Mijn vader

[Charina]

Het zit zo:
Mijn ouders scheidden in december vorig jaar. Ik (ben bijna 17) wist niet dat het slecht ging tussen hen, ze hadden t al tijden goed verborgen gehouden, maar ik ben er opmerkelijk snel en goed overheen gekomen. Mijn vader, zo onverantwoordelijk als-ie is (want m'n moeder regelde alles voor hem) leefde in de eerste maanden heel happy, reed gewoon rond, sliep bij z'n moeder of kennissen en stelde het alsmaar uit om echt een huis te gaan zoeken. Ik zag hem ongeveer 1x in de 2 weken, later wel meer.

Op een gegeven moment had die echter een soort inzinking, denk ik, en ging hij wel op zoek naar een huis. Al snel kwam hij een geschikte tegen, in de plaats waar hij wilde wonen, en ging er op bezoek. Hij was (razend)enthousiast. Met mijn zusje (14) en ik bezochten we een paar weken later datzelfde huis op een algemene open dag en nog vijf andere huizen in dezelfde stad. Wij waren echter allesbehalve enthousiast over dat ene huis en probeerden dat ook duidelijk te maken, een echt antwoord kregen we toen niet.
Bijna een week later: pa kwam langs om wat spullen op te halen, we keken met z'n drieen gewichtsheffen en het huis kwam even ter bespreking. Toen zei die iets heel vaags: "...misschien heb ik over 2 weken wel wat", ik weet het niet meer precies. In ieder geval, na er een nachtje over te hebben geslapen, was ik bang dat hij op t punt stond te bieden op het huis dat mn zusje en ik zo vreselijk vonden. Ik belde hem op en vertelde hem duidelijk wat ík vond waar het op stond. Hij had ons immers vanaf het begin af aan al om onze mening gevraagd!

Een paar dagen hoorde ik niks en ik belde hem weer. Toen werd de discussie een stuk feller, de koppigheid die wij beiden bezitten botste nogal. Maar wát ik ook zei, hij bestempelde alles als "niet waar", hij had helemaal gelijk, er viel geen discussie mee te voeren en dat had ik wel gewild.
De volgende dag: ik kwam vroeg thuis, en m'n moeder had gebeld met m'n vader en onder druk had die toegegeven dat hij de week daarvoor al een bod had gedaan op het huis. Terwijl hij letterlijk tegen me had gezegd "als ik een bod ga doen zeg ik het je".
Ik werd zo kwaad, leugenaar dat die er is. De man wil geen discussie, terwijl die van te voren om onze mening had gevraagd, en probeert ons zo geniepig te dwingen. Ik bedoel, het is zijn geld en ik vind het best als die dat huis wil kopen, zo redelijk ben ik ook wel, maar waarom moet het op deze manier? Waarom alles wat wij zeggen wegwuiven (en afdoen als iets "wat je moeder je heeft wijsgemaakt", terwijl mn moeder het niks kan schelen) en waarom de kop in het zand steken? En waarom moet ik dit in vredesnaam horen van mijn moeder, en niet van mn vader zelf?

Inmiddels zijn we een paar weken verder, door de telefoon vertelde die even terloops dat die een bod had gedaan (maar toen dacht ik echt, je zoekt het maar uit), en inmiddels is het weer even stil wat betreft huizen. Ik check nog wel regelmatig funda/jaap, om te controleren of dat huis er nog op staat, maar ik vind dat eigenlijk niet kunnen. Een vader zou z'n dochters zelf van te voren moeten zeggen dat die op het punt staat een huis te kopen, maar hij is in staat om dat twee weken verborgen te houden. En de relatie met m'n vader is wel wat bekoeld.
Hoe moet ik nou met zo'n vader om gaan?

[the unknown 1]

Praat er nog een keertje tegen,
leg rustig je standpunt uit (je hebt helemaal gelijk imo)
vraag waarom hij dingen zegt die hij toch niet doet, en wat voor voorbeeld hij dan is voor zijn kinderen..
maak concrete afspraken..
Bewaar vooral de kalmte, 'k zie dat je beide nogal koppig bent, 'k weet van mezelf uit ook dat het dan al eens kan botsen
succes ermee

Is het voor jullie erg belangrijk in welk huis hij gaat wonen, als in.. gaan jullie daar ook nog wonen of is dat de bedoeling niet? Waarom is het zo belangrijk wat jullie wel of niet van het huis vinden?

Gewoon ter informatie

Verder denk ik dat de situatie al rottig genoeg is om ook nog eens een dosis koppigheid tegenaan te gooien. Hij handelt niet zo netjes wellicht, maar probeer dan zelf iets redelijker te zijn zou ik zeggen. Vraag je af of het allemaal echt de moeite waard is om je zo druk om te maken en om zo boos over te zijn naar hem toe. Wacht af wat er gebeurd, kijk dan hoe je je daar in kunt vinden. Ik vind het wat lastig me in te leven in je situatie moet ik zeggen.. mijn ouders zijn ook uit elkaar gegaan toen ik ongeveer 18 was en mijn vader heeft toen een ander huis gezocht, wat ook alles behalve ideaal was maar ik heb er nooit om gegeven wat IK van het huis zou vinden. Ik zou toch niet zo lang meer thuis wonen, hij zou er nog veel langere tijd in moeten zitten dus vond het het belangrijkste dat hij zich er prettig voelde. Ik weet alleen niet hoe het zit met jullie en daar nog wonen of niet e.d. en als hij zo expliciet om je mening vraagt, is het wel vervelend als hij daar dan niets mee doet.

[Volk]

Blijf er rustig over. Die man heeft nu ook veel stress waarschijnlijk. Hij vroeg om je mening, dat betekent niet dat hij die moet opvolgen. Waarschijnlijk zijn er veel dingen die jij niet ziet waarom hij toch voor dat huis koos. Het zou jammer zijn je relatie met je vader te laten bekoelen om zoiets. Vertel hem rustig dat je het niet leuk vind dat hij loog.

Bovendien is je vader oud en wijs genoeg om zijn eigen keuzes te maken. Hij had niet moeten liegen, dat klopt. Maar hij zal waarschijnlijk wel goede redenen hebben. Mensen doen namelijk altijd wat hun het beste lijkt. Vraag hem waarom hij het heeft gedaan. Zonder te gaan beschuldigen gewoon vragen naar zijn beweegredenen. En hem zonder beschuldigenen uitleggen hoe jij je erbij voelt. Laat je koppigheid effe varen, daar heb je niks aan, en probeer de dingen effe van zijn kant te bekijken. Dan snap je hem beter, en ziet hij dat je behalve een koppig kind ook iemand bent die verder kijkt en wil weten.

Och wat een drama? Ik vind dat hij het volste recht heeft om het huis te kopen dat hij wil kopen, daar hoeft hij jullie niet bij te betrekken. Het enige lullige is dat hij heeft gezegd dat hij jullie op de hoogte zou houden en dat niet heeft gedaan.

Hoe je daar mee om moet gaan? Eh, het klinkt alsof jouw vader gewoon niet echt van conflict houdt en dat liever uit de weg gaat door te liegen dan de confrontatie aangaat. Mja. Beetje flauw, maar niet echt levensbedreigend. Doet hij het ook bij andere dingen of alleen bij iets dat er zo weinig toe doet als dit? Want als het alleen om zulke onbelangrijke dingen gaat en hij niet liegt om dingen die daadwerkelijk belangrijk zijn (ik bedoel dingen waarin jij ook inspraak behoort te hebben), lijkt het me niet zo'n probleem, hoewel het wel vervelend is. Als hij dat wel doet, tja, hm. Dan moet je dat maar in gedachten houden. Niet prettig.

Morgan schreef:

...en hij niet liegt om dingen die daadwerkelijk belangrijk zijn (ik bedoel dingen waarin jij ook inspraak behoort te hebben), lijkt het me niet zo'n probleem

Dat ja, ik vind eigenlijk dat hij als volwassen man elk recht heeft het huis te kopen wat hij wil hebben, zonder daarover te hoeven overleggen met zijn dochter.

Het zou natuurlijk fijn zijn als hij rekening hield met zijn dochters als die er ook moesten verblijven e.d. maar voor de rest... Als het mijn ouders betrof wist ik wel beter dan mijn mond open trekken; het is hun geld, hun huis, hun toekomst.
Het is natuurlijk jammer dat de manier waarop dit gegaan is n iet fijn is voor jou maar kom-op. Je ouders zijn net uit elkaar, dat is erg moeilijk en daarnaast heeft jou vader naar mijn mening geen ENKELE verantwoording tegenover jou over welk huis hij koopt tenzij het een belemmering zou zijn om jou te zien... Ik probeer niet bot te zijn, en een echtscheiding is gewoon kut... maar zo zie ik het. Het is je pa en jij mag je mening hebben maar het betreft het kopen van een huis...

[Tonsillitis]

jemig, jij gaat toch als het goed is binnen niet al te lange tijd het huis uit en je vader moet het zelf betalen dus ik vind dat je niet zo moet mauwen. wees blij dat hij je niet het huis uit kickt omdat je zo lastig doet. Je mag je vader wel dankbaar zijn dat hij tenminste nog actief aan het zoeken is, niet iedereen is daartoe in staat na een echtscheiding...

Naar mijn niet zo'n bescheiden mening stelt de TS zich nogal aan. Laat hem lekker het huis kopen dat hij wil, je gaat er toch niet dood van als zijn huis niet mooi is (of wat er dan ook mis mee is).

[Fingon]

Kijk, als jij of je zus sowieso niet bij hem gaan wonen moet je niet zo moeilijk doen, maar als jij, of zeker je zus daar nog tot je 18e moet wonen vind ik dat hij wel wat had kunnen overleggen.
En ik heb ook zo'n ontwijkende gescheiden vader, en ik kan je vertellen dat ik dat ontwijken goed zat ben.

Waarom is er een discussie nodig volgens jou, TS?
Je behandelt hem als een minderjarige puber. Terwijl je jezelf nogal overschat. Als jij zijn huis nu zou betalen...

[vedetje]

ik denk dat de topicstarter meer gekwetst is door het feit dat haar vader haar en haar zus eerst belangrijk doet voelen: ze mogen meekiezen welk huis hij gaat kopen, maar daarna heeft hij helemaal geen belang aan hun mening en liegt zelf...

ik denk dat het niet zozeer over het huis gaat maar meer over het 'gekwets' voelen...

en wat doe je daaraan?
wel, ouders zijn ook maar mensen, en ik denk niet dat er hier veel forummers zijn die nog nooit op een gegeven moment teleurgesteld zijn geweest in hun ouders.

[Tonsillitis]

bovendien wordt je hard van teleurstellingen.

[Charina]

Bedankt voor de reacties allemaal.
Ik zou ook zo gereageerd hebben als de meesten hier, hij doet maar lekker met zijn geld wat-ie wil, daar heb ik me helemaal bij neergelegd.
Het gaat alleen om hoe die me behandeld, het is moeilijk uit te leggen, maar ik vond het helemaal niet fijn dat mijn lieve vader opeens zo geniepig was, zo had ik hem nog nooit gezien. Volgens m'n moeder was dat stiekeme een van de redenen van het uit-elkaar-gaan (ouders waren niet getrouwd).
Ik wilde m'n verhaal kwijt en eventueel advies hoe hier mee om te gaan.
En ja, ik weet dat ik hier even doorheen moet, maar een beetje feedback is natuurlijk niet mis.

Is het al eens in je opgekomen dat hij wellicht zo "stiekem" doet omdat jij zo moeilijk doet?

[Tonsillitis]

waarom vraag je hem niet eens gewoon waarom hij zo geniepig doet ( als ie dat doet want voor het zelfde geld heeft je moeder je iets vaags aangepraat en neem je dat klakkeloos over)

Tonsillitis schreef:

waarom vraag je hem niet eens gewoon waarom hij zo geniepig doet ( als ie dat doet want voor het zelfde geld heeft je moeder je iets vaags aangepraat en neem je dat klakkeloos over)

Dit klinkt een beetje hard, maar is wel zeker het onderzoeken waard.

Wat een gezeur zeg. Het is maar een huis. Zijn verzwijgen lijkt mij eerder voortkomend uit jouw moeilijkdoenerij.

[bamboocha]

dit was raaaaar.. Ik zie 'Mijn vader' staan met m'n naam der onder..
Laat ik nou hetzelfde heten..
Sorry verder heb ik even niks.. Maar vond het wel grappig om te zeggen

[Tiño]

Kazet Nagorra schreef:

Naar mijn niet zo'n bescheiden mening stelt de TS zich nogal aan. Laat hem lekker het huis kopen dat hij wil, je gaat er toch niet dood van als zijn huis niet mooi is (of wat er dan ook mis mee is).

qft ,
bijna 18??

[Magican]

Ik denk telkens weer dat ik op een verboden forum zit als ik Vader tussen Liefde en Relaties zie.

Jij bent 'n zeikwijf, 't is toch zijn huis? Je benaderd hem, zoals al eerder gezegd, als een puber die zelf besloot hoe laat hij thuis kwam en daar niet met jou over discussieerde.