Ik vraag me de laatste tijd echt ontzettend vaak af waar ik mee bezig ben...ik maak het mezelf zo ontzettend moeilijk en ik weet niet waar het vandaan komt.
Ik wil alles graag voor iedereen geheim houden om aardig gevonden te worden. Mijn beide ouders zijn brildragend, en hebben altijd tegen me gezegd dat ik waarschijnlijk ook een bril zou krijgen. M'n toenmalige beste vriendin heeft me toen gezegd dat een bril me absoluut niet zou staan en ik heb toen in mezelf gesmeekt dat ik geen bril zou krijgen. Mijn ogen zijn nu in zo'n 4 jaar erg achteruit gegaan, maar nog steeds wil ik geen bril. Ik snap niet waar ik zo'n punt van maak, want er is helemaal nix ergs aan. Maar ik heb zo het id dat iedereen me lelijk gaat vinden (zei mijn vriendin altijd..), maar het wordt steeds erger en daardoor herken of zie ik ook veel dingen niet en is het ook moeilijker bijhouden op school (bordaantekeningen).
Verder doe ik mezelf echt toaal anders voor dan ik in werkelijkheid ben. Ik doe me voor zoals mensen van mij verwachten, stel vragen terwijl ik het antwoord al weet. Ook kan ik de hele boel aan elkaar liegen, al wordt dat wel iets minder de laatste tijd, maar ik merk dat ik tegen iedereen gewoon even makkelijk kan liegen, zelfs tegen mijn vriend en zonder een echt schuldgevoel.
Ik vind het zo gemeen omdat anderen zo hun best doen voor mij..vooral mijn vriend, hij is de enige die een beetje weet hoe ik in elkaar zit, al weet hij nog heel veel dingen niet.
Ik kan vrij goed leren, was altijd het studiepikkie zeg maar, en heel erg afstandelijk, zelfstandig. Daardoor wordt er van mij verw8 dat ik alles kan hebben en kan halen, en weinig aandacht besteedt als ik een x ergens mee zit...dan is het: ah komt wel goed...je haalt het toch wel..etc.
Eigenlijk komt alles gewoon voor uit onzekerheid van mij die er vroeger ingeramd is. Ik werd vernederd door mijn beste vriendin en klasgenootjes. Mensen moesten ontzettend vaak lachen om mijn 'gekke gedrag' maar dan was het vaak om de spot met me te drijven.
Ik baal van mezelf dat ik de knop niet kan omzetten en kan zeggen: ik kies nu voor mezelf..zonder maar op! Zo graag wil ik de mensen 'terugpakken' die me ooit gekwetst hebben..al schiet ik er nix mee op => je moet tenslotte naar de toekomst kijken. Maar de toekomst zit me zo dwars door m'n verleden. Ik vraag me continu af of ik wel 'goed' doe.
Naja ikke ga maar stoppen...kan er wel een ellenlang verhaal van breien maar dat heeft denk ik ook geen zin...moest het gewoon ff kwijt. Thnx for reading
Zijn er nog mensen die er misschien iets in herkennen...?