Dit is een verhaal dat ik helemaal zelf schrijf en ik ga het hier in stukjes proberen posten. Kritiek is altijd welkom.
Het geheim
Een traan rolt traag over haar wang als ze het mesje van haar arm haalt. “Het spijt me… maar ik kan niet anders.” Fluistert ze. Er welt bloed op uit het sneetje dat ze zojuist in haar arm heeft gezet. Vlug houdt ze haar arm onder de kraan en dept het bloed weg. Dan trekt ze de mouw van haar trui terug over haar arm. Ze loopt naar haar kamer en start MSN op. Een tijdje later is ze druk aan het typen. “Emma! Eten!” … “Stomme ouders, waarom juist nu eten?” mompelt Emma. Vlug sluit ze MSN af en gaat naar beneden. “Hey mam.” “Oh hoi Em, ik hoorde je niet aankomen.” Vlug schrokt Emma haar eten naar binnen en sprint dan weer terug naar d’r kamer. Ze ploft op d’r bureaustoel en start MSN weer op.
Alexander zegt:
Hé schat…alles goed met juh?
Emma - - - > Alex love ya! (L) zegt :
Ja hoor m’n lieve Alex…en me jou?
Alexander zegt:
Ook hoor schat maar nu moet ik weer gaan…zie je graag!
Emma - - - > Alex love ya! (L) zegt :
Oké! Zie jou ook graag.
Alexander is offline.
Emma vraagt zich af waarom Alexander zo snel offline is…normaal gezien blijft hij altijd zeker een uur online als zij er is. In gedachten verzonken sluit ze MSN af. Dan gaat haar mobieltje af.
Verbaasd kijkt ze wie dat kan zijn. Op het scherm van d’r mobieltje verschijnt steeds dezelfde naam… “Shit!” roept Emma uit. Met trillende handen neemt ze op. “Met Em…” “……………” “Moet dat echt?” “……………………………………” “Ja ik weet wat er anders gebeurt…” “……………” “Oké ik zal er zijn…tot zo!” Snel drukt ze het mobieltje uit. “F*ck, F*ck, F*ck!” roept Emma gefrustreerd uit. Ze grabbelt wat spullen bij elkaar, propt die in een rugzak en slaat de deur van d’r kamer achter zich toe. “Op naar Dimitri.” Zucht ze terwijl een traan op haar trui drupt.
Verder?
[Oh jah nog één ding: ik typ heel vaak 3 puntjes achter elkaar (...) Dat is een gewoonte van me dus gelieve daar dan geen kritiek op te geven?]
|