over willen praten, omdat je jezelf daarmee niet helpt en de band tussen jou en hen ook onder meer spanning komt te staan. Maar er zijn vast nog wel wat mensen in jouw omgeving die er wel mee om kunnen gaan en een luisterend oor kunnen bieden. Maar als ze dat doen, overlaad ze dan niet meteen met alles, maar doe het stukje bij beetje.
Sterkte!!