[Column] Een probeersel

"Het is een bitterzoete symfonie dit leven”

Rond 8 uur ‘s ochtends zit ik in de trein van Deventer-Arnhem. Zachtjes mee neuriënd met de muziek van “the Verve” kijk ik naar buiten, de mist trekt net weg en de koeien in de weilanden worden wakker. In de stoel tegenover me slaapt een man met de krant op z’n schoot. “It’s a bittersweet symphony this life” komt langs op mijn mp3-speler. Het belooft een mooie dag te worden.

Dan word ter hoogte van Zutphen de vredige rust verstoord, een groepje van vier leerlingen stormt de cabine binnen met luid kabaal. Gestoord door het lawaai kijk ik op en zie ze neerploffen in een paar vrije stoelen.

Even later is het lawaai alom, ze moeten aan elkaar kwijt dat hij gisteren is gevallen tijdens fietsen, zij daarentegen heeft een belangrijk sms’je gekregen van die ene jongen. Het groepje ratelt maar door, tot frustratie van de mensen in de trein. De man tegenover me is wakker geworden door het gepraat. Het zit hem hoog dat hij niet zijn dutje af kon maken en zegt er wat van. Natuurlijk op boze toon. De jongeren kijken op en na enige geïrriteerde blikken houden ze op met praten. Als ze uitstappen zeggen ze met een glimlach: “Nu heeft u geen last meer van ons.”

Het zinnetje maakt mij aan het glimlachen en als de rit verder gaat moeten de volwassen in de cabine hun frustraties kwijt over ‘die jongeren van tegenwoordig’. Even later vertelt een man, klaar met klagen over het kabaal, luidkeels over zijn nieuwe dure bmw. De vrouw naast hem vertelt over haar werk en die vervelende patiënten. Zo gaat het luide gesprek tot aan het station door.

Opnieuw komt het zinnetje van “It’s a bittersweet symphony this life” langs. Ik glimlach, het is inderdaad een bitterzoete symfonie dit leven.

-----------------

Dit is mijn allereerste column, tips en positieve kritiek word gewaardeerd.

[McDuck]

Leuk om te lezen, niet te lang, niet te kort, lekker einde.
Verder heb ik een paar dingen die ik zelf anders zou doen, maar dat moet je verder maar zelf weten.

domus schreef op 19-12-2006 @ 21:12 :
"Het is een bitterzoete symfonie dit leven”

Rond acht uur ‘s ochtends zit ik in de trein van Deventer naar Arnhem. Zachtjes mee neuriënd met de muziek van “the Verve” kijk ik naar buiten, de mist trekt net weg en de koeien in de weilanden worden wakker. In de stoel tegenover me slaapt een man met de krant op z’n schoot. “It’s a bittersweet symphony this life” komt langs op mijn mp3-speler. Het belooft een mooie dag te worden.

Dan wordt ter hoogte van Zutphen de vredige rust verstoord, een groepje van vier leerlingen stormt de cabine binnen met luid kabaal. Gestoord door het lawaai kijk ik op en zie ze neerploffen in een paar vrije stoelen.

Even later is het lawaai alom, ze moeten aan elkaar kwijt dat hij gisteren is gevallen tijdens fietsen, zij daarentegen heeft een belangrijk sms’je gekregen van die ene jongen. Het groepje ratelt maar door, tot frustratie van de mensen in de trein. De man tegenover me is wakker geworden door het gepraat. Het zit hem hoog dat hij niet zijn dutje af kon maken en zegt er wat van. Natuurlijk op boze toon. De jongeren kijken op en na enige geïrriteerde blikken houden ze op met praten. Als ze uitstappen zeggen ze met een glimlach: “Nu heeft u geen last meer van ons.”

Het zinnetje maakt mij aan het glimlachen en als de rit verder gaat moeten de volwassen in de cabine hun frustraties kwijt over ‘die jongeren van tegenwoordig’. Even later vertelt een man, klaar met klagen over het kabaal, luidkeels over zijn nieuwe dure bmw. De vrouw naast hem vertelt over haar werk en die vervelende patiënten. Zo gaat het luide gesprek tot aan het station door.

Opnieuw komt het zinnetje van “It’s a bittersweet symphony this life” langs. Ik glimlach, het is inderdaad een bitterzoete symfonie dit leven.

vriendelijk upje

McDuck schreef op 20-12-2006 @ 22:35 :
Leuk om te lezen, niet te lang, niet te kort, lekker einde.
Verder heb ik een paar dingen die ik zelf anders zou doen, maar dat moet je verder maar zelf weten.

bedankt voor de verbeteringen

[Uice]

Het is heel aardig. Een paar kleine dingetjes nog:

Gestoord door het lawaai kijk ik op en zie ze neerploffen in een paar vrije stoelen.

Even later is het lawaai alom, ze moeten aan elkaar kwijt dat hij gisteren is gevallen tijdens fietsen, zij daarentegen heeft een belangrijk sms’je gekregen van die ene jongen.

Het zit hem hoog dat hij niet zijn dutje af kon maken en hij zegt er wat van. Natuurlijk op boze toon.

Zo gaat het luide gesprek tot aan het station door.


Niet teveel schrijven.

[kruizer]

Juist wel.
De meeste van de woorden jij hebt weggestreept dragen bij aan de sfeer en toon van het stuk.
'Schrijven is de kunst van het weglaten', om maar een cliche tevoorschijn te halen, heb ik altijd al onzin gevonden.

Verder deed het stuk me qua inhoud vrij weinig, ik miste een beetje een duidelijk punt erin, een conclusie, mening of moraal (bah) waar je heen wilt.
Wel dikke complimenten voor je schrijfstijl, leest lekker weg, roept een goede sfeer op (mede dus door het gebruik van de woorden die in de post hierboven werden weggestreept) en zit prima in elkaar.

@ Juice: misschien herinner ik het me verkeerd en dan mag je het volgende al niet getypt beschouwen, maar voor zover ik weet raadt jij vaker mensen aan woorden weg te laten. Ik vraag me erg af waarom. Soms zijn (bijvoegelijke) woorden overbodig, dat is zeker waar, soms worden er pleonasme gecreëerd of is het gewoon té, maar vaak ook niet. Waarom zou iemand niet mogen schrijven ''natuurlijk op boze toon''? Moet alles kaal en ''gevoelloos'' beschreven worden soms? Ik weet, dat is een stijl die heel mooi kan zijn en zeer geschikt is voor bepaalde gebeurtenissen en boeken, maar toch niet voor een column (of zoals andere keren, grappige verhaaltjes)? Sommige teksten ontlenen júist hun kracht aan het níet weglaten van de woorden die jij wegstreept, gebruiken er zelfs meer!

Voorzover.

Over de column. Ik ben het met kruizer eens. Het is aan de ene kant niet erg veelzeggend, maar het leest ''als een trein'' (). Gezien het je eerste column is, zeker een geslaagde poging denk ik. Oefenen hae.

Ik vond het niet onaardig om te lezen, dit stukje. Het zou een fragment uit een boek kunnen zijn, omdat het de illusie schept dat er meer achter de ik-persoon zit. Ik zou alleen zelf niet zo gauw "leerlingen" gebruiken, maar eerder scholieren of studenten en in de eerste zin van weglaten.

[kruizer]

"...de trein Deventer - Arnhem."?
Loopt voor geen meter.

".. de trein van Deventer naar Arnhem." had me nog beter geleken eigenlijk.

Quis schreef op 11-01-2007 @ 18:49 :
Soms zijn (bijvoegelijke) woorden overbodig, dat is zeker waar, soms worden er pleonasme gecreëerd of is het gewoon té, maar vaak ook niet.

Niks mis met pleonasmes en iets 'té' maken. Ik doe het zelf ook wel 's, om een lekker overdreven sfeer neer te zetten. Vooral bij sarcasme werkt zoiets vaak uitstekend.

"Dat lijkt me inderdaad een heel erg goed plan", om een voor beeld te noemen. 'Heel erg' kan weggelaten worden, maar kan net dat stukje extra venijn geven. 'Héél érg góed' is dan inderdaad 'té', maar ook dat kan soms geinig zijn.

@ Quis: schrijven is schrappen. Maar het heeft veel te maken met hoe de tekst loopt, en of het overbodig is om neer te zetten. In een column moet je met zo weinig mogelijk woorden zo puntig mogelijk iets neerzetten...

Krummeltje schreef op 13-01-2007 @ 12:40 :
@ Quis: schrijven is schrappen. Maar het heeft veel te maken met hoe de tekst loopt, en of het overbodig is om neer te zetten. In een column moet je met zo weinig mogelijk woorden zo puntig mogelijk iets neerzetten...

Dat is een mening. Schrijven kán schrappen zijn. En puntig iets neerzetten is nog altijd iets anders dan gewoonweg dingen weglaten, zoals Juice dat doet.

[QUOTE]kruizer schreef op 11-01-2007 @ 14:36 :
[B]Juist wel.
De meeste van de woorden jij hebt weggestreept dragen bij aan de sfeer en toon van het stuk.
'Schrijven is de kunst van het weglaten', om maar een cliche tevoorschijn te halen, heb ik altijd al onzin gevonden.

Mee eens!
En verder vond ik het goed, en erg leuk bedacht.
Vooral voor zo'n eerste keer. Ga door zou ik zeggen

Ik vind het door de verbeteringen van Juice wel beter lopen eigenlijk. En als je een stortvloed aan bijwoorden en dergelijke dingen nodig hebt om de sfeer te creëeren, kun je gewoon niet schrijven

[kruizer]

Krummeltje schreef op 13-01-2007 @ 12:40 :
In een column moet je met zo weinig mogelijk woorden zo puntig mogelijk iets neerzetten...

Wie zegt dat dat moet? Wie bepaalt wat te weinig woorden zijn? Wie zegt dat het puntig moet zijn?
Dit gaat nergens over, mevrouwtje.

Krummeltje schreef op 14-01-2007 @ 20:09 :
En als je een stortvloed aan bijwoorden en dergelijke dingen nodig hebt om de sfeer te creëeren, kun je gewoon niet schrijven

En dit ook niet, madame.
Als je meer woorden gebruikt, kun je een sfeer beter omschrijven en uitdiepen dan met minder woorden. Lijkt me een vrij duidelijk feit.
Zolang het niet ten koste gaan van de weergave van de sfeer, is een oplossing met weinig woorden aan te raden ja, maar dat heeft niks te maken met de 'laat alles weg wat weggelaten kan worden en fok de sfeer'-mentaliteit die ik hier bemerk.

[Kryptonite]

Even zonder (semi?!-)intelligente adviezen: leuk geschreven! Ik heb het liedje gedownload dus het deed me wel wat.

kruizer schreef op 14-01-2007 @ 22:12 :
En dit ook niet, madame.

Niet arrogant doen, foei. Het is 1. een mening en 2. vind ik dat dus echt. Jij mag het wel anders vinden, maar dan wens ik niet betiteld te worden als 'het slaat nergens op wat je zegt'. Ik vind dat kort en bondig beter is dan ellenlange omschrijvingen die nergens naartoe gaan. Dat mag.

[me... just me]

Krummeltje
20V - Lid



gepost op 14-01-2007 @ 20:09

--------------------------------------------------------------------------------
Ik vind het door de verbeteringen van Juice wel beter lopen eigenlijk. En als je een stortvloed aan bijwoorden en dergelijke dingen nodig hebt om de sfeer te creëeren, kun je gewoon niet schrijven


________________


Hier ben ik het niet mee eens... Iedere schrijver schrijft anders en als je langere zinnen maakt (o.a. door meer bijwoorden en dergelijke) dan ben je nog geen slechte schrijver. Maar als jij er wel zo over denkt... dan vind ik dat erg jammer.

Over de colums: Heel leuk! Ik zou nog wel eens iets van je willen lezen! Je toverde echt een glimlach op mijn gezicht bij die laatste alinea, hoe herkenbaar is dat!

[Yab-Yum]

word met een t -> wordt
(werkwoordsvormen moet je echt wel kennen)

[Uice]

Quis schreef op 11-01-2007 @ 18:49 :
@ Juice: misschien herinner ik het me verkeerd en dan mag je het volgende al niet getypt beschouwen, maar voor zover ik weet raadt jij vaker mensen aan woorden weg te laten.

Klopt. Heel veel mensen schrijven teveel, vaak uit angst niet begrepen te worden of omdat ze denken dat het sfeer toevoegt. Maar heel vaak gaat het gewoon om zaken die al lang duidelijk zijn.

"Ik haat je!", schreeuwde ze boos.

Dat soort dingen zijn een onderschatting van de intelligentie van de lezer.

In wetenschappelijke artikelen zie je het heel vaak, of stukken waarin mensen gewichtig over willen komen. "De vergadering zal om 16:00 gehouden worden" in plaats van "De vergadering is om 16:00". Of laatst las ik de zin "However, having said this, it is nevertheless the case that". Dat zijn negen woorden te veel, want alleen "However," had volstaan. "Het feit dat" is sowieso meestal een onzinnige toevoeging. Maar goed, ik draaf door.

Moet alles kaal en ''gevoelloos'' beschreven worden soms?

Natuurlijk niet, maar dingen die al duidelijk zijn hoef je niet te herhalen. Daar wordt het niet nog duidelijker door en ook niet "gevoeliger".

Ik weet, dat is een stijl die heel mooi kan zijn en zeer geschikt is voor bepaalde gebeurtenissen en boeken, maar toch niet voor een column (of zoals andere keren, grappige verhaaltjes)? Sommige teksten ontlenen júist hun kracht aan het níet weglaten van de woorden die jij wegstreept, gebruiken er zelfs meer!

Ik ken er geen.

[Uice]

Overigens heb ik het woord 'daarentegen' doorgestreept omdat het gewoon een taalkundige fout is; er wordt immers geen tegenstelling beschreven.

[Reynaert]

Juice schreef op 21-01-2007 @ 18:52 :
Overigens heb ik het woord 'daarentegen' doorgestreept omdat het gewoon een taalkundige fout is; er wordt immers geen tegenstelling beschreven.

Er bestaan geen 'taalkundige fouten'.

Ik had niet eens gezien dat er hierna nog vele reacties waren gekomen... Bedankt iedereen voor het commentaar en de tips!

Ik zal een 2de probeersel hier even posten, alhoewel het naar mijn gevoel net wat minder sterk is.

#$#%@! -rechten

Het regent terwijl ik de voordeur uitstap. Ik schik mijn mantel nog even goed en ga dan met een boodschappentas aan de hand richting de dichtstbijzijnde supermarkt. Gelukkig is het niet zo’n eind lopen.

Daar aangekomen is het nog niet druk, maar dat is het bijna nooit op dit vroege tijdstip. Als ik bij de tijdelijke aanbiedingen aangekomen ben zie ik een blanke man van rond de veertig en een oosters ogende vrouw van ongeveer twintig jaar. De vrouw heeft een pakje in haar handen, de ogen van de man maken mij duidelijk dat hij dat pakje wil hebben.

"En ik zag die cd-speler het eerst! Je had er vanaf moeten blijven.”, schreeuwt de man. De vrouw laat dit niet op haar zitten en reageert ook kattig, waarop de man haar uitscheld voor vieze turkin. Gelukkig wordt de ruzie gauw gesust en kan de vrouw met het pakje naar huis. Maar toch laat dit mij niet los.

De laatste maanden komen geluiden op om dit soort situaties te voorkomen. Men wil een aanpassing aan de grondwet, zodat men elkaar niet meer mag beledigen. Dit zou dan ten koste moeten gaan van vrijheid van meningsuiting.

Maar waarom doen we het niet anders? Waarom zullen we gewoon niet het recht om beledigt te voelen wegnemen. Dan kunnen we veel meer zeggen en doen. Klinkt zalig, toch? Kun je eindelijk zeggen wat je vind van die buurman die altijd zijn auto voor jou auto parkeert. Of van die ene kassameid met haar slome tempo van werken.

Klinkt heerlijk, alles kunnen zeggen wat je wilt. Zullen we het gelijk maar invoeren? Of... toch maar niet?

Yab-Yum schreef op 19-01-2007 @ 22:25 :
word met een t -> wordt
(werkwoordsvormen moet je echt wel kennen)

Mijn zwakke punt, ik ben het weer aan het ophalen, maar het is en blijft gewoon een zwak punt van me.