kwijt. niet echt een gedicht maar t lucht wel op.....

[Steyve Haerck]

in herinnering van mn beste vriend, die ik ontzettend mis :-(


jaren lang waren wij
jij en ik
ik en jij
we hadden een band
dat zou nooit meer over gaan

alles deden we samen
af en toe ruzie, meestal veel lol
ook scholden we elkaar de huid soms vol
elkaar de kast op jagen
na een werkdag de hemd van het lijf vragen
lachen om niks
samen een rit maken
ik achterop

altijd stond je voor mij klaar
ik voor jou, wij voor elkaar
je hebt me soms gered
als ik de fout in dreigde te gaan
je hielp me altijd weer
ik zou nooit alleen komen te staan

ik hielp jou, stond voor je klaar
luisterde altijd naar je leuke commentaar
mocht je graag bij me hebben
zag je bijna elke dag

vrienden tot we bejaarden waren
dat zeiden we eens in een gekke bui
als we samen naar buiten staarden
in het brughuis, lekker lui

tot op die ene dag, ineens voorbij
dat telefoontje....
nooit meer wij, nooit meer jij.
heb geen afscheid kunnen nemen, dat deed zo veel pijn
dit keer geen troostend maatje aan de lijn

hier moest ik alleen mee verder, zonder jou aan mijn zij
jij en ik, dat is voorbij.
missen doe ik je steeds maar weer
ik droom over je, keer op keer
je zit dan naast me, lacht me toe
maar dan zeg je, ik ben zo moe.....

en verdwijn je, ik probeer je vast te pakken
maar je lijkt in het niets te zakken
dan schiet ik wakker en ben terug

dit verdriet is nog lang niet achter de rug


ik mis je.
we'll meet again in heaven.

[CSN]

Hey Steyve Haerck, dit hoort hier niet echt thuis . Voor zulk soort gedichten is een speciaal topic op Psychologie, hier: http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1586178 Misschien kun je het daar opnieuw posten?