voor deze categorie is wel wat te vinden, maar misschien bedoel je dat juist met "liefde erbij enzo",
Paul Bogaert:
Zeg me dat het tijd is, zeg me dat ik moe
ben, geef niet toe aan verzet,
geef me een washand, de beer die ik ken,
wijs me mijn bed, dek te moe,
ruik naar zeep, vertel mij hoe
prinsessen slapen als bij wonder
en verdwijn maar, ga niet te
ver, stop mij onder, dek mij toe
laat mij alleen, strooi in mijn ogen
geen zand, breng geen lied ten
gehore, verzoen mij niet met de nacht,
doe wat ik doe, dek me toe.
Gerrit Achterberg:
Al deze zachtheid in mijn avondbed
sterft en herleeft - een golf aan iederen muur,
maar vindt geen uitweg meer en het besef
legt zich sereen en bijna schoon terneer.
Dan groeit uit dit onvatbaar overleg
en komt zo naderbij van u het laatste,
dat ik me in geen jaren hoef te haasten
omdat het hier is, ieder uur,
maar slaapt onder mijn slapen, dat vergeefs
zich ophoopt aan de wanden van de ruimte,
totdat het weerkeert in een dromen zo verruimend,
als was er niets onmogelijk dat uur.
Vicente Aleixandre:
Vergeef me: ik heb geslapen.
En slapen is niet leven. Vrede zij de mensen.
Leven is niet zuchten of woorden voorvoelen die ons voortzetten.
Leven is hen? Woorden sterven.
Schoon zijn ze wanneer ze klinken, maar ze duren nooit.
Zo ook deze heldere nacht. Gisteren bij het dagen,
of wanneer de voldragen dag zijn laatste
straal uitstrekt, en misschien je aangezicht raakt.
Met een penseel van licht sluit hij je ogen.
Ga slapen.
De nacht is lang, maar ze is al voorbij.
|